Το όνομα αγουρέλαιο περιγράφει τον φυσικό χυμό που προέρχεται από τη σύνθλιψη καρπών ελιάς που είναι ακόμη άγουρες και διατηρούν το πράσινο χρώμα τους. Άρα κάθε φρέσκο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο δεν είναι υποχρεωτικά και αγουρέλαιο.
Αυτός ο πολύτιμος χυμός ξεχωρίζει για την πλούσια, φρουτώδη, αρκετά πικρή και συχνά πικάντικη γεύση του, αλλά και για τα σύνθετα, βαθιά αρώματά του.
Είναι ίδια όλα τα αγουρέλαια;
Προφανώς όχι. Το γεγονός ότι οι ελιές συγκομίζονται πρώιμα δεν σημαίνει ότι το ελαιόλαδο που θα δώσουν είναι άριστης ποιότητας. Για να μιλήσουμε λοιπόν για τις ξεχωριστές ιδιότητες ενός καλού αγουρελαίου πρέπει να πληροί κάποιες προϋποθέσεις:
Χαμηλή οξύτητα (δεν ξεπερνά το 0,8%), παραγωγή με ψυχρή έκθλιψη (το ελαιοτριβείο δεν ξεπερνά τη θερμοκρασία των 28ºC κατά την ελαιοποίηση). Μιλάμε δηλαδή για Εξαιρετικό Παρθένο Αγουρέλαιο.
Ο καρπός να μην έχει πληγεί από δάκο (κανένα ελαιόλαδο δεν πρέπει να παράγεται από ελιές που έχει χτυπήσει ο δάκος).
Η όλη διαδικασία της ελαιοποίησης πρέπει να γίνεται το αργότερο 24 ώρες μετά τη συγκομιδή της ελιάς.
Ο ελαιόκαρπος συλλέγεται άγουρος, ανάλογα με την περιοχή όπου βρίσκεται ο ελαιώνας. Ξεκινά συνήθως από τα μέσα Οκτωβρίου και φτάνει μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου.
Καλύτερη ποιότητα ελαιολάδου εξασφαλίζεται όταν η συγκομιδή της ελιάς γίνεται με τα χέρια και όχι με ραβδισμό, για να μη πληγώνονται και να μην οξειδώνονται οι καρποί.
Στις ετικέτες των εμφιαλωμένων αγουρελαίων, τα οποία και εμπιστευόμαστε, αναγράφονται όλα τα υποχρεωτικά στοιχεία, καθώς και διάρκεια ζωής του.
Για πόσο ένα εξαιρετικό παρθένο αγουρέλαιο παραμένει αγουρέλαιο;
Δυστυχώς όχι για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά και αυτό έχει να κάνει με τις συνθήκες διατήρησης.
Από 3 έως 6 μήνες. Κάποιοι ισχυρίζονται για 9 μήνες. Αυτό, μόνο αν φυλάσσεται σωστά, σε αδιαφανή φιάλη, σε σωστές θερμοκρασίες, χωρίς έντονες αυξομοιώσεις θερμοκρασίας και υγρασίας.
Όταν πάψει να χαρακτηρίζεται ως αγουρέλαιο, παραμένει ένα εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, με πλούσια θρεπτικά συστατικά, λιγότερο έντονα αρώματα και γεύση και πιθανόν λίγο ίζημα όταν δεν έχει φιλτραριστεί.
Ποια είναι τα ιδιαιτέρα χαρακτηριστικά του;
Είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά και περιέχει τα πολύτιμα συστατικά του ελαιόκαρπου, όπως μέταλλα, βιταμίνες, πολυφαινόλες και θεραπευτικές ουσίες. Αρωματικά θυμίζει τον φρέσκο καρπό της ελιάς, το χρώμα του είναι έντονο, πολύ «φρέσκο» πράσινο λόγω των χλωροφυλλών.
Πού και πώς χρησιμοποιούμε Εξαιρετικό Παρθένο Αγουρέλαιο;
Συστήνεται να το καταναλώνουμε ωμό, ώστε να απολαμβάνουμε όλα τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά του. Πώς μεταφράζεται αυτό;
Περιχύστε τα όσπριά σας (φασολάδα, φακές, ρεβιθάδα) με μια κουταλιά ωμό ε.π. αγουρέλαιο.
Επιλέξτε το -δεν χρειάζεται μεγάλη ποσότητα- για όλες τις σαλάτες σας, θα αναβαθμίσει τη γεύση τους.
Ραντίστε με αυτό μια ωραία, ψητή μπριζόλα.
Δοκιμάστε το πάνω σε ψητό ψάρι ή λαχανικά.
Είναι το αγουρέλαιο φάρμακο;
Η σύγχρονη Ιατρική διαθέτει στοιχεία ότι μειώνει τη χοληστερόλη, είναι προληπτικό για τον καρκίνο, βοηθά στη καλή λειτουργία του ήπατος και είναι ευεργετικό για τους ασθενείς από διαβήτη και τις καρδιοπάθειες. Είναι πολύ πλούσιο σε αντιοξειδωτικές ουσίες που προστατεύουν τα κύτταρα από το οξειδωτικό στρες, το ενεργό οξυγόνο και τις ελεύθερες ρίζες. Περιέχει επίσης βιταμίνες και προβιταμίνες, όπως τη βιταμίνη Ε και προβιταμίνη Α.
Μια τετραετής έρευνα του Φαρμακευτικού Τμήματος του Πανεπιστημίου της Αθήνας, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Προκόπη Μαγιάτη, κατέληξε στο εξής συμπέρασμα: Ειδικά τα αγουρέλαια περιέχουν σε μεγάλο ποσοστό (μέχρι και 5 φορές μεγαλύτερη περιεκτικότητα από ένα απλό εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο) δύο σημαντικές φαρμακευτικές ουσίες, την ελαιασίνη και την ελαιοκανθάλη.
Αν οι ελιές προέρχονται από ελαιώνα φυσικής ή βιολογικής καλλιέργειας, και από ελαιοτριβείο ψυχρής έκθλιψης (χρήση νερού μέχρι 27ºC) τότε μπορεί να θεωρηθεί φάρμακο και να πωλείται από φαρμακεία. Σε κάποιες χώρες ήδη το εξαιρετικό παρθένο αγουρέλαιο πωλείται στα φαρμακεία και συνταγογραφείται.
Και λίγη ιστορία
Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν το αγουρέλαιο ωμοτριβές ή ομφάκιο και το χρησιμοποιούσαν ως θεραπευτικό για πολλές παθήσεις. Ο Ιπποκράτης το θεωρούσε ευεργετικό για περισσότερες από 60 ασθένειες.
