Στο άρθρο τους, το οποίο δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Scandinavian Journal of Public Health» οι δύο επιστήμονες τονίζουν πως η ανοσία αγέλης έχει γίνει παγκοσμίως γνωστή ως η «αποτυχημένη στρατηγική» που εφαρμόστηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, πριν η χώρα κάνει στροφή στο lockdown.
Όπως αναφέρουν, η διαμάχη που ακολούθησε, έχει «δηλητηριάσει» τον επιστημονικό αυτόν όρο: πρόκειται για μία κατάσταση, κατά την οποία ο αριθμός των ατόμων που έχουν ανοσία σε ένα παθογόνο είναι τόσο μεγάλος, που αυτό δεν βρίσκει έδαφος να διασπαρεί και σταδιακά εξαφανίζεται.
«Στην πραγματικότητα, η ανοσία αγέλης αποτελεί τον μοναδικό τρόπο να οδηγηθούμε στο τελικό στάδιο της CoViD-19», τονίζουν οι επιστήμονες, όπως αναφέρει το iatronet.gr.
Όπως διευκρινίζουν, λόγω της μεγάλης διασποράς του κοροναϊού σε παγκόσμια κλίμακα, της μεγάλης έκτασης ασυμπτωματικής ή ήπια συμπτωματικής μετάδοσης, ο έλεγχος του ιού με τον ίδιο τρόπο που συνέβη στον Έμπολα ή στον SARS-CoV 1 δεν είναι πιθανός.
Επομένως, η πανδημία θα τελειώσει οριστικά μόνο όταν επιτευχθεί η ανοσία αγέλης, είτε μέσω εμβολιασμού, είτε μέσω λοίμωξης από τον ιό, είτε μέσω συνδυασμού και των δύο.
Ακόμη και στην περίπτωση που επιτευχθεί ανοσία σε ποσοστά πληθυσμού κάτω από εκείνα που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως «ανοσία αγέλης», θα ακολουθήσει αναλογική μείωση της μεταδοτικότητας του παθογόνου.
Σε αυτή την κατεύθυνση, βοηθάει η υποχώρηση του δείκτη μετάδοσης R του ιού κάτω από το 1, ώστε -σε συνδυασμό με τα κατάλληλα μέτρα- να «παγώσει» η επιδημία. Είναι ενδεχόμενο οι χώρες που είχαν περισσότερες λοιμώξεις στο πρώτο κύμα να αντιμετωπίσουν μικρότερα προβλήματα στο δεύτερο κύμα και το αντίστροφο.
Μια σημαντική παράμετρος που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη είναι ότι η διάρκεια της προστατευτικής ανοσίας έπειτα από φυσική λοίμωξη από κορωνοϊό δεν είναι, επί του παρόντος, γνωστή. Το δεδομένο αυτό είναι το ζητούμενο στην επιστημονική έρευνα. Τα αντισώματα φαίνεται ότι παραμένουν στον οργανισμό για μερικούς μήνες και η απόκριση των τ-λεμφοκυττάρων ενδέχεται να υπάρχει για αρκετά χρόνια.
Στην περίπτωση που οι άνθρωποι μολυνθούν ξανά από κορωνοϊό μέσα σε λίγα χρόνια, ο ιός θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ενδημικός, όπως συμβαίνει με άλλους εποχικούς ιούς του αναπνευστικού (γρίπη, συγκυτιακός ιός). Σε αυτή την περίπτωση, η ανοσία αγέλης μπορεί να επιτυγχάνεται μόνο μέσω του εμβολιασμού, ο οποίος ενδέχεται να απαιτεί επανάληψη σε ετήσια βάση, προκειμένου να διατηρηθούν τα επίπεδα ανοσίας.
Για το θέμα του «απαγορευτικού» ή lockdown, οι συντάκτες του άρθρου υπογραμμίζουν πως πρόκειται για ένα δίλημμα στο οποίο συγκρούονται η Δημόσια Υγεία και η Οικονομία.
Όταν, όμως, δεν είναι διαθέσιμα τα θεραπευτικά μέσα και τα εμβόλια, το lockdown μπορεί να αποτρέψει μαζικές απώλειες ανθρώπινων ζωών από τη γρήγορη διασπορά του ιού σε έναν πληθυσμό χωρίς ανοσολογική απάντηση. Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο σε χώρες με ανεπαρκή συστήματα Υγείας και κοινωνικές ανισότητες.
Το lockdown έχει επιπτώσεις και στην υγεία των ανθρώπων, οι οποίες πρέπει να αξιολογούνται σε σχέση με τα οφέλη που μπορεί να προσφέρει. Μεταξύ άλλων, προκαλεί περιορισμούς στην πρόσβαση στο σύστημα Υγείας σε χρονίως πάσχοντες και ψυχολογικά προβλήματα σε ενηλίκους και παιδιά που δεν πηγαίνουν στο σχολείο.
Η οικονομική επίπτωση του lockdown μπορεί να γίνει ορατή και σε πλευρές της Δημόσιας Υγείας, κυρίως μέσω της αυξημένης ανεργίας και των ανισοτήτων. Για τον σκοπό αυτό, τα περιοριστικά μέτρα πρέπει να λαμβάνονται κατόπιν αξιολόγησης, ώστε να ισορροπεί το όφελος στις εμπεκόμενες παραμέτρους.
Η διατήρηση ενός «σκληρού» lockdown θα μπορούσε να έχει βάση όταν αναμένεται ένα ασφαλές, αποτελεσματικό και σε επαρκείς ποσότητες εμβόλιο, στο τέλος των περιορισμών. Αυτό, ωστόσο, δεν είναι σαφές, καθώς υπάρχουν προβληματισμοί σε σχέση με τα αντισώματα, ενώ ενδέχεται το εμβόλιο να έρθει αργά, για να αλλάξει ουσιαστικά την πορεία της επιδημίας.
