Αγάπες και έρωτες, όνειρα και υποσχέσεις “κλειδώθηκαν” από τους πρωταγωνιστές τους και βρέθηκαν στα… κάγκελα, με την ελπίδα, την προσδοκία ίσως και τη βεβαιότητα ότι θα αντέξουν παντοτινά.
Ανεξάρτητα από το τι τελικώς έγραψε του καθενός το ριζικό, οι “κλειδωμένοι έρωτες” έμειναν εκεί να μαρτυρούν, δίχως φλυαρίες και αποκαλυπτικές λεπτομέρειες, τη δύναμη μιας αγάπης, τη γέννεση ενός έρωτα μεταξύ δύο, ίσως και περισσοτέρων, ανθρώπων.
Σε ιδιότυπα “μνημεία” αυτών των κλειδωμένων ερώτων μετατράπηκαν και μετατρέπονται διαφόρων τύπων μεταλλικά κιγκλιδώματα, προορισμός των οποίων είναι (συνήθως) να οριοθετούν περιοχές, να εμποδίζουν διελεύσεις και να προστατεύουν ανθρώπους από ενδεχόμενους τραυματισμούς. Τα πρώτα “μνημεία” του είδους, στον χώρο της Ευρώπης εντοπίζονται πριν από λίγες δεκαετίες, αλλά ο αριθμός τους σταδιακά αυξήθηκε κάνοντας αισθητή την παρουσία τους σε ολοένα και περισσότερες πόλεις.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων, κάγκελα με κλειδωμένους έρωτες εντοπίζονται δίπλα σε ποτάμια και παραθαλάσσια μέτωπα. Κι αυτό γιατί οι ερωτευμένοι θέλουν, μόλις “κλειδώσουν” τον έρωτά τους να πετάξουν τα κλειδιά στο νερό για να χαθούν ώστε να μείνει για πάντα “κλειδωμένος” (όχι φυλακισμένος) ο έρωτάς τους!
Από τις πιο γνωστές πόλεις όπου υπάρχουν “μνημεία του έρωτα” χτισμένα από… κλειδαριές, είναι το Παρίσι, η Ρώμη, το Λονδίνο, η Κολωνία κ.α. Μάλιστα στο Παρίσι πριν από λίγα χρόνια κινδύνεψε μια γέφυρα του Σηκουάνα και χρειάστηκε να αφαιρεθούν τόνοι… ερωτοφορτωμένων κλειδαριών για να μην καταρρεύσει.
Και η Θεσσαλονίκη απέκτησε τα δικά της “μνημεία του έρωτα”
Στο κόσμο αυτό με τα πρωτότυπα μνημεία του έρωτα μπήκε εδώ και λίγα χρόνια και η Θεσσαλονίκη. Δύο μικρά σε διαστάσεις, αλλά αξιοπρόσεκτα “μνημεία” γεννήθηκαν και μεγαλώνουν στο 5 χιλιομέτρων παραλιακό μέτωπο της πόλης, συμβάλλοντας με την αισθητική και τη δυναμική τους στην ελκυστικότητα αυτής της -ομολογουμένως- εντυπωσιακής πλευρά της πόλης.
Δεκάδες κλειδαριές, κάθε είδους, σχήματος και χρώματος, έχουν κρεμαστεί στα προστατευτικά κάγκελα που έχουν τοποθετηθεί γύρω από σκάλες που οδηγούν στο ύψος της θάλασσας και προσφέρουν ένα ενδιαφέρον θέαμα στους διερχόμενους, ντόπιους και επισκέπτες.
Στον χρόνο που αφιερώσαμε εμείς για να φωτογραφίσουμε τα πολύμορφα συμπλέγματα των κλειδαριών, δεκάδες ακόμη άτομα έκαναν το ίδιο, οι περισσότεροι αξιοποιώντας το κινητό τηλέφωνό τους.
Όμως σε όλη αυτή την ενδιαφέρουσα εξέλιξη που παρατηρείται στο παραλιακό μέτωπο της Θεσσαλονίκης υπάρχει κάποιο μελανό σημείο κι αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι κάποιοι ερωτευμένοι κρεμούν του “κλειδωμένους έρωτές τους” στους μεταλλικούς άξονες των ομπρελών του Ζογγολόπουλου. Μπορεί φωτογραφικά να έχει ενδιαφέρον το θέμα δεν παύει ωστόσο να αποτελεί αισθητική επέμβαση σε ένα έργο τέχνης και να δημιουργεί κίνδυνο αλλοίωσης και καταστροφής του.
Οι κλειδαριές “μάρτυρες”!
Λίγα, έως ελάχιστα είναι τα στοιχεία που διαβάζει κανείς επάνω στις κλειδαριές. Κάποια αρχικά, μια ζωγραφισμένη ή σκαλισμένη καρδιά, άντε και κάποιο σύντομο μήνυμα, δίνουν τροφή στη φαντασία για να συμπληρώσει αυτή τα υπόλοιπα! Όση ώρα ψάχναμε ανάμεσα στις “δικές” μας κλειδαριές, στην άκρη του μυαλού υπήρχε μια ιστορία που διάβασα πριν λίγα χρόνια για ένα ζευγάρι συλλεκτών παλαιών κλειδιών. Το ζευγάρι βρήκε σε γέφυρα του Σηκουάνα, στο Παρίσι, μια κλειδαριά που πάνω της είχε χαραγμένα τα ονόματα ¨Michel & Barack” και από κάτω “Love Forever”. Κυκλοφόρησε τότε ότι την κλειδαριά την είχε κρεμάσει το προεδρικό ζεύγος των ΗΠΑ σε ένα ταξίδι τους στο Παρίσι το 2009.
Παρά το σχολαστικό ψάξιμο τέτοιο λαβράκι δεν “πιάσαμε”. Από τις κλειδαριές γρίφους που εντοπίσαμε στα κάγκελα απέναντι από το άγαλμα του Μεγαλέξανδρου, είναι μία ασημένια που φιλοξενεί στην πλάτη” της … τρία ονόματα. Μάλιστα τα ονόματα είναι χαραγμένα, κάτι που αποκλείει το ενδεχόμενο της εκ των υστέρων προσθήκης του τρίτου ονόματος. Σ΄ αυτή λοιπόν την κλειδαριά υπάρχουν επάνω και κάτω τα ονόματα “Γιάννης και Αγγελική” και στο πλάι το όνομα “Αριάδνη”. Μπορεί να είναι το τρίτο πρόσωπο σε μία σχέση, μπορεί να είναι ο καρπός μιας μεγάλης αγάπης… Ποιος ξέρει. Άλλη μια ιστορία προορισμένη για τη μηχανή της φαντασίας!
Στα ίδια κάγκελα εντοπίζουμε μεταξύ άλλων: Μια κόκκινη κλειδαριά στην πλάτη της οποίας φιλοξενούνται τα αρχικά “Ε+Φ”, δυο ζωγραφισμένες καρδιές και η ημερομηνία 14-01-2022.
Οι “Γιώργος και Μαρίνα” άφησαν το αποτύπωμά τους στη δική τους κλειδαριά, με ημερομηνία 23/07, αλλά δεν μαρτυρούν ποιου σωτήριου έτους…
Σε μια ασημένια καρδιά διαβάζουμε την υπόσχεση “Για Πάντα” και σε μια άλλη “Κ+Γ #26”. Άλλη μια κόκκινη κλειδαριά, σκουριασμένη αλλά εντυπωσιακή, φιλοξενεί μια χαραγμένη καρδιά και τα αρχικά “S” και “G”.
Ο Θωμάς και η Ειρήνη γράφουν ως χρόνο έναρξης της αγάπης τους την 29η Μαΐου ΄21 και λήξης το… άπειρο (∞) ενώ σε κάποιες άλλες κλειδαριές διαβάζουμε: “ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 15/2/19”, “ΓΙΑΝΝΗΣ + ΙΩΑΝΝΑ”, “Ι+Λ 23/9”, “Κ+Ρ”, “Μ+Β 2022.
Το 2ο “μνημείο”
Σε απόσταση μικρότερη του ενός χιλιομέτρου βρίσκεται το δεύτερο “μνημείο του έρωτα”. Είναι όμοιο με το πρώτο. Κάγκελα, βαμμένα σε πράσινα χρώμα, γύρω από το σημείο όπου υπάρχουν σκάλες που οδηγούν στο ύψος της θάλασσας.
Στις κλειδαριές που τράβηξαν την προσοχή μας περιλαμβάνονται:
Μια που είναι κρεμασμένη σε κλειδαριά πέταλο και γράφει επάνω της ΜΠΟΥΜΠΟΥ
Άλλη μία που με καλλιγραφικά γράμματα μαρτυρά τον έρωτα των “Patrick & Jae” με ημερομηνία 06.06.2012.
Στην ίδια συστάδα, υπάρχει και μία σε χρυσό χρώμα που γράφει Ο.Κ δίχως να είναι ξεκάθαρο αν πρόκειται για τα αρχικά δύο ερωτευμένων ανθρώπων ή αν αυτό που θέλει να επισημάνει είναι ότι όλα είναι ΟΚ.
Παραδίπλα η κλειδαριά που κλείδωσε την αγάπη του “Ζώη και της Μαριτίνας” και κοντά της μια παλιά, σκουριασμένη αλλά πολύ εντυπωσιακή που φιλοξενεί τον έρωτα της ΟΛΓΑΣ και του ΜΑΝΟΥ.
Μια επιμελημένη ερωτική μαρτυρία στη πλάτη μιας ροζίζουσας κλειδαριάς είναι αυτή των “Petra & Oliver” με ημερομηνία 28.04.2019.
Δίπλα της μια γκρίζα κλειδαριά που γράφει “ΣΙΣΣΥ ΡΟΧΑΛΑΣ” και ημερομηνία 11.03.05.
Μια κλειδαριά με έντονη προσωπικότητα, παρά την προχωρημένη “σήψη” της είναι αυτή που από τον λαιμό της κρέμεται ένας κρίκος κι από αυτόν κρέμονται δύο μεταλλικές καρδούλες, επίσης σκουριασμένες. Εικόνα που προκαλεί τρυφερότητα μα και συγκίνηση.
Σε μια χρυσαφένια κλειδαριά γράφει “Εγώ θα σαγαπώ και μη σε νοιάζει”, παραπέμποντας στο γνωστό τραγούδι των Λουκιανού Κηλαηδόνη και Μαργαρίτας Ζορμπαλά.
Δίπλα της, κλειδωμένη στο ίδιο κάγκελο μια άλλη που γράφει:”Mastag 69″ και ημερομηνία 22.7.20 και μια άλλη με τα ονόματα: “Πανάγιω & Δημήτρης”.
Κλειδαριές και στις Ομπρέλες Ζογγολόπουλου
Δυστυχώς όμως, κλειδαριές ερωτευμένων βλέπουμε και στις Ομπρέλες του Ζογγολόπουλου, κρεμασμένες από τις ακτίνες τους! Μαζί τους κρέμονται και βραχιόλια από χάντρες (ματάκια) και λαστιχάκια μαλλιών. Φαίνεται πως κάποιοι, μέσα στον ενθουσιασμό τους κρεμούν ό,τι έχουν, όπου να ναι !!!
Εκεί, μια κλειδαριά στο χρώμα του γρανίτη φιλοξενεί μια καρδιά και μια υπόσχεση: “για πάντα” με ημερομηνία έναρξης 4/9/20 και λήξης το άπειρο (∞) ενώ μια άλλη φιλοξενεί τα αρχικά: “Χ+Ν”.
Ναι στις κλειδαριές του έρωτα στα προστατευτικά κάγκελα, όχι όμως σε έργα τέχνη λένε με δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, τόσο ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνος Ζέρβας, όσο και ο άνθρωπος που σχεδίασε τη Νέα Παραλία της Θεσσαλονίκης, ο αρχιτέκτονας, Πρόδρομος Νικηφορίδης.
Ο δήμαρχος
“Όταν ο δημόσιος χώρος εντάσσεται στη ζωή των ανθρώπων με τέτοιο τρόπο και τους παρακινεί με μια πράξη να εκφράσουν τον έρωτά τους, συναισθήματα αγάπης και αφοσίωσης, δεν μπορούμε παρά να νιώθουμε ικανοποίηση και χαρά.
Τα ”μνημεία αγάπης” στη Νέα Παραλία είναι σημεία που υποδέχονται μια δήλωση.
Μια δήλωση προσωπική που λαμβάνει υλική υπόσταση. Ένα ενθύμιο που αντέχει στο χρόνο, ξορκίζει τη φθορά και τοποθετείται σε δημόσια θέα.
Τι πιο ρομαντικό;” […] “Στο βαθμό που δεν αλλοιώνουν το τοπίο, δεν προκαλούν φθορές είναι καλοδεχούμενα. Είναι αν θέλετε μία αρχιτεκτονική του έρωτα, βγαλμένη όχι μέσα από μελετητικά γραφεία αλλά από αισθήματα.
Θα ήθελα όμως να ξεχωρίσω και να παρακαλέσω τέτοιες πρωτοβουλίες να μην αγγίξουν και να μην αλλοιώσουν άλλα μνημεία, άλλα τοπόσημα. Για παράδειγμα στις Ομπρέλες του Ζογγολόπουλου καλό θα ήταν να αποφευχθεί μια τέτοια εξέλιξη. Εάν χρειαστεί θα παρέμβουμε διορθωτικά” τόνισε ο Δήμαρχος.
Ο αρχιτέκτονας
Από την πλευρά του ο κ.Νικηφορίδης δήλωσε: “Προσωπικά δεν μ΄ενοχλεί που κάτι τέτοιο γίνεται σε μια κατασκευή που δεν αποτελεί κάποιο έργο τέχνης και δεν είναι κάτι πολύτιμο που θα κινδυνεύσει, όπως είχε γίνει πριν λίγα χρόνια στην περίπτωση μιας γέφυρας του Παρισιού. Διαφωνών όμως με εκείνους που κρεμούν κλειδαριές ή άλλα αντικείμενα στις ομπρέλες Ζογγολόπουλου. Αυτό είναι έργο τέχνης! Όποιος θέλει μπορεί να το θαυμάσει, να φωτογραφηθεί μαζί του αλλά όχι να κρεμά πάνω του ξένα αντικείμενα. Κανείς δεν έχει τέτοιο δικαίωμα!”
