Η Μαίρη Χαλκιά παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό «Λοιπόν» και μεταξύ άλλων μίλησε για τους ηθοποιούς, με τους οποίους είχε συνεργασία στην ταινία “Γοργόνες και μάγκες”.
«Δεν τον γνώριζα ιδιαίτερα, μόνο μέσα από τη συνεργασία μας στην ταινία, αλλά ήταν ένας πολύ ευγενικός άνθρωπος, ο οποίος μου είχε φερθεί με πολλή τρυφερότητα, ήταν μια ευγενική ψυχή».
«Εμένα με βοήθησε πάρα πολύ, του άρεσα πάρα πολύ σαν ηθοποιός και συνεργαστήκαμε πολλές φορές. Ήταν αυστηρός όσο έπρεπε, γιατί ο Έλληνας είναι τέτοια η ράτσα του, που αν τον αφήσεις πολύ ελεύθερο, το εκμεταλλεύεται αυτό και ξεφεύγει από το μέτρο, άρα ήταν αυστηρός με μέτρο και εκεί που έπρεπε να το κάνει, γι’ αυτό ήταν τόσο επιτυχημένος. Ο ηθοποιός, όπου έβρισκε λάσκα τα πράγματα, το εκμεταλλευόταν και ξέφευγε από το μέτρο και δεν γινόταν σωστή δουλειά».
«Ένας άνθρωπος μέσα στο χιούμορ, ήταν χείμαρρος, σου έκανε καινούργιο συκώτι. Ήταν η χαρά της ζωής, ήταν αυτό το ευχάριστο μήνυμα αυτού του θείου δώρου που μας έδωσε ο Θεός, που λέγεται ζωή και έφυγε τόσο ξαφνικά. Λέγαμε πράγματα ουσιαστικά, ήταν πανεπιστήμιο αυτοί οι άνθρωποι που συνεργάστηκα για εμένα».
«Δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο. Το μόνο ευτράπελο είναι ότι τότε δεν μας έντυναν και δανειζόμασταν φορέματα η μία από την άλλη, από φίλες ή από συναδέλφους μας. Έτυχε να δω πρόσφατα τη συγκεκριμένη ταινία και είδα την Κία Μπόζου και θυμήθηκα ότι τα φουστάνια που χρησιμοποίησε στις «Γοργόνες και Μάγκες» ήταν όλα δικά μου, γιατί ήταν μια κοπέλα πάμπτωχη, υπήρχε αγάπη και μεγάλη αλληλεγγύη μεταξύ μας. Έτυχε να έχω δυο φορεματάκια παραπάνω και της τα δάνειζα».
Αρχικά με τη Νόρα ήμασταν συμμαθήτριες στη δραματική σχολή και θυμάμαι την πήρε τότε ο καθηγητής μας, ο Γρηγόρης Γρηγορίου και η Φίνος Φιλμ και έκανε εκεί το πρώτο της ντεμπούτο. Ήταν ένα εξαιρετικό κορίτσι, σεμνό και ταπεινό. Να ξέρετε ότι τότε αν δεν είχες το πτυχίο της δραματικής σχολής, απαγορευόταν να μιλήσεις, και έκανες το βουβό πρόσωπο σε κάποιες ταινίες, η συγχωρεμένη η Μελίνα Μερκούρη το κατήργησε αυτό μετά και είπε ότι όποιος έχει ταλέντο, θα το δείξει πάνω στη σκηνή, αλλά μετά από αυτό έμπαινε το κάθε καρυδιάς καρύδι. Αυτό ήταν και καλό και κακό, γιατί όσοι μπορούσαν να σταθούν στη σκηνή το έκαναν και έκαναν και καριέρα, γιατί ήταν αυθεντικά ταλέντα, όσοι δεν ήταν έτσι, τότε το ίδιο το θέατρο τους «ξέρναγε».
«Τον γνώριζα περιστασιακά, δεν έτυχε όμως να βρεθούμε ποτέ στα γυρίσματα της ταινίας».
«Όχι και δεν τον είχα γνωρίσει ποτέ, παρόλο που ήταν παραγωγός σε όλες τις ταινίες που είχα κάνει. Εμένα στην εταιρεία Φίνος Φιλμ με πήγε ο Κώστας Βουτσάς, γιατί έτυχε να δουλεύουμε μαζί στο θέατρο».
«Εξαιρετικός, καθαρός άνθρωπος με ήθος, τίμιος και εργατικός, ήταν άνθρωπος της προσφοράς, βοηθούσε τους φτωχούς, πήγαινε κρυφά και προσέφερε στον κόσμο που είχε ανάγκη, το ίδιο έκανε και η Ρένα Βλαχοπούλου όπως και ο Στάθης Ψάλτης. Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος αγαπούσε πάρα πολύ τις γυναίκες και αυτός ήταν και ο λόγος που δεν παντρεύτηκε, γιατί έλεγε ότι αν παντρευτεί, δεν θα μπορέσει να είναι πιστός στη γυναίκα του και δεν ήθελε να πληγώσει αυτή που θα παντρευτεί. Έμεινε ανύπαντρος για να μπορέσει να δρα ελεύθερα, για να μην έχει τύψεις συνειδήσεως, ότι έκανε κακό σε έναν άνθρωπο. Ο ίδιος λάτρευε όποιον νέο ηθοποιό έκανε τα πρώτα του βήματα, αρσενικό ή θηλυκό, ιδιαίτερα όμως τα θηλυκά, χωρίς πονηριά και χυδαιότητα».
