Χρονογράφημα του Ευάγγ. Αθανασιάδη*

Υπάρχει μια ροπή των Ελλήνων, με την προτροπή συνήθως άλλων, να μπαίνουν πρόθυμα σε ξένο βούρκο που μαλώνουν βουβάλια. Η ροπή αυτή ήδη έχει πάρει μορφή εθιμικού και μανιώδους εθισμού.

Ας δούμε δύο σύγχρονες περιπτώσεις, το πρώτο ακόμα πιο παράδοξο.

Προ ημερών ο Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ αποφάσισε μόνος του να αποσύρει τα στρατεύματα από την Συρία.

Στην Συρία ως γνωστό, εμπλέκονται οι Κυβερνητικοί, οι αντικυβερνητικοί, η Ρωσία, οι Κούρδοι, ο ISIS, η Τουρκία κ.ά..

Στην παραπάνω δήλωση του Τραμπ, ποιός νομίζεται ότι αντέδρασε διαρρηγνύων τα ιμάτιά του.

Το Ισραήλ!… ναι μάλιστα, Ισραήλ…!!!

Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στην Συρία δεν ήταν εμφανές για ποιους λόγους έγινε, τι συμφέροντα υπήρχαν.

Όταν λαμβάνεται μια απόφαση, που επηρεάζει δυσμενώς την εξέλιξη του πολέμου και αντιδρά ένας μόνο παράγοντας, αναγκαστικά μας οδηγεί σε συνειρμούς.

Τα επόμενα αποκαλύπτουν τα προηγούμενα. «Προς γαρ το τελευταίον εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται» (Δημοσθένης).

Και τέλος πάντων, αυτό δεν μας αφορά. Πιο όμως είναι το ενδιαφέρον;

Το Εβραϊκό λόμπι της Αμερικής προέτρεψε το Ελληνικό και Αρμενικό Λόμπι σε κινητοποίηση κατά του Τραμπ, χωρίς να υπάρχει κάποιο δικό μας εμφανές ενδιαφέρον.

Στην κατασπαραζόμενη Συρία, που τα Βουβάλια Μ. Δυνάμεων, την κατάντησαν «βούρκο που μαλώνουν», για πιο λόγω εμείς τα μικρά «βατράχια» με ξένη προτροπή, να δεχόμαστε να μπούμε αυτόκλητα μέσα;

Ας πάμε τώρα σε ένα πιο κοντινό, άμεσο και επίκαιρο.

Τα Σκόπια αποτελούν το μήλο της έριδος μεταξύ, Ρωσίας, Αμερικής και Γερμανίας. Ξανά «Βούρκος που μαλώνουν βουβάλια». Τα «βατράχια» οι Σκοπιανοί. Τα βουβάλια τα ίδια πάντα.

Οι Αμερικανοί και οι Γερμανοί θέλουν τα Σκόπια να μπούνε στο ΝΑΤΟ και στην σφαίρα της δική τους επιρροής πολιτικής και τελικώς και κυρίως οικονομικής. Και τα Σκόπια μπορεί να θέλουν να μπουν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Αποδεκτό. Καμία αντίρρηση. Δεν έχουμε κανένα λόγο, να έχουμε λόγο.

Και ξαφνικά η Ελλάδα, που έχει όλα τα δίκαια με το μέρος της, μπλέκει στον «ξένο βούρκο, με το ξένο βατράχι και τα ξένα βουβάλια που μαλώνουν» και όπως είναι φυσικό, υφιστάμεθα τις συνέπειες.

Σε κάθε σοβαρό κράτος, οι διπλωμάτες του εύχονται και επιδιώκουν να βρεθούν συνθήκες που τα κρατικά τους συμφέροντα να συμπλέουν με τα συμφέροντα άλλων ισχυρών δυνάμεων, πολλαπλασιάζοντας έτσι την διπλωματική τους ισχύς.

Τώρα πως γίνεται να είμαστε στο προσκήνιο, σε μια προνομιακή θέση, ρυθμιστές γεγονότων, στην πλευρά των Μ. Δυνάμεων και τελικώς να βγαίνουμε ζημιωμένοι, αυτό είναι παγκόσμια Ελληνική πρωτοτυπία.

Βέβαια το έχουμε ξανακαταφέρει στο παρελθόν.

Αυτό είναι ο ορισμός της αποτυχημένης διπλωματίας. Μήπως δεν μπορούμε να νικήσουμε ούτε τον «Κανέναν» ;

Πάλι η Ελλάδα πείστηκε και μπήκε αυτόκλητα «βάτραχος σε ξένο βούρκο».

*Ο Ευάγγ. Αθανασιάδης είναι Συνταγματάρχης ε.α.