Ο γενειοφόρος που ισορροπούσε στην σκαλωσιά που έφτανε μέχρι τον θόλο του Καπιτωλίου, ζωγράφιζε με αυτές τις αέρινες πινελιές που ήξερε, αυτές που είχε μάθει στην Ρώμη κοντά στον Αντόνιο Κανόβα και τον Μπερτέλ Τόλβαντσεν.

Εκεί είχε καταφύγει ο πατέρας του Σταύρος Μπρουμίδης με καταγωγή από τα Φιλιατρά, εκεί γνώρισε την γυναίκα της ζωής του Άννα Μπιανκίνι, που του χάρισε τον Κωνσταντίνο.

Ένα γιο που έδειξε από πολύ νωρίς το ταλέντο του στην ζωγραφική και σε ηλικία 13 ετών-το 1818-γράφτηκε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Αγίου Λουκά.
Ο Κωνσταντίνος Μπρουμίδης ήταν τόσο καλός, που συμπεριλήφθηκε στην ομάδα των ζωγράφων που ανέλαβαν την συντήρηση και την αποκατάσταση των τοιχογραφιών του Ραφαήλ στο Βατικανό.

Έχοντας παρακολουθήσει μαθήματα τέχνης και δουλεύοντας με γνωστούς maestro της τοιχογραφίας ο χαρισματικός Έλληνας ξεχώρισε για την τεχνική του.
Φιλοτέχνησε μάλιστα την προσωπογραφία του Πάπα Πίου Θ’ εκείνη την περίοδο και πιθανότατα να μην έφευγε ποτέ από την Ιταλία, αν η πολιτική κατάσταση δεν ήταν τόσο έκρυθμη εκείνη την περίοδο.

Η εισβολή των Γάλλων και οι αναταραχές ανάγκασαν τον 44χρονο τότε ζωγράφο να αναζητήσει μια νέα πατρίδα, αρχικά στο Μεξικό και κατόπιν στις ΗΠΑ.
Εκεί του ζήτησαν να ζωγραφίσει τοιχογραφίες στο Καπιτώλιο και ο Μπρουμίδης ξεκίνησε από τις μικρές αίθουσες του κτιρίου, δημιουργώντας έργα που κέρδισαν εντυπωσιακές κριτικές.
Έχοντας πάρει την Αμερικανική υπηκοότητα από το 1852, πληρωνόταν αρχικά με 10 δολάρια την ημέρα για τη δουλειά του, ενώ δεν άργησε να έρθει η στιγμή που προσλήφθηκε ως επίσημος ζωγράφος της κυβέρνησης των ΗΠΑ.
Πλέον είχε έρθει η μεγάλη του στιγμή. Ο Μπρουμίδης αναλαμβάνει να ζωγραφίσει τοιχογραφίες σε όλο το Καπιτώλιο και για τα επόμενα είκοσι πέντε χρόνια οι δημιουργίες του θα καλύψουν 1500 τετραγωνικά μέτρα του κτηρίου.
Μία όμως είναι αυτή που του χάρισε το προσωνύμιο «Μιχαήλ Άγγελος των ΗΠΑ» και αυτή δεν είναι άλλη από την ζωγραφιά που κοσμεί την οροφή του Καπιτωλίου.

Το αριστούργημα του θόλου

Πήρε τον τίτλο «Η αποθέωση του Ουάσιγκτον» και ο Μπρουμίδης χρειάστηκε σχεδόν ένα χρόνο για να ολοκληρώσει το αριστούργημα του, ζωγραφίζοντας πάνω σε τεράστιες σκαλωσιές που είχαν στηθεί.
Άφησε άφωνους τους πρώτους που το αντίκρισαν ολοκληρωμένο και πληρώθηκε 40.000 δολάρια για την συγκεκριμένη τοιχογραφία, η οποία έγινε το σήμα-κατατεθέν της δουλειάς του.
Συνέχισε να δουλεύει στο Καπιτώλιο χωρίς ποτέ να δείξει ιδιαίτερο ζήλο για την δημοσιότητα και στην μοναδική φωτογραφία που υπάρχει απεικονίζεται σοβαρός με τα πινέλα του κοιτώντας όιχι τον φακό αλλά την ευθεία.

Επηρρεασμένος από την Αναγέννηση και μυθικούς ζωγράφους όπως τον Ραφαήλ και τον Μιχαήλ-Άγγελο ο Μπρουμίδης ειδικά στον θόλο του Καπιτωλίου μεγαλούργησε με τα χρώματα και την τεχνοτροπία του.

Εξακολούθησε να δουλεύει με πάθος στο Καπιτώλιο μέχρι τις 19 Φεβρουαρίου του του 1880, όταν έσβησε μόνος του και όπως αποδείχτηκε στην συνέχεια πάμφτωχος.
Λίγες ημέρες αργότερα στις 24 του μήνα ο γερουσιαστής Ντάνιελ Βούρχις μίλησε συγκινημένος για τον Έλληνα ζωγράφο τονίζοντας μεταξύ άλλων: «Θα μου επιτρέψετε να κάνω μικρή μνεία της θαυμαστής ιδιοφυΐας, που επί τόσο πολύ χρόνο, τόσο ευγενικά και τόσο ωραία είναι συνυφασμένη με το Καπιτώλιο.

Πέθανε φτωχός, χωρίς να έχει ούτε αρκετά χρήματα για να ταφεί το εξασθενημένο κορμί του και εν τούτοις πόσο πλούσια κληρονομιά άφησε στην παρούσα και στις μέλλουσες γενεές. Σχεδόν περισσότερο του ενός τετάρτου του αιώνα πέρασε ανάμεσα σ΄ αυτούς τους τοίχους, από το υπόγειο μέχρι τον θόλο, αφήνοντας δημιουργίες αθάνατης ομορφιάς, οπουδήποτε ακούμπαγε το χέρι του. Οπουδήποτε στάθηκε μπροστά σε ένα πανό ή σ΄ οποιοδήποτε μέρος του ταβανιού αιωρείτο, εκεί αναπηδούσαν οι λαμπερές δημιουργικές μορφές του γόνιμου και γιομάτου μόρφωση εγκεφάλου του. Ο Μπρουμίδης κατά τις ημέρες του θανάτου του ασχολείτο με εκείνο που θεωρούσε το μεγαλύτερο έργο της ζωής του».

Ο τάφος του παρέμεινε ουσιαστικά άγνωστος μέχρι το 1952, όταν βρέθηκε στο νεκροταφείο Γκλένγουντ της Ουάσιγκτον και στην πλάκα αναφερόταν ως Ιταλός πρόσφυγας.
Χρειάστηκε η επιμονή της Μιρτλ Μέρντοκ, μιας ξεναγού στο Καπιτώλιο η οποία αναζήτησε στοιχεία για τον Μπρουμίδη συνεπαρμένη από την δουλειά του και έγραψε την βιογραφία του, για να μάθουν όλοι τον Έλληνα Μιχαήλ-Άγγελο.