Επτά ώρες… Μεσαίωνας. Κάπως έτσι αντιμετωπίστηκε το μπλακ άουτ στις υπηρεσίες που προσφέρει ο Μαρκ Ζούκενμπεργκ μέσω Facebook, Whats Up, Instagram, Messenger.
Κι όποιος δεν έχει καταλάβει τι ακριβώς αποκάλυψε αυτή τη «περιπέτεια» των social media, δεν έχει καταλάβει τη δύναμη που κρατά στα χέρια του αυτός ο άνθρωπος.
Περισσότεροι από 3 δις άνθρωποι σε όλο τον κόσμο δεν είχαν πρόσβαση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα οποία δεν είναι απλά τρόποι επικοινωνίας.
Για εκατομμύρια ανθρώπους είναι και μέσο βιοπορισμού, πωλούνται προϊόντα και υπηρεσίες, βγαίνουν εκατομμύρια δολάρια κάθε ώρα.
Επτά ώρες χρειάστηκαν για να καταλάβουμε πώς ένας μόνο άνθρωπος μπορεί να προκαλέσει παγκόσμιο πανικό. Να καταλάβουμε ότι σ’ αυτό το «παγκόσμιο τεχνολογικό χωριό» στο οποίο ζούμε, εξαρτόμαστε άμεσα από τις υπηρεσίες που μας προσφέρει «δωρεάν» ο Ζούκενμπεργκ και η ομάδα του.
Για όσους έχουν ουσιαστικά γεννηθεί ή μεγαλώσει με τα social media, είναι αδύνατον να καταλάβουν ότι υπήρχε και ένας άλλος κόσμος, μόλις 15 χρόνια πιο πριν.
Πώς να εξηγήσεις στον 20χρονο ή 25χρονο που ζει από την πρώτη στιγμή επικοινωνώντας μέσω facebook ή Whats Up ή ανεβάζοντας τη ζωή του στο Instagram; 
Πώς να εξηγήσεις ότι αυτές οι 7 ώρες που έπεσε «μαύρο» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν ουσιαστικά η «κανονικότητα» πριν ελάχιστα χρόνια.
Αλλά ας δούμε τι έκαναν χθες επί 6-7 ώρες όλοι οι χρήστες των social media. Ας δούμε πώς θα ήταν η ζωή μας αν δεν υπήρχε αυτή η «φούσκα» που ονομάζουμε εικονικό κόσμο.
Σκεφτείτε σε όλο τον κόσμο τι έκαναν αυτό το χρονικό διάστημα.
Κάποιοι παράτησαν τα κινητά τηλέφωνα κι άρχισαν να επικοινωνούν δια ζώσης. Βρέθηκαν με τους φίλους τους, αφήνοντας κλειστά τα social media, άκουσαν τις φωνές τους, που πολλές φορές χάνονται πίσω από τα μηνύματα που στέλνονται. Αγκαλιάστηκαν, έκαναν πειράγματα, είδαν ενδεχομένως ο ένας τον άλλο μετά από καιρό.
Ένα ζευγάρι στο σπίτι, που καθημερινά ξεκουράζεται από τη δουλειά με το να κάθεται στον καναπέ και να στέλνει μηνύματα, να ανεβάζει stories, να «χαζεύει» τις ζωές των άλλων, αναγκαστικά άφησε στην άκρη τα κινητά.
Μίλησε, επικοινώνησε, αγκαλιάστηκε, τσακώθηκε, έκλαψε, έκανε έρωτα. Ενδεχομένως, το μπλακ άουτ να οδηγήσει σε… baby boom. Για σκεφτείτε το…
Αυτές τις ώρες της σιωπής κάποιοι ίσως να συνειδητοποίησαν ότι το life style που προωθείται μέσω των social media δεν είναι η πραγματική ζωή. Ότι οι φωτογραφίες που δείχνουν τους πάντες να είναι πανέμορφοι (όπως κάποιοι ορίζουν τους κανόνες της ομορφιάς) δεν είναι η πραγματικότητα.
Ότι όλοι αυτοί που πάντα περνάνε καλά μέσω Instagram είναι άνθρωποι με δουλειές, με προβλήματα, με καθημερινά προβλήματα, με στεναχώριες. Ο,τι δηλαδή πρέπει να έχουν οι άνθρωποι στην πραγματική ζωή κι όχι στο internet.
Οτι η επιδοκιμασία, η αποδοχή, η ένταξη σε μια ομάδα φίλων ή γνωστών δεν εξαρτάται μόνο από τα πόσα like παίρνεις ή πόσες καρδούλες σου στέλνουν. Γιατί τις πραγματικές καρδιές δεν μπορείς να τις αφήνεις στην άκρη.
Ενδεχομένως, οι νέοι να μην καταλαβαίνουν ότι η στεγνή, απρόσωπη, ατελής και πολλές φορές ατελέσφορη επικοινωνία μέσω social media να είναι τελικά ο «εγκλεισμός» τους σε κάτι που δεν είναι πραγματικό. 
Πόσοι δεν είναι αυτοί που έχουν εθιστεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Εχετε ακούσει για το σύνδρομο FoMO (Fear Of Missing Out). Δηλαδή να αγχώνεσαι μη τυχόν και χάσεις ό,τι συμβαίνει στα social media;
Πόσοι είναι αυτοί που δεν αντέχουν ούτε λεπτό μακριά από το κινητό; Που χάνουν την ουσιαστική επικοινωνία με φωνή, με επαφή, με άγγιγμα, με αγκαλιά και με φιλί;
Που βολεύονται με τα διαδικτυακά ραντεβού και τις πολύωρες διαδικτυακές κουβέντες, αντί να πάρουν ένα τηλέφωνο, αντί να βρεθούν με αυτόν που θέλουν;
Εχετε ακούσει ακόμη και για το διαδικτυακό sex ή απλά τις σχέσεις από μακριά; Πόσο ανθρώπινη μπορεί να είναι η επαφή αυτή;
Και τι έχασαν αυτές τις 6-7 ώρες όλοι εκείνοι που προβάλλουν (πουλάνε η σωστή έκφραση) τον εαυτό μέσω της εικόνας;
Με απλά λόγια, το διαδίκτυο δεν έχει άγγιγμα, επαφή, μυρωδιές, φωνές. Εχει emoji’s που αντιπροσωπεύουν τα συναισθήματά μας.
Εχει λουλούδια σε εικόνες κι όχι πραγματικά, όμορφα λουλούδια που δίνεις σε κάποιον.
Εχει γέλια ή κλάματα ψεύτικα κι όχι πραγματικά, σαν κι αυτά που διαφοροποιούν τους ανθρώπους από τα ζώα ή τα… ρομπότ.
Εχει ηλιοβασιλέματα μόνο σε φωτογραφίες κι όχι να πιάνεις τον ήλιο με τα χέρια σου.
Αυτές οι 6-7 ώρες της μεγάλης κατάρρευσης είναι η συνειδητοποίηση ότι ο άνθρωπος μετατρέπεται σε ρομπότ, χωρίς πραγματικά συναισθήματα, ζώντας σε έναν ψεύτικο κόσμο.
«Αν θες μη μπαίνεις στα social media», σου λέει η άλλη πλευρά. Ναι, η αλήθεια αυτή είναι. Οποιος θέλει δεν γίνεται χρήστης των μέσων. Τότε βέβαια γίνεται… passé,
Όλα έχουν ένα μέτρο, όλα χρειάζονται και τίποτε δεν πρέπει να δαιμονοποιείται.
Σ’ αυτό που δεν πρέπει να υπάρχει όριο είναι στην ανθρώπινη επαφή. Αυτό δεν αντικαθίσταται με καμιά «φατσούλα», με κανένα λουλούδι, με κανένα απρόσωπο μήνυμα που λέει «χρόνια πολλά», «σε θέλω», «σε μισώ», «σε αγαπάω», «χωρίζουμε» ή «έλα να αγκαλιαστούμε».
