Κρητικός μάγειρας: Πρόκειται για τον Δημήτρη, ο οποίος είναι ηλικίας 36ετών και έχει χρησιμοποιήσει το μαγαζί του για ιερό σκοπό. Ο ίδιος ξεκίνησε με τις προμήθειες που του έμειναν στο lockdown.
Έχει κάνει την ταβέρνα του στο Κερατσίνι καταφύγιο αγάπης με τη συνδρομή εθελοντών συνανθρώπων μας
Τα τραπέζια της ταβέρνας «Ο Κρητικός» στο Κερατσίνι ήταν συνήθως γεμάτα, μέχρι την έλευση του κορονοϊού. Σαράντα χρόνων το συγκεκριμένο στέκι, τα τελευταία δεκαέξι χρόνια το τρέχει ο ανιψιός του αρχικού ιδιοκτήτη, ο 36χρονος Χανιώτης Δημήτρης Καρκανοραχάκης, πατέρας, σήμερα, δύο μικρών παιδιών.
Ο ίδιος μιλά για το ξεκίνημά του στα ηνία του μαγαζιού, το οποίο έχει μετατραπεί τους τελευταίους μήνες σε καταφύγιο ζεστασιάς και γεύσης για αυτούς που έχουν ανάγκη.
«Ήμουν 20 ετών όταν ανέλαβα το μαγαζί από τον θείο μου. Για λόγους υγείας, το είχε κλειστό επί τρία χρόνια και ήταν ώρα η οικογενειακή μας επιχείρηση να ανοίξει και πάλι. Από 16 χρονών, μαγείρευα σε καράβια και όχι μόνο…Μάγειρας νιώθω, όχι τόσο επιχειρηματίας.»
Το μαγαζί πήγαινει πολύ καλά και, ειδικά, τα τελευταία χρόνια, δεν άδειαζε σχεδόν ποτέ. Λίγες μέρες πριν μπούμε πανελλαδικά στην πρώτη καραντίνα, ο Δημήτρης είχε δεχτεί κρατήσεις και τραπέζια που απαίτησαν προμήθειες άνω των 7.000 ευρώ. «Είχαμε μια βάπτιση, κάτι μνημόσυνα και πολλά κλεισμένα τραπέζια. Εκείνο το παρασκευοσαββατοκύριακο, το πρώτο που αναγκαστήκαμε να κλείσουμε, το μαγαζί θα δούλευε καλά. Οι προμήθεις όμως είχαν ήδη αγοραστεί…»
Η φιλοσοφία του 36χρονου ιδιοκτήτη για το φαγητό που προσφέρει συμπυκνώνεται στην φρεσκάδα και την ποιότητα. Ανέκαθεν, μοίραζε το φαγητό που περίσσευε στα ταψιά και τις κατσαρόλες σε συμπολίτες του που το είχαν ανάγκη. Κατέβαινε στο κέντρο της πόλης, αλλά έδινε και σε κατοίκους της περιοχής οι οποίοι χρειάζονταν μια μερίδα φαγητού.
Όταν άρχισε να μοιράζει δωρεάν φαγητό, μαγειρεμένο από τα χέρια του, δεν μπορούσε να πιστέψει πόσος κόσμος το είχε ανάγκη. Από μια απλή ανάρτησή του στα facebook, στην διάρκεια του πρώτου lockdown, είδε να καταφθάνουν έξω από το μαγαζί του 80 άνθρωποι. Σύντομα, πολλαπλασιάστηκαν.
«Ο λόγος που το πρωτοξεκίνησα ήταν τα κλειστά συσσίτια της εκκλησίας, λόγω της κατάστασης. Κι αφού είχα τόσα κιλά φαγητό, τι να το έκανα; Ένα πράγμα ξέρω: να μαγειρεύω. Οπότε, έβαλα μπρος. Είχα την στήριξη λίγων και καλών, βλέπαμε ότι όλο αυτό ήταν απαραίτητο για αρκετούς ανθρώπους. Έρχονταν και από άλλες γειτονιές… έπαιρναν το λεωφορείο για ένα πιάτο φαγητό. Ειδικά μετά το ρεπορτάζ που έκανε μια πρωινή εκπομπή στην τηλεόραση, άρχισε να γίνεται χαμός.»
Ο Δημήτρης αγοράζει με δικά του έξοδα την πρώτη ύλη για να φτιάξει μαγειρευτό φαγητό για όσους το έχουν ανάγκη: μακαρόνια με κιμά, φακές, φασολάδα, κοτόπουλο με πατάτες, λαδερά… Σταδιακά, και ειδικά τώρα, στην δεύτερη και «σκληρή» καραντίνα του χειμώνα, άρχισε ο κόσμος να συνδράμει με σακούλες γεμάτες με προμήθειες (λάδι, αλεύρι, ζυμαρικά, πελτέδες).
«Βλέπω ότι είναι ο απλός κόσμος που συνδράμει, οι φτωχοί άνθρωποι που, από το υστέρημά τους, αγοράζουν μερικά πακέτα μακαρόνια, λίγο ψωμί, ό, τι μπορούν και το φέρνουν. Κανένας της περιοχής πλούσιος ή με οικονομική άνεση δεν έχει κάνει μέχρι στιγμής κίνηση. Όχι μόνο της περιοχής, δηλαδή, γενικώς», σημειώνει ο Δημήτρης, ο οποίος πρόσφατα βρήκε κάποιους «μεγαλύτερους» συμμάχους στο έργο του.
Είναι αρκετοί, όμως, και αυτοί που αντιμετωπίζουν την κίνηση του Δημήτρη ως αφορμή να προσφέρουν ό, τι μπορούν: κουβέρτες, ρούχα, παιχνίδια, βιβλία. Η περιοχή του Κερατσινίου έχει αρκετούς κατοίκους που έχουν πληγεί από τον κοροναϊό, αλλά που είχαν ανάγκες και από πριν. Ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας το επιβεβαιώνει:
«Κάποια στιγμή, βλέπω ανάμεσα στους ανθρώπους μια γνώριμη φάτσα, έναν γείτονά μας, πελάτη που είχε να φανεί καιρό, με δικό του μαγαζί. Βγαίνω και τον ρωτάω τι δουλειά έχει εδώ, σε φιλικό και ανήσυχο τόνο. Έμαθα ότι αναγκάστηκε να κλείσει την επιχείρησή του και ότι αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Ντράπηκα, λυπήθηκα. Πολλοί άνθρωποι έχουν πρόβλημα, ακόμα και αυτοί που δεν βάζει ο νους μας. Του έδωσα του ανθρώπου και δύο σακούλες με τρόφιμα να έχει να περάσει λίγο καιρό.»
Και για εκείνους που δεν μπορούν να μετακινηθούν εξαιτίας προβλημάτων υγείας έχει προνοήσει ο Δημήτρης. Μόνος του ή με την βοήθεια φίλων, πηγαίνει μερικές μερίδες σε συγκεκριμένα σπίτια. Τις μέρες που βρέχει, μεταφέρει στα σπίτια τους μικρά παιδιά από πληττόμενες οικογένειες, τα οποία έρχονται να πάρουν λίγο φαγητό για όλους… «Έχουμε παιδιά διαλυμένων οικογενειών που μένουν με τους παππούδες τους, ή κόρες και γιους φυλακισμένων, παιδιά, γενικώς, που αντιμετωπίζουν ένα σωρό προβλήματα. Δεν μπορούμε να τα λύσουμε όλα, αλλά τουλάχιστον, ας μην πεινάνε», λέει ο Δημήτρης.
Οι αποστάσεις έξω από το μαγαζί τηρούνται άριστα. Από την μία το μεσημέρι ως τις πέντε το απόγευμα, ο κόσμος μοιράζεται και ο Δημήτρης είναι πολύ προσεκτικός με τα ζητήματα ασφάλειας και υγιεινής. Μάσκες, αποστάσεις και ταχύτητα στην εξυπηρέτηση εξασφαλίζουν την σωστή διενέργεια του αυτοσχέδιου συσσιτίου του.
«Δεν λείπουν κι εκείνοι που νομίζουν ότι κερδίζω από όλο αυτό, ότι παίρνω χρήματα ή ότι φυλάω προμήθειες για όταν ανοίξει πάλι το μαγαζί. Πού να ήξεραν ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό η δράση χρηματοδοτείται από εμένα και, φυσικά, τις ανιδιοτελείς προσφορές σε είδη κάποιων συμπολιτών μας. Έρχονται κάθε φορά και μερικοί εθελοντές για να βοηθήσουνσ το μαγείρεμα, διαφορετικοί κάθε φορά. Το εκτιμώ πολύ, χρειαζόμαστε πάντα χέρια.»
Όσο μιλάμε στο τηλέφωνο, ακούω ήχους από κατσαρολικά και σακούλες που ανοίγουν. Η επικοινωνία μας έλαβε χώρα σε ώρα αιχμής και ο Δημήτρης Καρκανοραχάκης κλείνει ευγενικά για να συνεχίσει να προσφέρει και να βοηθά. Όποιος μπορεί και θέλει να τον ενισχύσει, μπορεί να πάει στο μαγαζί του τρόφιμα και άλλα είδη ή να προσφερθεί να μαγειρέψει κάποια μέρα μαζί του.
