Ψαράδες και ψαρωπώληδες συχνά αλλάζουν όνομα σε πολλά προστατευόμενα είδη καρχαριών και τα πωλούν σε ανυποψίαστους καταναλωτές ως «γαλέους» και «ξιφίες»…
«Πρόκειται για μια παράνομη τακτική που παρατηρείται και σε άλλες χώρες», μου λέει ο διευθυντής της περιβαλλοντικής οργάνωσης για την Προστασία των Υδάτινων Οικοσυστημάτων ( i Sea) Γιάννης Γιώβος.
‘Oπως μου εξηγεί « αυτή η τακτική εκτός από τον κίνδυνο προστατευόμενα είδη και είδη που απειλούνται με εξαφάνιση να φτάσουν στο πιάτο μας ,εγκυμονεί κινδύνους και για την ανθρωπινή υγεία». Ναι, καλά διαβάσετε: όλοι αυτοί που το κάνουν αυτό , παίζουν με την υγεία μας. «Οι καρχαρίες ως ανώτεροι θηρευτές συσσωρεύουν βαρέα μέταλλα κι άλλους ρυπαντές», συμπληρώνει ο Γιάννης Γιώβος.
Καταλάβατε τώρα τι παίζει; Για να γνωρίζετε: η αλιεία και εμπορία των τριών ειδών γαλέου που εντοπίζονται στις ελληνικές θάλασσες του γκριζογαλέου, του στικτογαλέου και του ασπρογαλέου επιτρέπονται, ενώ ο Δροσίτης είναι προστατευόμενο είδος και απαγορεύεται η αλιεία, εμπορία και πώλησή του.
Στις ελληνικές θάλασσες συναντώνται τουλάχιστον 36 είδη καρχαριών. Από αυτά, 17 είδη προστατεύονται από την εθνική νομοθεσία, τις διεθνείς συμβάσεις και την ευρωπαϊκή νομοθεσία, ενώ με βάση την έκθεση της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN), 24 είδη κινδυνεύουν με εξαφάνιση κυρίως λόγω της παρεμπίπτουσας αλίευσής τους.
Για όσους δεν γνωρίζουν τι είναι η παρεμπίπτουσα αλιεία: έτσι ονομάζεται η μη επιλεκτική αλιεία ειδών που δεν αποτελούν στόχο και καταλήγει στην απόρριψή τους. Τα παρεμπίπτοντα αλιεύματα μπορεί να είναι μη εμπορεύσιμα ψάρια ή και άλλα προστατευόμενα είδη όπως θαλάσσια θηλαστικά, χελώνες, καρχαρίες κ.α. Περίπου το 40% των αλιευμάτων παγκοσμίως αλιεύεται κατά λάθος …
Tην ίδια ώρα, όπως μου αναφέρει ο διευθυντής της περιβαλλοντικής οργάνωσης για την Προστασία των Υδάτινων Οικοσυστημάτων (iSea), οι θάλασσες εκπέμπουν σήμα κινδύνου από τα πλαστικά, τα εγκαταλελειμμένα αλιευτικά εργαλεία και την παρεμπίπτουσα αλιεία προστατευόμενων ειδών.
Σε ό,τι αφορά τα πλαστικά, η εκτίμηση είναι πως περίπου 8 εκατομμύρια πλαστικά εισέρχονται στους ωκεανούς κάθε χρόνο, ενώ περίπου 51 τρις. μικροαστικά βρίσκονται ήδη μέσα σε αυτούς. Υπολογίζεται πως αν δεν αλλάξει κάτι, έως το 2050 οι θάλασσες θα έχουν περισσότερα πλαστικά από τα ψάρια (!).
-«Στην Ελλάδα, τα πλαστικά απορρίμματα που καταλήγουν στα υδάτινα οικοσυστήματα ξεπερνούν το 50% των απορριμμάτων και συχνά αποτελούν το 80 με 90%», τονίζει ο Γιάννης Γιώβος.
Οι διαφορετικές μορφές, τα μεγέθη και οι προσμίξεις των πλαστικών σε συνδυασμό με την ικανότητα διασποράς τους μέσω των ρευμάτων καθιστούν ιδιαίτερα πολύπλοκη την αντιμετώπιση της ρύπανσης.
Για τα εγκαταλελειμμένα αλιευτικά εργαλεία: εκτιμάται πως περίπου 640.000 τόνοι εγκαταλελειμμένων εργαλείων συνεχίζουν την άδηλη αλιεία απειλώντας τη θαλάσσια ζωή. Τα σύγχρονα αλιευτικά εργαλεία είναι κατασκευασμένα από νάιλον, ώστε να είναι ανθεκτικά, παράγοντας όμως που τα καθιστά μη βιοδιασπώμενα και ικανά να παραμείνουν στη θάλασσα μέχρι και 600 χρόνια (!) ταξιδεύοντας ανεξέλεγκτα μέσω των θαλάσσιων ρευμάτων.
Είδατε τώρα πως «δένει» η καταστροφή από τα λάθος αλιεύματα μέχρι την αλλαγή της ετικέτας;
