Είναι το πρόσωπο των ημερών και δικαίως, αφού ως πρόεδρος του ΣΕΗ ο Σπύρος Μπιμπίλας κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις, αλλά και να βοηθήσει από τη θέση του, μετά τον σάλο που προκλήθηκε από τις καταγγελίες στο χώρο του θεάματος.
Ο γνωστός ηθοποιός σε μια διαφορετική συνέντευξη, μίλησε για όλα στο περιοδικό ΟΚ.
Και σε άλλες ξένες παραγωγές έχω παίξει, αλλά δεν τις έχω δει ποτέ, ήταν γιαπωνέζικες, γερμανικές… δεν κρατούσα επαφή μετά τα γυρίσματα. Στη σειρά που λες είχα πάρει τα περισσότερα χρήματα που έχω πάρει ποτέ. Αγόρασα το πρώτο μου αυτοκίνητο με δέκα μέρες δουλειάς! Τότε έπαιζα στους Ιερόσυλους, με τη μεγαλύτερη θεαματικότητα στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. Δεν μπορούσα να κυκλοφορήσω στον δρόμο αλλά δεν είχα χρήματα να αγοράσω αυτοκίνητο. Επειδή έπαιζα τον πρωταγωνιστικό ρόλο και όλοι έψαχναν τον δολοφόνο, με τραβολογούσαν να τους πω ποιος είναι γιατί το είχαν κάνει παιχνίδι στις εφημερίδες με ακριβά δώρα. Και τελικά ο δολοφόνος ήμουν εγώ! Μετά έπαιξα στην Κάθοδο του Γιώργου Μιχαηλίδη, το πρώτο σίριαλ στην Ελλάδα που μίλησε για ομοφυλοφιλία και ναρκωτικά.
Αυτό έγινε πιο μετά, στην ιδιωτική τηλεόραση, και αφού είχα παίξει στα μεγάλα σίριαλ με τον Πέτρο (σ.σ. Φιλιππίδη), το Χαι Ροκ και το Ο Πέτρος και τα κορίτσια του. Μου πρότειναν έναν gay ρόλο και επειδή τον έκανα πολύ αστείο, καρικατούρα μεν αλλά πολύ συμπαθή, άρχισαν να μου δίνουν συνεχώς τέτοιους ρόλους για τέσσερα-πέντε χρόνια. Επειδή δεν ήθελα να το κάνω, μου έδιναν όλο και περισσότερα χρήματα, Στο τέλος όμως αισθανόμουν άσχημα που με τυποποίησαν και είπα ότι δεν το ξανακάνω. Αποκορύφωμα δε ήταν στο Κωνσταντίνου & Ελένης, ένας ρόλος που με κυνηγάει μέχρι σήμερα, σαν να έχω παίξει μόνο αυτό. Όταν με σταματούν στον δρόμο και μου λένε για εκείνη τη σειρά, τους απαντώ να μπουν στο YouTube και να δουν την Ελεύθερη βούληση, όπου κάνω έναν άστεγο που πεθαίνει στο Γκάζι.
Όταν οι άλλοι έπαιζαν στον κινηματογράφο Δαλιανίδη και Ευστρατιάδη, εγώ έπαιζα Κούνδουρο και Μαρκετάκη. Και στις μεταγλωττίσεις ήσουν πάντα άκρως περιζήτητος.
Και με στηλίτευαν για αυτό. Τους απαντούσα ότι το μέλλον θα με δικαιώσει. Σήμερα, εκτός από τη σύνταξή μου, παίρνω έναν δεύτερο μισθό από αυτά τα δικαιώματα. Σκέψου ότι την πρώτη φορά που πήγα για ένα δοκιμαστικό το 1979, τους άρεσα τόσο πολύ που με έβαλαν την ίδια στιγμή στο Μικρό σπίτι στο λιβάδι. Έκανα άπειρους ρόλους, τον Μπαγκς Μπάνι, τον Κέρμιτ, τα Στρουφ, τον Νιλς Χόλγκερσον, μέχρι πιο πρόσφατα στο Σρεκ, στο Κουνγκ Φου Πάντα, στο Αλαντίν, στο Winnie the Pooth…
Κάποια στιγμή άρχισα να διδάσκω τη μεταγλώττιση και τον αυτοσχεδιασμό σε σχολές. Και όλα αυτά μαζί με τον συνδικαλισμό τα τελευταία 30 χρόνια.
Ούτε μία μέρα. Εγώ σταματούσα τη δουλειά για να κάνω ταξίδια, που είναι το μεγάλο μου όνειρο. Δύο φορές δεν πήγα στην Επίδαυρο για να ταξιδέψω – τη μία στη Λατινική Αμερική και την άλλη στον Βόρειο Πόλο. Δεν είμαι υπέρ του να μαζεύω χρήματα. Να τα κάνω τι; Να τα πάρω στον άλλο κόσμο; Έχω γυρίσει όλη τη Γη
