Οι άνθρωποι που είναι κοινωνικά απομονωμένοι, όπως π.χ. συμβαίνει σε ένα «lockdown» λόγω πανδημίας, λαχταρούν τις κοινωνικές επαφές και την παρέα σχεδόν όπως ένας πεινασμένος λιγουρεύεται το φαγητό.
Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε μια νέα μελέτη Αμερικανών νευροεπιστημόνων, σύμφωνα με την οποία έπειτα από δέκα ώρες απομόνωσης ο εγκέφαλος των ανθρώπων που βλέπουν εικόνες με παρέες, εμφανίζει αντιδράσεις ανάλογες με εκείνες του εγκέφαλου των πεινασμένων.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Λίβια Τόμοβα του Πανεπιστημίου ΜΙΤ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευροεπιστήμης «Nature Neuroscience», μελέτησαν 40 εθελοντές, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε δέκα ώρες κοινωνικής απομόνωσης και σε άλλες τόσες ώρες νηστείας. Στη συνέχεια, ο εγκέφαλος τους παρακολουθήθηκε με λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI), την ώρα που κοίταζαν εικόνες είτε με κοινωνικές αλληλεπιδράσεις (π.χ. παρέες με χαμογελαστά πρόσωπα), είτε με φαγητά.
Διαπιστώθηκε μεγάλη ομοιότητα και στις δύο περιπτώσεις στον μεσεγκέφαλο των συμμετεχόντων και ιδίως στην περιοχή που σχετίζεται με τις ανταμοιβές και τη παραγωγή ντοπαμίνης. Κάπως έτσι, η μελέτη συμπέρανε ότι η κοινωνική απομόνωση οδηγεί σε μια έμφυτη «πείνα» για παρέες.
«Τα ευρήματά μας υποστηρίζουν τη διαισθητική ιδέα ότι η απομόνωση προκαλεί κοινωνική ‘λιγούρα’, παρόμοια με τον τρόπο που η νηστεία προκαλεί πείνα», ανέφερε η Τόμοβα.
Μια άλλη πρόσφατη έρευνα από την Αργεντινή, με επικεφαλής τον δρα Ματίας Φόσκο του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ιδρύματος Φαβαλόρο του Μπουένος ‘Αϊρες, ο οποίος έκανε τη σχετική ανακοίνωση σε κοινό διαδικτυακό συνέδριο του Κογκρέσου Καρδιολογίας της Αργεντινής και της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Καρδιολογίας, βρήκε ότι το «λοκντάουν» λόγω κορονοϊού σχετίζεται με αύξηση της αρτηριακής πίεσης, με βάση τις εισαγωγές ασθενών στα τμήματα επειγόντων των νοσοκομείων κατά το πρώτο επιδημικό κύμα της άνοιξης.
«Η πιθανότητα υπέρτασης ήταν αυξημένη κατά 37% στη διάρκεια της πρώτης τρίμηνης περιόδου υποχρεωτικής κοινωνικής απομόνωσης στην Αργεντινή», ανέφερε ο δρ Φόσκο. Η μελέτη αφορούσε 12.241 ασθενείς με μέση ηλικία 57 ετών.
Η αυξημένη πιθανότητα υπέρτασης αποδόθηκε στο αυξημένο στρες λόγω της πανδημίας, στις περιορισμένες κοινωνικές επαφές και στα αυξημένα οικονομικά και οικογενειακά προβλήματα, που από κοινού οδηγούν σε μεγαλύτερη ψυχική ένταση.
