Αντιμέτωπος με την ασθένεια, από τη μία στιγμή στην άλλη. Κοιμήθηκες υγιής και ξύπνησες με το βάρος της νόσου και του εαυτού σου που πλέον δεν ορίζεις απόλυτα. Τα είχες όλα υπό έλεγχο και ξαφνικά ο έλεγχος χάθηκε. Τα είχες όλα σκεφτεί κι οργανώσει τόσο καλά κι ο προγραμματισμός πήγε στράφι.
Είναι η αρρώστια όμως αυτή που σε ταλανίζει πραγματικά;
Είναι αυτή που τα καταστρέφει όλα;
Από την πρώτη στιγμή το αντιμετώπισες με θάρρος. Δεν το πίστεψες καν. Είπες ότι δεν θα πάψεις να κάνεις το καλύτερο για εσένα. Θα συνεχίσεις κανονικά, όπως πριν. Το μόνο που αλλάζει μέσα σου είναι ότι τώρα έχεις παρέα, εσένα και την ασθένεια. Και τελικά δεν είναι τόσο ενοχλητική ούτε σε προβληματίζει ιδιαίτερα…
Με έκπληξη διαπιστώνεις ότι μπορείς να συμφιλιωθείς μαζί της , να τα βρείτε!
Και τότε τι φταίει;
Με έκληξη όμως προχωράς και σε άλλες διαπιστώσεις. Διαπιστώνεις μετά αφόρητης λύπης ότι δεν μπορούν να τα βρουν μαζί της οι άλλοι, το περιβάλλον σου, οι πιο δικοί σου άνθρωποι, αυτοί για τους οποίους θα έβαζες το χέρι σου και στη φωτιά. Αυτοί που θεωρούσες αυτονόητο ότι θα είναι εκεί και θα αγκαλιάσουν εσένα και το «σπυράκι» σου, το ψεγάδι σου, που σε κάνει να ξεχωρίζεις. Αυτοί που θεωρούσες ότι ήταν δίπλα σου γι’αυτό που είσαι και για ό,τι προσέφερες στη ζωή τους προκαλούν αυτό που δεν κατάφερε να προκαλέσει η ίδια η ασθένεια: σε κάνουν να λυγίσεις, υπό το βάρος του στίγματος που σου προσάπτουν. Σε σημαδεύουν τόσο που έχεις εξαφανιστεί πίσω από το τέρας της νόσου. Δεν είσαι πλέον ορατός για εκείνους. Έχεις μεταμορφωθεί σε ένα κινούμενο φορτίο, που κανείς δεν θέλει να κουβαλήσει. Είσαι απειλή και μοναδικός δρόμος η αποφυγή, πάση θυσία…
Η θυσία καταλαβαίνεις πλέον ότι είσαι εσύ. Ιφιγένια στο βωμό.
Αλλά σε ποιο βωμό; Για ποιο λόγο η θυσία; Τι άλλαξε; Τι έκανες και προκάλεσες το θεϊκό μένος;
Τίποτα απολύτως ή τουλάχιστον τίποτα που να περνάει από το χέρι σου. Τίποτα που να μπορούσες να ορίσεις ούτε κάτι που μπορούσες να αποφύγεις. Ήσουν πάντα τυπικός με όλους και όλα. Άψογος σε κάθε σου ρόλο, περιμένοντας την αναγνώριση γι’αυτό. Κι όμως αυτή δεν ήρθε ποτέ και μάλιστα δεν φάνηκε από κει που την προσδοκούσες διακαώς.
Βαρύ το πλήγμα και δύσκολα υποφέρεται. Προκαλεί απίστευτο πόνο, τέτοιον που κόβει την ανάσα και τα νεκρώνει όλα. Πώς συνηθίζεται αυτο; Πώς συμφιλιώνεσαι με την ιδεά της προδοσίας;
Δε συμφιλιώνεσαι ποτέ και με κανένα τρόπο! Διδάσκεσαι όμως. Παίρνεις τα καλύτερα μαθήματα για εσένα και τις επιλογές σου. Η αποκάλυψη των λανθασμένων επιλογών μακροπρόθεσμα γίνεται λυτρωτική. Τι σου χρειάζονται τελικά αυτοί που σε κοίταξαν ξαφνικά με αποτροπιασμό; Πόσο ουσιαστικοί θα ήταν για τη ζωή σου; Σε ποια φουρτούνα θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν; Δεν είναι εξάλλου λίγες αυτές που επιφυλάσσει η ζωή. Ο δρόμος πάντα κρύβει στροφές και ενίοτε είναι ανηφορικός. Στο ίσωμα όλα είναι εύκολα. Δεν είναι απαραίτητη εκεί η βοήθεια. Κι έτσι από κει που ήσουν εσύ το βαρίδι, συνειδητοποιείς τα πραγματικά βαρίδια και σπεύδεις να τα ξεφορτωθείς από τη ζωή σου, καθώς σε κρατάνε πίσω. Πετυχαίνουν ότι δεν πέτυχε η ασθένεια, όσο ισχυρή κι αν φαινόταν.
Κι ένα extra δίδαγμα: Θέσε εσένα στο επίκεντρο, μάθε να σε αγαπάς και να αυτοπροστατεύεσαι. Κανείς δεν θα το κάνει για εσένα, αν δεν το επιχειρήσεις πρώτα εσύ.
Πηγή: newsone.gr
