Σαν σήμερα γεννήθηκε ένας μεγάλος ηθοποιός, ένας υπέροχος άνθρωπος, ο Σωτήρης Μουστάκας.
Ανήκε στη μεγάλη στόφα των παλιών καλλιτεχνών που άφησαν για πάντα το στίγμα τους στον πολιτισμό. Είχε το χάρισμα με το ταλέντο του να προσφέρει μοναδικές στιγμές στους θεατές, ενώ το χιούμορ του απογείωσε ακόμη και τις πιο μικρές παραστάσεις.
του Κυριάκου Γεωργόπουλου
Γεννήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου του 1940 στη Λεμεσό της Κύπρου, πήρε πτυχίο λογιστικής, ωστόσο η μεγάλη αγάπη του ήταν το θέατρο.
Το ντεμπούτο του έγινε άτυπα, σε μία θεατρική παράσταση στην Κύπρο, με πρωταγωνιστή τον Νίκο Σταυρίδη σε ηλικία 14 ετών. Είχε πάει να δει τον θίασό του και ζήτησε από τον μεγάλο πρωταγωνιστή να τον βοηθήσει, όταν θα ερχόταν στην Αθήνα να σπουδάσει θέατρο. Στο διάλειμμα από σκηνής ο Σταυρίδης έλεγε ανέκδοτα στον κόσμο.
«Κάποια στιγμή σταμάτησε κι άρχισε να φωνάζει το όνομά μου. Με κάλεσε στη σκηνή. Αυτό ήταν το ντεμπούτο μου» είχε πει.
Όταν έφτασε στην Αθήνα, δούλεψε ως σερβιτόρος για να μπορέσει να επιβιώσει, καθώς ήταν παιδί πολυμελούς οικογένειας. Έπειτα από παρότρυνση του Σταυρίδη, έδωσε εξετάσεις στη Δραματική του Εθνικού, αλλά απέτυχε. Δεν το έβαλε, όμως, κάτω. Έδωσε ξανά εξετάσεις τις οποίες πέρασε με το ζόρι.
Πριν κάνει το ταξίδι στην Αθήνα, συνελήφθη σε ηλικία 15 ετών και έμεινε στη φυλακή για επτά μήνες.
Συμμετείχε στον αγώνα της ΕΟΚΑ με στόχο την απελευθέρωση της Κύπρου από τη βρετανική κυριαρχία. Μοίραζε φυλλάδια και έγραφε συνθήματα σε τοίχους μαζί με συμμαθητές του και έτσι συνελήφθη με συνέπεια να καθυστερήσει στο… ραντεβού του με τον Σταυρίδη.
Στον κινηματογράφο, η καριέρα του ξεκίνησε το 1964 με τον «Ζορμπά» του Μιχάλη Κακογιάννη. Ως σπουδαστής εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι κρατώντας ένα μικρό ρόλο στο έργο «Χαραυγή» του Δημήτρη Μπόγρη (1961) κι ένα χρόνο αργότερα έκανε την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση με τον θίασο της Κάκιας Αναλυτή και του Κώστα Ρηγόπουλου στο έργο των Βαγγέλη Γκούφα και Βασίλη Ανδρεόπουλου «Μια πόρτα δραχμές πεντακόσιες».
Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 έπαιξε στους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν, ενώ σημαντική θεωρήθηκε η ερμηνεία του στον «Ασυλλόγιστο» του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Μιχάλη Μπούχλη. Τη θεατρική σεζόν 1969-1970 συνεργάστηκε με τον θίασο Αλέξη Μινωτή – Κατίνας Παξινού στο θεατρικό του Σον Ο’ Κέιζι «Η Ήρα και το παγόνι». Το 1976 συγκρότησε τον δικό του θίασο και ανέβασε τα έργα «Το κλουβί με τις τρελές», «Βιολιστής στη στέγη», «Ο καλός στρατιώτης Σβέικ» και «Ο σιγανοπαπαδιάς». Στη δεκαετία του 80′ πρωταγωνίστησε σε πολλές βιντεοταινίες.
Ο Σωτήρης Μουστάκας το 1994, απέσπασε το βραβείο επιθεώρησης “Παναθήναια”, για την ερμηνεία του στο “Άμλετ”. Το 1996, έλαβε το πρώτο βραβείο Παπαδούκα της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, για τον ρόλο του την επιθεώρηση “Οι Δύο Δουλειές”.
Το 2003 τιμήθηκε με το βραβείο Ερμηνείας Ελληνικού Έργου “Κάρολος Κουν”, για τη συνολική του συνεισφορά στην επιθεώρηση.
Ο Σωτήρης Μουστάκας, έκλεισε τον καλλιτεχνικό του κύκλο δίνοντας μία σπουδαία ερμηνεία με τον ρόλο του Τιτσιάνο, στην ταινία του Γιάννη Σμαραγδή, “Ελ Γκρέκο”, που αφορούσε στη ζωή του μεγάλου Δομήνικου Θεοτοκόπουλου. Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, είχε θέσει δύο όρους για τη συμμετοχή του.
Ο πρώτος ήταν ότι δεν ήθελε να πληρωθεί. Ο δεύτερος όρος μπήκε αργότερα, λίγο πριν από την ολοκλήρωση των γυρισμάτων. Τότε, ο Γιάννης Σμαραγδής είχε καλέσει τον Μουστάκα για να του πει πως πρέπει να κόψουν ορισμένες από τις φράσεις του στις σκηνές που συμμετείχε, λόγω οικονομίας χρόνου.
Μάλιστα, του ανέφερε ότι θα έκοβε και τη φράση: «Αυτός ο πίνακας είναι ελληνικός», ωστόσο ο Σωτήρης Μουστάκας προέβαλε αντίσταση και έθεσε βέτο. Ο Σωτήρης Μουστάκας δεν πρόλαβε να δει την ταινία στους κινηματογράφους.
Πέθανε στις 4 Ιουνίου του 2007, σε νοσοκομείο της Αθήνας, σε ηλικία 66 ετών. Λίγες ώρες πριν από το μοιραίο είχε αισθανθεί αδιαθεσία, κατά τη διάρκεια πρόβας του «Πλούτου» του Αριστοφάνη, που θα παρουσίαζε με τους Θύμιο Καρακατσάνη, Γιώργο Κωνσταντίνου και Βάσια Τριφύλλη.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Σωτήρης Μουστάκας έπασχε από καρκίνο και ζούσε τον δικό του Γολγοθά καθώς η αγαπημένη του σύζυγος, ηθοποιός Μαρία Μπονέλλου είχε προσβληθεί από Αλτσχάιμερ και ήταν κατάκοιτη.
Από το 1973 που παντρεύτηκαν και απέκτησαν την κόρη τους Αλεξία, ήταν πάντα μαζί. Στάθηκε στη σύζυγό του για 10 χρόνια, με τον φόβο να μην φύγει πρώτος από τη ζωή. Δυστυχώς, όμως, ο φόβος του επαληθεύτηκε. Συνάδελφοι και φίλοι του είπαν ότι δεν άντεξε να βλέπει την πολυαγαπημένη του Μαρία άρρωστη.
Τρεις μήνες αργότερα έφυγε από τη ζωή και η Μαρία Μπονέλου.
Ο ανιψιός του Σωτήρη Μουστάκα, Μιχάλης μίλησε για το παράπονο που είχε ο θείος του αλλά και για την τελευταία του επιθυμία που ήταν να σκεπαστεί το φέρετρό του με την ελληνική σημαία και όχι με την κυπριακή.
“Ο Σωτήρης Μουστάκας δεν τιμήθηκε ποτέ, μα πότε. Σίγουρα αγαπούσε περισσότερο την Ελλάδα. Αγαπούσε και την Κύπρο, αλλά αγαπούσε πάρα πολύ την Ελλάδα και γι’ αυτό όταν “έφυγε” ήθελε να σκεπαστεί με τη γαλανόλευκη. Είχε παράπονο για την αυστηρή κριτική που του είχαν κάνει στην Κύπρο. Είχαμε έρθει να παίξουμε μαζί, Θεσμοφοριάζουσες, γράψανε ότι ο Μουστάκας ήρθε για να πάρει τα λεφτά της Κύπρου. Ο Σωτήρης έκλαψε, στεναχωρήθηκε πάρα πολύ. Εάν πήγαινε τότε σε ένα αθηναϊκό θέατρο θα μπορούσε να πάρει τα διπλάσια λεφτά. Ήταν πολιτικό το θέμα, ήθελαν να τον “χτυπήσουν”, τόνισε χαρακτηριστικά.
Η κόρη του Αλεξία σε συνέντευξή της αποκάλυψε ότι της είχε κρύψει ότι πέθαινε.
Συγκεκριμένα είπε μεταξύ άλλων: “Δεν τον ταλαιπώρησε πολλά χρόνια ο καρκίνος. Ο πατέρας μου ταλαιπωρήθηκε πολύ από τον καρκίνο το τελευταίο διάστημα, αλλά προσπαθούσε να μου το κρύψει! Το ότι ταλαιπωρείται και μπορεί να έρθει το τέλος. Μεγάλο λάθος γιατί ήμουν τελείως απροετοίμαστη”.
Ο Σωτήρης Μουστάκας θα μπορούσε να είχε δοκιμάσει την τύχη του και στο Χόλιγουντ, καθώς του είχε γίνει πρόταση από την εταιρεία Fox, προκειμένου να παίξει σε ταινία μαζί με τον μεγάλο, Μάικλ Κέιν. Η απάντησή του, όμως, ήταν αρνητική.
Ο Σωτήρης Μουστάκας μιλά για τον Βασίλη Λογοθετίδη
