Αν κάτι είναι πραγματικά τρομακτικό από τις γαλλικές εκλογές, είναι η θεαματική αύξηση της δύναμης της Μαρίν Λεπέν, που αποτελεί κομμάτι της γενικότερης αύξησης της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Η Λεπέν έχει ένα φανατισμένο αντιαριστερό λόγο, βαθιά ρατσιστικό και βαθύτερα σωβινιστικό.
Ωστόσο, δεύτερη δύναμη είναι η Αριστερά στις γαλλικές εκλογές. Και ο Μακρόν μένει χωρίς συμμάχους για να στήσει κυβέρνηση. Πληρώνει τις αντεργατικές και οικονομικές, μικρές καταστροφές της κυβέρνησής του, όμως, όπως φαίνεται, κάποιοι πιστεύουν πως του χρωστάνε. Ποιοι; Ο Μελανσόν, ίσως.
Σήμερα το πρωί, δημοσιογράφος χαρακτήρισε “ανισόρροπη και παλαβή” την Αριστερά στη Γαλλία. Του έγινε παρατήρηση, φυσικά, αλλά επέμεινε. Το θέμα δεν είναι αυτό, το θέμα είναι πως δεν πρόκειται για ολίσθημα της γλώσσας. Ένα ολίσθημα της γλώσσας το παραδέχεσαι, το μετανιώνεις και τελειώνουμε εκεί. Εδώ πρόκειται για ψυχιατρικοποίηση των ιδεών.
Δεν είναι μόνο ο κάθε δημοσιογράφος. Πριν καιρό η κα Δόμνα Μιχαηλίδου είχε χαρακτηρίσει “ψυχικά νοσούντες” όσους… αγιοποιούν τον αντιδικτατορικό αγώνα. Είναι πιθανόν να μην ήξερε τι σημαίνει ψυχική νόσος; Μάλλον δεν είναι. Δεν είναι ούτε καν καινούρια μεθοδολογία αντιπαράθεσης με ριζοσπαστικά κινήματα.
Πριν 150 χρόνια αναπτύχθηκαν σχεδόν παράλληλα τα εργατικά με τα γυναικεία κινήματα. Τότε οι εργάτες χαρακτηρίστηκαν “τρελοί”, οι γυναίκες “υστερικές”. Ο λόγος είναι προφανής. Αυτό που λέμε “τρέλα” και που είναι μια λέξη απαράδεκτη, είτε όταν γίνεται μομφή, είτε όταν… ρομαντικοποιείται, τρόμαζε πάντοτε τον κόσμο. Θα πω πως σε άλλες εποχές το τρόμαζε δικαίως. Σε άλλες εποχές οι ασθενείς δεν είχαν φάρμακα, δεν είχαν φροντίδα και συχνά αντιμετωπίστηκαν κυριολεκτικά σα δαιμονισμένοι. Η σχιζοφρένεια και η ψύχωση “θεραπευόταν” με εξορκιστή, αργότερα με λοβοτομή και σήμερα, ευτυχώς, με ιατρική υποστήριξη.
Η παλαβή και ανισόρροπη Αριστερά, λοιπόν. Παλιά συνταγή και σκουριασμένη τέτοιου είδους προπαγάνδα. Ούτε για το στίγμα που διαιωνίζουν τέτοιες δηλώσεις θα μιλήσω, ούτε για τη βαναυσότητα απέναντι στις ψυχικές νόσους όχι επειδή δεν έχει σημασία, αλλά επειδή δεν ενδιαφέρει αυτούς που χρησιμοποιούν το στίγμα αν έχει σημασία. Κι εξάλλου, το θέμα είναι πολυεπίπεδο.
Τι σημαίνει παλαβή και ανισόρροπη Αριστερά; Σημαίνει ότι είναι ασταθής και ανάξια εμπιστοσύνης. Εμμονική, ίσως. Εν πάση περιπτώσει, μην την ψηφίσετε. Οχι για τις ιδέες της, αλλά για τις ιδεοληψίες, που είναι επικίνδυνες και παλαβές, σαν τον Καλιγούλα, ας πούμε.
Παλιά συνταγή, ενάμιση αιώνα. Δεν πέτυχε, βέβαια, στις δημοκρατίες το πολιτικό φάσμα κρίνεται από τις ανάγκες των λαών και την ελευθερία κι αν μη τι άλλο στο τέλος πάντα μιλά στο τέλος η ιστορία.
