Το παραδοσιακό αυτοκινητικό οικοδόμημα θέλει τους καταναλωτές να προχωρούν στην αγορά ενός αυτοκινήτου, το οποίο θα μείνει στο γκαράζ τους επί πολλά χρόνια, μέχρι να πωληθεί και να αγοραστεί το επόμενο.
Ατελείωτη έρευνα αγοράς, τεράστιες οικονομικές θυσίες, αναμονή για την παραλαβή του. Μια αλληλουχία γεγονότων που έχει βιωθεί από τη συντριπτική πλειονότητα των οδηγών και κρύβει την ασύγκριτη χαρά του να αποκτάς ένα καινούριο τετράτροχο. Ένα καινούριο αυτοκίνητο που ξέρεις πως είναι δικό σου. Πως θα είναι ο πιστός συνοδοιπόρος σου τόσο στις μικρές καθημερινές μετακινήσεις για τη δουλειά, όσο και στα ταξίδια.
Ποιος δεν αγάπησε, λοιπόν, το καινούριο του αυτοκίνητο και ποιος δεν το αποχωρίστηκε με… βαριά καρδιά όταν κλήθηκε να το αποχωριστεί;
Θα μπορούσε, ποτέ, αυτό να αλλάξει; Να πάψει το αυτοκίνητο να αποτελεί προσωπική ιδιοκτησία και να μετατραπεί σε ένα «άψυχο» μεταφορικό Μέσο, μια υπηρεσία που «καταναλώνεται» μηχανιστικά, όπως όταν χτυπάς εισιτήριο στο Μετρό προτού επιβιβαστείς στο βαγόνι του;
Ουδείς μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά πως θα διαρρηχθεί κάθε δεσμός με το αυτοκίνητο και πως θα πάψει να συνιστά προϊόν ιδιοκτησίας. Παρ’ όλα αυτά, μόνο ως καλός οιωνός δεν εκλαμβάνεται η ακατάπαυστη εμφάνιση νεοφυών εταιρειών που αντιμετωπίζουν το αυτοκίνητο ως υπηρεσία κινητικότητας (MaaS- Mobility as a Service), προκρίνοντας άγνωστες μέχρι πρότινος έννοιες όπως car sharing, carpooling, ride-hailing και leasing.
Χωρίς να μπούμε σε αποσαφηνιστικές λεπτομέρειες να σημειώσουμε ότι κεντρικός πυλώνας τους είναι η απομάκρυνση από το υφιστάμενο καθεστώς της ιδιωτικής/αποκλειστικής χρήσης ενός αυτοκινήτου, αλλά η καθημερινή χρήση του μέσω της μίσθωσής του ή του διαμοιρασμού του με άλλους ανθρώπους. Η πρόσβαση γίνεται mobile εφαρμογών και ενσωματωμένα συστήματα πληρωμών.
Και παρόλο που πολλές εταιρείες, οι οποίες προήγαγαν το συγκεκριμένο μοντέλο απέτυχαν, παρατηρείται πως στο παιχνίδι αρχίζουν να… μπαίνουν δυναμικά και κάποιοι από τις μεγαλύτερες αυτοκινητοβιομηχανίες παγκοσμίως.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Toyota, που πρόσφατα λάνσαρε το νέο εμπορικό σήμα Kinto για παροχή υπηρεσιών κινητικότητας σε ολόκληρη την Ευρώπη.
«Η KINTO αποτελεί μέρος της στρατηγικής ανάπτυξης των ευρωπαϊκών δραστηριοτήτων μας. Σε αγορές όπου αυτό είναι εφικτό και βιώσιμο, προσθέτοντας υπηρεσίες κινητικότητας στο παραδοσιακό επιχειρηματικό μοντέλο μας θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις νέες ανάγκες των πελατών και να υποστηρίξουμε νέες απαιτήσεις των πόλεων και των περιοχών», είχε δηλώσει ο Πρόεδρος και CEO της Toyota Europe, Dr Johan van Zyl.
Η Toyota Kinto επικεντρώνεται σε τέσσερις (4) επιμέρους επιχειρηματικούς άξονες, με διακριτό εμπορικό προσανατολισμό. Τις παραθέτουμε, όπως τις παρουσιάζει η Toyota:
Από κοντά και η VW με το πρόγραμμα χρονομίσθωσης υπό την ονομασία “AutoAbo” όπου οι ενδιαφερόμενοι έχουν την ευκαιρία να «νοικιάσουν» ένα ID.3 ή ID.4 για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (τρεις ή έξι μήνες), από 499 ευρώ. Με αυτόν τον τρόπο ο μισθωτής απαλλάσσεται από ρίσκα και άγχη όπως τη συντήρηση του αυτοκινήτου, την ασφάλιση, τη μεταπώληση και με τη λήξη της σύμβασης δεν υποχρεούται να αγοράσει το εκάστοτε αυτοκίνητο. Αντίστοιχα εγχειρήματα είχαν εγκαινιάσει και άλλες εταιρείες όπως η Volvo με το “Care”, η Hyundai με το “Mocean”, η Jaguar Land Rover με το “Pivotal”.
Οι κατασκευαστές αυτοκινήτων έχουν επίσης διαφημίσει κάποια προγράμματα με ευέλικτες χρονικές περιόδους μίσθωσης. Αυτό σημαίνει ότι αντί για το πολύμηνο leasing, οι ενδιαφερόμενοι έχουν τη δυνατότητα μηνιαίας συνδρομής.
Νοικιάζεις, λοιπόν, το αυτοκίνητο για μόλις ένα μήνα και πριν προλάβεις να το μάθεις (ούτε λόγος για… αγάπες) το έχεις επιστρέψει για να επιλέξεις το επόμενο. Πόσο δυστοπικό δείχνει όλο αυτό για τους ρομαντικούς της αυτοκίνησης;
Ευτυχώς για τους τελευταίους, μια πρόσφατη έρευνα της έκθεσης Boston Consulting Group, δείχνει ότι οι οδηγοί –τουλάχιστον- προς το παρόν κλείνουν την πόρτα στις υπηρεσίες μηνιαίας μίσθωσης.
Αποδεικνύεται επίσης ότι συγκεκριμένο πρόγραμμα θεωρείται ιδιαίτερα ακριβό, καθώς είναι πιο συμφέρον να επιλεχθεί ένα χρηματοδοτικό πρόγραμμα από μια εταιρεία (π.χ. FCA Bank) για την αγορά ενός αυτοκινήτου.
Τέλος, ως απόδειξη πως η φλόγα μεταξύ του οδηγού και του ιδιόκτητου αυτοκινήτου του συνεχίζει να καίει λειτουργούν και τα λόγια του CEO της εταιρείας παροχής συμβουλών λιανικής πώλησης αυτοκινήτων ICDP, Steve Young:
«Η πλειονότητα των ανθρώπων συνεχίζει να θέλει να έχει το δικό της αυτοκίνητο. Είναι ανοιχτοί στο leasing και άλλες μορφές συνδρομών, αλλά θέλουν να έχουν τα κλειδιά στα χέρια τους».
