Ο θεατρικός συγγραφέας Ντίνος Σπυρόπουλος, σε συνέντευξη του μίλησε για τον καλό του φίλο τον Χάρρυ Κλυνν.
Σχεδόν δέκα συνεχόμενα χρόνια. Πρώτη φορά συνεργαστήκαμε ως συγγραφικό ντουέτο από το θέατρο Μινώα με τεράστιες επιτυχίες και, όταν ο Χάρρυ αποφάσισε να μη συνεχίσει να γράφει, μου γνώρισε τον Γιώργο Γαλίτη και αρχίσαμε να γράφουμε μαζί πολλές επιτυχίες.
Εγώ είχα τις καλύτερες σχέσεις μαζί του. Ήταν ένας άνθρωπος πολύ ευαίσθητος, σκληρός στη δουλειά, αλλά τους συνεργάτες τούς αντιμετώπιζε ανθρώπινα και πάντα ήθελε να μαθαίνει για την οικογένειά τους. Έκανα για πολλά χρόνια παρέα μαζί του και ήμουν μέχρι τελευταία δίπλα του.
Με τον Χάρρυ μιλούσαμε πάντα για όλα. Όταν αποφάσισε να αποσυρθεί μόνιμα στη Θεσσαλονίκη, μιλούσαμε συνεχώς. Μου μιλούσε για την Ελλάδα, για την κατάσταση που επικρατούσε και γενικά ήταν ένας άνθρωπος που δεν φαινόταν ότι είχε παραιτηθεί από τη ζωή. Απλά είχε διάφορα προβλήματα υγείας. Όταν “έφυγε” δε ο γιος του, ο Νίκος, μιλήσαμε. Νομίζω ήταν το ολοκληρωτικό χτύπημα για εκείνον. Αλλά γενικά ο Χάρρυ δεν εξωτερίκευε τα συναισθήματά του. Ήταν πολύ αξιοπρεπής, ωστόσο από τότε που “έφυγε” ο γιος του σχεδόν έπαψε να ζει.
Δύο μήνες πριν πεθάνει. Φαινόταν πλέον πως είχε κουραστεί και ήθελε να “φύγει”. Ο Χάρρυ ήταν ο άνθρωπος που έκανε την πιο μεγάλη τομή στη σάτιρα και την κωμωδία. Όταν επέστρεψε από την Αμερική, έφερε μια άλλη κουλτούρα στο γέλιο. Ήταν ισοπεδωτικός, αλλά αληθινός.
