Τα Βερβελάκια ήταν τα τρία παιδιά που βρήκαν βασανιστικό θάνατο από τους Γερμανούς, διότι δεν τους αποκάλυψαν που κρυβόταν ο πατέρας τους.
Ειδικότερα, το μεσημέρι της Τρίτης 14 Σεπτ 1943, ανήμερα του Τίμιου Σταυρού, η μητέρα έστειλε τα τρία παιδιά από το χωριό Κεφαλοβρύσι στην Αργουλίδα, μέσω ενός μονοπατιού, με τα πόδια 7 χιλ., προκειμένου να πάνε του πατέρα τους ξερό ψωμί και ελιές, καθώς ήταν ημέρα νηστείας και να του πουν να κρυφτεί και να μη γυρίσει στο χωριό, γιατί είδε τους Γερμανούς να σκοτώνουν όλους τους άνδρες.
Ο πατέρας άφησε τα παιδιά στο μετόχι, τους παρήγγειλε να μη φύγουν και να προσέχουν και ανέβηκε στην κορφή να μπορεί να δει ή να ακούσει τι γίνεται στα χωριά, να μπορεί να ειδοποιήσει και άλλους, όπως έναν ακόμη άνδρα, που ήταν κρυμμένος δίπλα με τα δυο μικρότερα αδέλφια του.
Στο διάστημα αυτό, μια ομάδα Γερμανών (Σύνταγμα 64 της μεραρχίας 22) έφτασε από τη Λυγιά με δύο Κρητικούς “μεταφραστές” και αφού βασάνισαν τα παιδιά και δεν ομολογούσαν που κρυβόταν ο πατέρας τους, τους έβγαλαν τα δόντια και τα νύχια και τα έσφαξαν με τις ξιφολόγχες.
Η ίδια ομάδα, 500 μέτρα πριν, ξεκοίλιασε την έγκυο στον 8ο μήνα Αικατερίνη Παπαδημητροπούλου και το μουλάρι της, εκτέλεσαν άλλους 11 και τραυμάτισαν τρεις στη θέση Παναγία στη Κάτω Λυγιά.
Ο 17χρονος άνδρας που κρυβόταν εκεί με τα δύο μικρότερα αδέλφια του, θεώρησε ότι το μέρος δεν ήταν ασφαλές και φύγαν στον διπλανό λόφο να είναι μόνοι τους και ψηλά για να βλέπει κι έτσι σώθηκαν.
Η γιαγιά των τριών παιδιών, την επόμενη μέρα, μάζεψε τα κορμάκια τους σε τσουβάλι, τα φόρτωσε στο γαϊδούρι της και επέστρεψε τον ίδιο δρόμο, στο Κεφαλοβρύσι και τα έθαψε χωρίς παπά, μαζί με άλλους 36 συχωριανούς της.
Στην ευρύτερη περιοχή, στα Καμμένα Χωριά, από τις 14 έως τις 16 Σεπτέμβρη του 1943, 401 εκτελέστηκαν. Το πιο μικρό ήταν αγέννητο στην κοιλιά της μάνας του, ο πιο μεγάλος ήταν 96 χρονών, 127 ήταν πάνω από 60 χρονών, 20 ήταν γυναίκες, για να φτάσουν τους 461 μαζί μ’ αυτούς που σκοτώθηκαν σ’ όλο το διάστημα της κατοχής, ενώ 980 κατοικίες σε 10 χωριά καταστράφηκαν.
