Μιλώντας στο zarpanews.gr αναφέρθηκε στη ζωή του εν πλω και θυμήθηκε καλές αλλά και δύσκολες στιγμές από τα ταξίδια του. Κάθε μέρα είναι και μια μοναδική εμπειρία για εκείνον αλλά και την σύντροφό του Κονσεϊσάουα, την οποία γνώρισε στην Σούδα, την ώρα που επισκεύαζε το σκάφος του. Ο Κλεάνθης μπορεί να είναι νεαρός σε ηλικία, αφού είναι μόλις τριάντα ετών αλλά είναι γεμάτος από εμπειρίες. Έχει ήδη επισκεφθεί και έχει ζήσει σε δεκάδες χώρες, έχει γνωρίσει διαφορετικούς πολιτισμούς και λαούς.
Η ιστιοπλοΐα ήρθε στην ζωή του από τύχη
Όπως ο ίδιος είπε στο zarpanews.gr, ξεκίνησε τα ταξίδια του το 2016 με ένα μικρό σκάφος και από τότε δεν έχει σταματήσει: «Σχέση με την θάλασσα είχα σα νησιώτης. Όταν μπήκα αργότερα στην σχολή, στην Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού και έκανα τα μπάρκα σαν δόκιμος, εκεί ανακάλυψα και την ιστιοπλοΐα από τύχη, γνώρισα κάποιους φίλους στην Καραϊβική, πήγα μαζί τους για 25 μέρες και όταν επέστρεψα πίσω σχολή μετά από 25 μέρες, είχα ήδη αποφασίσει να πάρω το δικό μου σκάφος και να ταξιδέψω. Ήξερα ότι μου αρέσει να ζω σε σκάφος, μου αρέσει αυτή η ζωή, η πιο νομαδική. Απλώς πήρα σκάφος, ξεκίνησα τα ταξίδια και δεν σταμάτησα ποτέ.
Δεν είχα αποφασίσει να φύγω και να μη γυρίσω. Ξεκίνησα από Χανιά, έκανα ένα τουρ στη Μεσόγειο, μετά κατέβηκα στα Κανάρια νησιά, όπου έκατσα εννέα μήνες, γιατί είναι πολύ όμορφα κι από κει πήγαμε Δυτική Αφρική, πέρασα τον Ατλαντικό, κάτσαμε στα νησιά της Καραϊβικής, κεντρική Αμερική και μετά πήγαμε Αυστραλία, Ινδικό Ωκεανό, Ινδονησία, Ινδία, Ερυθρά Θάλασσα, Σουδάν, Σουέζ και πίσω».
Όταν τελείωσαν οι προμήθειες μετά από 30 μέρες στην θάλασσα και η στάση στο «μεταπολεμικό» Σουδάν
«Πριν πάμε στο Σουδάν κάναμε ένα αναγκαστικό σταμάτημα, γιατί ξεκινήσαμε από Μπαλί για περάσουμε τον Ινδικό Ωκεανό και μείναμε 48 μέρες μέσα στη θάλασσα. Στις 30 μέρες είχαμε ξεμείνει από φρέσκα φαγητά, δεν είχαμε ούτε φρούτα, ούτε καφέ δεν είχαμε, τρώγαμε για δυο βδομάδες ρύζι. Οπότε όταν μπαίναμε στην Ερυθρά, η μόνη στάση που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν το Σουδάν, όπου έξι μήνες πριν, είχαν εμφύλιο πόλεμο. Οπότε δεν ξέραμε τι θα βρούμε εκεί. Τελικά πήγαμε και οι άνθρωποι ήταν πάρα πολύ καλοί και φιλόξενοι».
Η χώρα της Αφρικής που τον εντυπωσίασε περισσότερο
Η χώρα που εντυπωσίασε τον Κλεάνθη περισσότερο από όλα τα μέρη που έχει επισκεφθεί είναι η Γουινέα Μπισάο, μια χώρα στην Δυτική Αφρική και τόπο καταγωγής της συντρόφου του:
«Είναι ένα σύμπλεγμα 89 νησιών, που λέγονται Μπιζάνγκος και νομίζω έχουν περίπου 10.000 πληθυσμό. Οπότε είναι πολύ μικρά χωριουδάκια, ζουν απλά, έχουν άφθονο φαγητό, οπότε δεν στενοχωριούνται, δεν τους λείπει τίποτα και ζουν τη ζωή τους υπέροχα. Έχουν καλύψει τις ανάγκες τους διασκεδάζουν, είναι ανοιχτοί άνθρωποι, φιλόξενοι. Έχουν και ντίσκο από τις παλιές με τη μπάλα. Κάναμε πρωτοχρονιά εκεί, πέρασα τέλεια».
«Ο καθένας μπορεί να το κάνει»
Θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί, πως μπορεί και ταξιδεύει, πως τα βγάζει πέρα οικονομικά, είχε οικονομίες από πριν; Όπως λέει ο ίδιος, εργάζεται σταδιακά σε κάποιες χώρες, είτε ως σερβιτόρος είτε ως εργάτης, μαζεύει χρήματα και μετά βάζει πλώρη για το επόμενο ταξίδι του.
«Έχει αρκετά μεγάλο κόστος, με τις κατάλληλες θυσίες, ο καθένας θα μπορούσε να το κάνει. Εάν κάποιος απλός Έλληνας θέλει να το κάνει πιο οικονομικά, θα πρέπει να υπολογίσει την διαδρομή του, να αγοράσει το κατάλληλο σκάφος και υπάρχουν κι άλλες λεπτομέρειες αλλά πιστεύω ότι είναι εφικτό. Καθόμαστε δυο μήνες δουλεύουμε, μαζεύουμε χρήματα, κάνουμε κάποιες οικονομίες τις οποίες ξοδεύουμε μετά στα ταξίδια. Για να το επιτύχουμε αυτό σταματάμε σε μέρη και πιάνουμε δουλειά οπουδήποτε. Εγώ δούλευα σε ένα κατάστημα με σουβενίρ».
Η ελευθερία είναι αυτό που εξιτάρει περισσότερο τον Χανιώτη ιστιοπλόο σε αυτό που κάνει: «Η ελευθερία που μου δίνει αυτό που κάνω με εξιτάρει περισσότερο. Μπορεί μια χώρα να έχει πρόβλημα ή να την έχει επηράσει ο κόβιντ, εμάς όμως δεν μας επηρεάζει. Εάν πας κάπου και δε σου αρέσει σηκώνεις τα πανιά σου και φεύγεις δεν σε εμποδίζει κανείς».
«Μαγική η περίοδος της καραντίνας»
Οξύμωρο, αλλά αληθινό για τον Κλεάνθη, είναι το γεγονός ότι την περίοδο της καραντίνας λόγω κορωνοϊού σε όλο τον κόσμο, εκείνος με την σύντροφό του πέρασαν μαγικά, όπως είπε χαρακτηριστικά: «Η πιο αυστηρή χώρα σε μέτρα ήταν η Ελλάδα. Εγώ δεν είχα πολύ επικοινωνία με τα νέα τότε. Όταν μπήκαμε στην Μαρτινίκα, γιατί μπήκαμε εν μέσω κόβιντ, και μετά από δυο βδομάδες σε ένα ακατοίκητο νησάκι της Καραϊβικής, δεν ξέραμε καν ότι υπάρχει ο κόβιντ, και όταν φτάσαμε, είδαμε ότι η πόλη ήταν άδεια κι εκεί αναρωτηθήκαμε τι συμβαίνει».
Τα σχέδια για την Παταγονία και το επαγγελματικό του μέλλον
Τον Ιανουάριο θα ανοίξει πανιά για το επόμενο ταξίδι του στην άλλη άκρη της γης, στην Παταγονία, το οποίο αναμένεται συνολικά να διαρκέσει 5 χρόνια! «Αυτή τη στιγμή ετοιμάζουμε αυτό το σκάφος για να πάμε στην Παταγονία. Το ταξίδι μας θα ξεκινήσει από τα Χανιά ή την Κύπρο. Τέλη με μέσα Φλεβάρη θα είμαστε Βραζιλία. Σίγουρα θα κάτσουμε δυο μήνες για να την εξερευνήσουμε όλη και μόλις έρθει το καλοκαίρι θα κάνουμε τρεις μήνες στην Παταγονία, μετά Περού, Χιλή , έχει πολλά ωραία μέρη αυτή η πλευρά του κόσμου.»
Μετά την Παταγονία, επόμενος στόχος είναι η Ανταρκτική και η απόκτηση άλλου σκάφους: «Θα πάμε Παταγονία, αν καταφέρουμε και είμαστε καλά στην υγεία μας και μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε οικονομικά, γι’ αυτό ψάχνουμε και χορηγούς για τα ταξίδια μας και γι’ αυτό κάνουμε και τα βίντεό μας ως Sailing Nala στο You tube».
Μπορεί κάποιος που ζει μόνιμα σε ένα σκάφος να κάνει οικογένεια; Ο Κλεάνθης απαντά πως ναι: «Μπορεί κάποιος να σταματήσει μέχρι να μεγαλώσει το μωράκι και μετά να ξεκινήσει τα ταξίδια του. Πολλοί ξεκινούν με παιδιά 3- 4 ετών και ταξιδεύουν μέχρι να γίνουν 12».
Κονσεϊσάο: Η καπετάνιος της ζωής του και του σκάφους
Όσο για την σύντροφό του Κονσεϊσάο, είπε πως δεν είχε ξαναμπεί σε σκάφος νωρίτερα και σε αυτά τα χρόνια που ταξιδεύουν μαζί έμαθε πολλά και μπορεί και μόνη της να «κουμαντάρει» το σκάφος, κάνοντας βάρδιες.
Ο Κλεάνθης περιγράφοντας την πιο δύσκολη στιγμή του στην θάλασσα, είπε «Ήταν μετά το Γιβραλτάρ, όπου φύγαμε δυο μικρά σκάφη μαζί, εγώ είχα πάρει μαζί μου και έναν Πολωνό πλήρωμα, είχαμε δει τον καιρό και πιστεύαμε ότι θα έρθει η κακοκαιρία μετά από τέσσερις μέρες και θα πάει προς την Ευρώπη. Οπότε λέμε θα είναι ωραία και καθώς ταξιδεύαμε στις τέσσερις μέρες, ταξιδεύαμε τόσο ωραία που βλέπαμε και ταινίες το βράδυ. Ξαφνικά η κακοκαιρία αποφάσισε να μην πάει στην Ευρώπη και ήρθε νότια και είχαμε 7-8 μποφόρ (trade wings) 7-8 μέτρα μεγάλο κύμα, έχασα δυο φωτοβολταϊκά πάνελ, μου έσπασε την λαγουδέρα την οποία χρησιμοποιώ για να τιμονεύω το σκάφος, οπότε για τρεις μέρες δεν είχα καθόλου αυτόματο πιλότο και το βαλιτσάκι το σωστικό μέσο. Αυτό ήταν από τα πιο κουραστικά και δύσκολα ταξίδια που είχα κάνει».
Ωστόσο, ο Χανιώτης ιστιοπλόος δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην δυσκολία επικοινωνίας που έχει αντιμετωπίσει πολλές φορές με τις κατά τόπους ελληνικές πρεσβείες, οι οποίες, όπως ο ίδιος είπε, “θέλουν κάποια πίεση για να σε εξυπηρετήσουν”.
