Δύο γυναίκες, δύο τραγουδίστριες, μια κόντρα που κράτησε χρόνια, κι ένα «πόλεμος», που γινόταν, ξεκινώντας, συχνά σκόπιμα από τα μετόπισθεν, για μια δήλωση, για ένα τραγούδι, για ένα…φουστάνι! Κάπως έτσι θα μπορούσε να σκιαγραφήσει κανείς, με λίγες λέξεις, τη σχέση της Άννας Βίσση με την Δέσποινα Βανδή. Μια σχέση, ανύπαρκτη μεν σε προσωπικό επίπεδο, μέχρι προσφάτως τουλάχιστον, πολυτάραχη δε η οποία, αφού πέρασε από σαράντα κύματα, προκάλεσε αμέτρητα σχόλια και χώρισε ένα μέρος του εγχώριου ακροατηρίου σε δυο διαφορετικά στρατόπεδα, κατέληξε σε χάπι εντ που προβλήθηκε μάλιστα σε ζωντανή μετάδοση.
Η χθεσινοβραδινή συνύπαρξή τους στον τελικό του τηλεοπτικού «Just The Two of Us», η οποία διαφημιζόταν μέρες τώρα, σήμανε επισήμως το τέλος της μακροβιότερης και πιο πολυσυζητημένης διαμάχης της ελληνικής δισκογραφίας. Παράλληλα, όμως, απέδειξε πως πίσω απ’ οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο του θεάματος, ακόμη και σε ένα τόσο μικρό και περιορισμένο χώρο όπως ο αντίστοιχος ελληνικός, υπάρχει πάντα κάποιος εμπορικός στόχος.
«Θα σε κάνω την νέα/ τον νέο…τάδε» συνήθιζαν να λένε οι επικεφαλής των δισκογραφικών εταιρειών στα νεαρά πρόσωπα που ανακάλυπταν κατά καιρούς φιλοδοξώντας να «χτυπήσουν» τα βαριά πυροβολικά των ανταγωνιστών τους ή να αναβιώσουν την επιτυχία κάποιου καλλιτέχνη που είχε μεσουρανήσει στο παρελθόν. Και στην χρυσή εποχή της δεκαετίας του ’90, που το χρήμα στην δισκογραφία έρρεε άφθονο, τα Cd πουλούσαν τρελά και τα νυχτερινά κέντρα δούλευαν ασταμάτητα επτά βράδια την εβδομάδα, οι υποσχέσεις ήταν πολλές και τα στοιχήματα μεγάλα. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι εκείνη την περίοδο «γεννήθηκαν» ουκ ολίγα νέα λαϊκό – ποπ αστέρια κάποια από τα οποία επιβεβαίωσαν τις προσδοκίες και μακροημέρευσαν και άλλα που εξαφανίστηκαν μέσα σε δυο – τρεις σεζόν.
Ανάμεσά τους και η Δέσποινα Βανδή, η οποία ως νεαρή, εμφανίσιμη, φιλόδοξη και αρκούντως καλλίφωνη, για το ρεπερτόριο που την προόριζαν, έμοιαζε ως το ιδανικό «Αντίδοτο» ή έστω ένας πολλά υποσχόμενος «αντιπερισπασμός» στον μουσικό τυφώνα Άννα Βίσση, που μπορεί να είχε ήδη διαγράψει μια επιτυχημένη καριέρα πολλών χρόνων συνέχιζε ωστόσο να πρωταγωνιστεί σταθερά στο εμπορικό ελληνικό ρεπερτόριο. Η δισκογραφική απογείωση της Βανδή ξεκίνησε το 1997 και είχε οδηγό τον Φοίβο ο οποίος αναδείχτηκε ως ο δημιουργός των περισσότερων σουξέ της εποχής. Από τον πρώτο κιόλας κοινό τους δίσκο, τις «Δέκα Εντολές» ήταν εμφανές πως αυτή η συνταγή δένει ενώ οι δισκογραφικές συνεργασίες που ακολούθησαν επιβεβαίωσαν τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες των εμπλεκόμενων. Μέσα σε μία μόλις τριετία είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν μια νέα εγχώρια σταρ η οποία άρεσε, πουλούσε, τα έλεγε – και στην πίστα και στις συνεντεύξεις – και κυρίως φαινόταν να έχει περιθώρια εξέλιξης.
Κάπου μέσα σε όλη αυτή την παραζάλη της επιτυχίας, του ενθουσιασμού αλλά και της νεανικής ανωριμότητας η Βανδή έκανε, το 1999, την περίφημη πρωτοσέλιδη δήλωση «Η Βίσση είναι 30 χρόνια στο τραγούδι κι εγώ δεν είμαι ακόμη 30 χρονών» η οποία, ήταν επί της ουσίας, εκείνη που πυροδότησε την κόντρα ανάμεσα στις δύο τραγουδίστριες αλλά περισσότερο ανάμεσα στο φανατικό κοινό τους. Ήταν η εποχή που οι φαν του συγκεκριμένου ρεπερτορίου είχαν χωριστεί σε δύο διαφορετικά στρατόπεδα ρίχνοντας λάδι σε μια φωτιά που επρόκειτο να καίει για χρόνια παρά το γεγονός ότι οι δύο πρωταγωνίστριες της διαμάχης δεν είχαν συναντηθεί ποτέ. Ούτε και το είχαν επιδιώξει όμως…
Όλη αυτή η πολεμική, βεβαίως, εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των δισκογραφικών εταιριών και κυρίως τροφοδοτούσε σταθερά και επικερδώς τα life style περιοδικά, που μεσουρανούσαν εκείνη την εποχή. Το δίδυμο Βίσση – Βανδή έπαιζε, για χρόνια ολόκληρα, σχεδόν σε κάθε ιλουστρασιόν πρωτοσέλιδο, μοιάζοντας πλέον με πρωταγωνίστριες καθημερινής τηλεοπτικής σαπουνόπερας. Πολλά από αυτά τα επεισόδια ήταν κατασκευασμένα. Κάποια άλλα, βέβαια, στηρίχθηκαν και χτίστηκαν πάνω σε αληθινές αφορμές. Να θυμίσουμε πως τόνοι μελάνης χύθηκαν για το περίφημο κόκκινο φόρεμα Christian Lacroix που φόρεσε η Βίσση σε φωτογράφηση για εξώφυλλο γυναικείου περιοδικού και ένα παρόμοιο που εθεάθη, λίγα 24ωρα αργότερα, σε πίστα της Θεσσαλονίκης λανσαρισμένο, αυτή τη φορά, από την Δέσποινα Βανδή…Αλλά και για τραγούδια που έμοιαζαν, εμφανίσεις που ταυτίζονταν, δηλώσεις οι οποίες εκλαμβάνονταν ως υπονοούμενα της μίας προς την άλλη.
Τα χρόνια όμως πέρασαν, η ελληνική δισκογραφία έπεσε σε βαθιά κρίση, πολλά life style περιοδικά έκλεισαν, οι πίστες έφθασαν να δουλεύουν με το ζόρι δύο βράδια την εβδομάδα…Μέσα σε όλο αυτό το ζοφερό κλίμα η συντήρηση μιας καλλιτεχνικής κόντρας δεν ήταν πλέον επωφελής γι’ αυτό και σταδιακά η προβολή της άρχισε να φθίνει.Μέχρι που τα έφερε έτσι η ζωή που οι δύο τραγουδίστριες βρέθηκαν κάτω από την ίδια δισκογραφική στέγη, την Panik Records. Η Άννα Βίσση, υπερχορτασμένη από επιτυχίες και εμπειρίες κι η Δέσποινα Βανδή έχοντας πλέον αποκτήσει το δικό της προσωπικό στίγμα και ρεπερτόριο δεν είχαν πλέον τίποτα να χωρίσουν. Αντιθέτως, είναι πολλά περισσότερα πια αυτά που τις ενώνουν. Και είναι προφανές πως οι ιθύνοντες της κοινής δισκογραφικής τους στέγης έχουν κάθε λόγο να επενδύσουν σε μια συνεργασία τους.
Οι δυο τους πάντως, όπως φάνηκε χθες, είναι πανέτοιμες για κάτι τέτοιο. Και ερμήνευσαν η μία τραγούδια της άλλης και αστειεύτηκαν αναφερόμενες στα παλιά και συνδύασαν πολύ αρμονικά τα τραγούδια τους – έχουν πολλά κοινά στοιχεία εξάλλου τα ρεπερτόριά τους – και φάνηκε να το απολαμβάνουν κιόλας. Μέχρι και φιλί στο στόμα αντάλλαξαν παραπέμποντας, σε παλαιότερο αντίστοιχο ενσταντανέ της Μαντόνα με την Μπρίτνεϊ Σπίαρς. «Ήταν μια εξέλιξη αναμενόμενη» θα έλεγε κάποιος με εμπειρία στο μάρκετινγκ. Και θα είχε απόλυτο δίκιο!
