Παρέμβαση για τις καταγγελίες κακοποίησης και σεξουαλικής παρενόχλησης στον χώρο του πολιτισμού και του θεάματος έκανε η Μαριάννα Κάλμπαρη, καλλιτεχνική διευθύντρια του Θέατρου Τέχνης Καρόλου Κουν.
«Τα όρια μεταξύ φλερτ και σεξουαλικής παρενόχλησης, γόνιμης διαφωνίας και συστηματικής λεκτικής και ψυχολογικής βίας τα γνωρίζουμε όλοι και τα αντιλαμβανόμαστε», σημειώνει με νόημα, προσθέτοντας ότι η αρχή αυτών των μαρτυριών θα είναι μόνο κέρδος για την κοινωνία.
Η κ. Κάλμπαρη αναφέρει πως: «Τη συζήτηση που άνοιξε δεν μπορεί κανείς να την κλείσει. Οι μαρτυρίες αυτές είναι μια αρχή να αποτραπούν παρόμοιες συμπεριφορές, αλλά και να μάθουμε ότι η εξουσία δεν είναι όπλο υποταγής. Ο σεβασμός πρέπει να υπάρχει τόσο στον επαγγελματικό χώρο όσο και στην προσωπική μας ζωή».
Σημειώνει ότι οι καταγγελίες αυτές δεν θα κάνουν κακό στον χώρο του θεάτρου, γιατί ο άνθρωπος έχει ανάγκη το θέατρο και δεν μπορεί να διαταραχθούν η ιερότητα και οι αρχές του χώρου.
Και καταλήγει εμφατικά: «Τι νόημα έχουν οι υψηλές ιδέες, τα ιδεώδη όταν υπάρχει φασισμός στον χώρο της εργασίας, όταν υπάρχουν εκμετάλλευση και βία κάθε μορφής προς τον αδύναμο; Πώς θα διώξεις τη βία από την εργασία και το σπίτι σου για να διεκδικήσεις έναν καλύτερο κόσμο; Μη μένουμε σε αφηρημένες ιδέες και λόγια, η στάση μας καθορίζει τη ζωή μας».
«Τα όρια μεταξύ φλερτ και σεξουαλικής παρενόχλησης, γόνιμης διαφωνίας και συστηματικής λεκτικής και ψυχολογικής βίας τα γνωρίζουμε όλοι και τα αντιλαμβανόμαστε. Πιστεύω ότι η αρχή των μαρτυριών μόνο κέρδος είναι για την κοινωνία. Δεν πιστεύω ότι όλα αυτά κάνουν κακό στο θέατρο. Το θέατρο δεν έχει ανάγκη κανέναν μας. Εμείς οι άνθρωποι το έχουμε ανάγκη. Δεν θα σταματήσει ο κόσμος να αγαπάει και να ελπίζει στο θέατρο εξαιτίας κάποιων τέτοιων περιστατικών. Η ιερότητα του χώρου δεν διαταράσσεται με τις αρχές που το διέπουν… Με τις αξίες και τις αλήθειες που το πρεσβεύουν. Τα μεγάλα κείμενα του θεάτρου, οι σπουδαίοι συγγραφείς του θεάτρου μιλούν για αξίες και αρχές για μια καλύτερη κοινωνία. Μιλούν για αγάπη, ομορφιά της ζωής, για καθαρές προσωπικότητες και αλήθειες, όλα τα στοιχεία που θέλουμε να υπάρχουν και στη ζωή μας. Τη συζήτηση που άνοιξε δεν μπορεί κανείς να την κλείσει. Οι μαρτυρίες αυτές είναι μια αρχή να αποτραπούν παρόμοιες συμπεριφορές, αλλά και να μάθουμε ότι η εξουσία δεν είναι όπλο υποταγής. Ο σεβασμός πρέπει να υπάρχει τόσο στον επαγγελματικό χώρο όσο και στην προσωπική μας ζωή. Τι νόημα έχουν οι υψηλές ιδέες, τα ιδεώδη όταν υπάρχει φασισμός στον χώρο της εργασίας, όταν υπάρχουν εκμετάλλευση και βία κάθε μορφής προς τον αδύναμο; Πώς θα διώξεις τη βία από την εργασία και το σπίτι σου για να διεκδικήσεις έναν καλύτερο κόσμο; Μη μένουμε σε αφηρημένες ιδέες και λόγια, η στάση μας καθορίζει τη ζωή μας.»
