Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 77 ετών βυθίζοντας στο πένθος το παγκόσμιο μπάσκετ, έζησε πολλές όμορφες στιγμές στη χώρα μας, πρόσφερε τόσα πολλά στο ελληνικό μπάσκετ και έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη για τη «δεύτερη πατρίδα» του, όπως χαρακτηριστικά είχε δηλώσει.
Ο Ντούντα είχε καθίσει στον πάγκο του Άρη (1980-1982), του ΠΑΟΚ (1991-1993), του Πανιωνίου (1994-1996), της ΑΕΚ (1999-2001) και του Ολυμπιακού (1996-1999 και 2010-2012). Οι «ερυθρόλευκοι» ήταν η μοναδική ομάδα που καθοδήγησε δύο φορές και φυσικά την οδήγησε στην κατάκτηση δύο τροπαίων Euroleague (1997, 2012).
Σε αφιέρωμα της Euroleague, το 2017, o Σέρβος θρύλος είχε τονίσει πως η Ελλάδα είναι η δεύτερη πατρίδα του, ενώ ο Βασίλης Σπανούλης είχε τονίσει πως αγαπά τον Ολυμπιακό και τη χώρα μας.
Όποτε τον ρωτούσαν για την Ελλάδα, ο Ντούντα είχε μόνο καλά λόγια να πει και με την κάθε ευκαιρία έδειχνε την αγάπη του για τη χώρα μας. Ενδεικτικά είναι τα λόγια του λίγες ώρες πριν την τελευταία παράσταση στο παρκέ, εκεί που βίωσε μερικές από τις κορυφαίες στιγμές της παραμυθένιας καριέρας του. Φυσικά, στον Ολυμπιακό.
«Όσο και αν προσπάθησα να δώσω κάτι σε αυτό το άθλημα, δεν συγκρίνεται με αυτά που έδωσε σε μένα […] Δεν θα ξεχάσω ποτέ όσα πέρασα στον Ολυμπιακό. Ευχάριστα τα περισσότερα αλλά και τα δυσάρεστα. Το 1999 που ήμουν στην ομάδα και η πατρίδα μου βομβαρδιζόταν, όλος ο ελληνικός λαός ήταν με την πατρίδα μου. Και φυσικά και ο κόσμος του Ολυμπιακού που είναι ο καλύτερος στον πλανήτη» είχε δηλώσει.
Το 2021, σε συνέντευξη Τύπου με τον κουμπάρο του, Ζέλικο Ομπράντοβιτς, λίγες ώρες πριν την ειδική βραδιά που είχε διοργανωθεί προς τιμήν των Σέρβων που έχουν γράψει χρυσές σελίδες στον ελληνικό αθλητισμό, ο Ντούσαν Ιβκοβιτς δήλωνε:
«Είμαστε γεμάτοι συναισθήματα για την Ελλάδα και πολύ ικανοποιημένοι για την τιμή που μας γίνεται […] Πέρασα τα περισσότερα χρόνια της καριέρας μου στην Ελλάδα παρά στη χώρα μου. Αρχικά είχα την ευκαιρία να αναλάβω τον Άρη. Η τελευταία ομάδα, στην οποία μάλιστα δούλεψα για δεύτερη φορά, ο Ολυμπιακός, είχε την δικιά μου νοοτροπία ως προπονητή. Θα ήθελα να πω για εμάς που έχουμε πολλά χρόνια στην Ελλάδα ότι έχουμε πολλές όμορφες στιγμές εδώ. Θυμάμαι όταν ήρθε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και συγκεκριμένα τη νύχτα που υπέγραψε με τον Παναθηναϊκό. Θυμάμαι πολλές συγκινητικές στιγμές. Όχι μόνο σχετικά με τον αθλητισμό αλλά και με τις ανθρώπινες σχέσεις» ανέφερε, ενώ μίλησε για τη νοοτροπία που έχει συναντήσει στα ελληνικά γήπεδα και τη λατρεία του για τη μουσική.
«Πολλοί βάζουν τα χρώματα της ομάδας τους πάνω και από τη ζωή τους. Αυτά τα δύο πρέπει να τα διαχωρίσουμε. Δεν θα ήθελα να αναφερθώ στον ελληνικό πολιτισμό. Είναι γνωστά αυτά. Αυτό που κράτησα στην ψυχή μου είναι η ελληνική λαϊκή μουσική. Ξεκινώντας από τον Διονυσίου, τον Καζαντζίδη, τον Μητροπάνο μέχρι σήμερα τον Ρέμο. Είδα αρκετές φορές την συμπεριφορά των Ελλήνων στα μπουζούκια και είδα ότι στο τέλος όλοι είναι ευχαριστημένοι και τραγουδούν μαζί σαν μια χορωδία. Κάνω τον συλλογισμό αυτό γιατί στο γήπεδο αυτό δεν γίνεται. Όταν πάνε να υποστηρίξουν την ομάδα, υπάρχει διαφορά στη συμπεριφορά και εκεί υπάρχει ένα κενό. Όταν βλέπουνε μια τραγουδίστρια, όπως η φίλη μου η Μαρινέλλα, δεν έχουν την ίδια συμπεριφορά. Εκεί υπάρχει ένα κενό που πρέπει να το συμπληρώσουμε και να αλλάξουμε την κατάσταση».
