Οι φυλακές είναι καθρέφτης της κοινωνίας. Μια μικρογραφία της ζωής… έξω. Με ανθρώπους διαφορετικούς, με σκληρές καταστάσεις, με πονεμένες ψυχές, με ελπίδες κι αγωνίες.
Πίσω από τα βαριά κάγκελα και τις κλειδαμπαρωμένες πόρτες υπάρχουν πολλές ιστορίες να ακούσεις και να διηγηθείς. Και με το που μπαίνεις σε μια φυλακή αυτό που μπορείς να νιώσεις είναι παγωμάρα και η αποκάλυψη ότι υπάρχει κι ένας άλλος κόσμος.
Τις τελευταίες εβδομάδες οι νέοι θαμώνες των φυλακών μονοπωλούν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.
Οι Χρυσαυγίτες, ο Κουφοντίνας, ο Λιγνάδης, ο Φουρθιώτης, ο Μπάμπης των Γλυκών Νερών, ο παπάς με το βιτριόλι και ο… «Πικάσο», ο ληστής των πινάκων της Εθνικής Πινακοθήκης, παρελαύνουν κάθε μέρα μπροστά μας.
Πίσω από τις σφαλισμένες πόρτες των φυλακών που τους φιλοξενούν, ένα ετερόκλητο πλήθος ανθρώπων συγχρωτίζεται καθημερινά.
Ο δολοφόνος της Καρολάιν δίπλα στον Μένιο και οι πρώην βουλευτές, καταδικασμένα μέλη της Χρυσής Αυγής σε απόσταση αναπνοής από τον «Φαρμακοχέρη» της «17Ν», Δημήτρη Κουφοντίνα, αλλά και τον Γιάννη Δημητράκη και τον Νίκο Μαζιώτη.
