Η Gabrielle «Coco» Chanel ήταν μία από τις πιο επιδραστικούς δημιουργούς του 20ου αιώνα. Απελευθέρωσε τους κανόνες της μέχρι πρότινος σφιχτής και άβολης γυναικείας ένδυσης, δημιούργησε τάσεις και λατρεύτηκε για το απαράμιλλο στιλ και τις καινοτόμες ιδέες της.
Μέχρι σήμερα, οι δημιουργίες της εμπνέουν τους νέους σχεδιαστές και μια γυναίκα που φορά Chanel είναι σχεδόν πάντα καλοντυμένη αναπόφευκτα.
«Τίποτα δεν είναι πιο όμορφο από την ελευθερία του σώματος», είπε κάποτε η ίδια η Coco, και τα σχέδιά της το αποδείκνυαν συνεχώς: οι σιλουέτες της Chanel ήταν ρευστές και ανδρόγυνες, τα σχέδιά της χαλαρά και – ειδικά στην περίπτωση του εικονικού μικρού μαύρου φορέματος της- η προσέγγισή της πάνω στην μόδα υπήρξε δημοκρατική. Ήθελε οι γυναίκες να κινούνται και να αναπνέουν τα ρούχα της, όπως και οι άνδρες. Η δουλειά της ήταν, από πολλές απόψεις, ένας μοχλός χειραφέτησης των γυναικών.
Παρακάτω, θα διαβάσετε οκτώ σημαντικές καινοτομίες στυλ από την γυναίκα που κάποτε είπε δημοσίως: «Δεν κάνω μόδα. Είμαι μόδα.»
Γυναικείο παντελόνι
Η Σανέλ δεν εφηύρε το γυναικείο παντελόνι – αυτά είχαν ήδη μπει σε ντουλάπες κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι γυναίκες άρχισαν να δουλεύουν, παίρνοντας τη θέση των αντρών που πολεμούσαν. Αλλά ήταν χάρη στην Σανέλ που το παντελόνι διαδόθηκε, πια, ως ένδυμα μόδας.
Η σχεδιάστρια λάτρευε να φοράει παντελόνια η ίδια (συχνά τα δανειζόταν από τους εραστές της) και, από το 1918, άρχισε να ασχολείται με τις φίνες «πιτζάμες παραλίας», ενώ έκανε διακοπές στη Γαλλική Ριβιέρα. Αντλώντας έμπνευση από τα ίσια, φαρδιά κομμάτια του παντελονιού του ναύτη και δίνοντάς τους ένα χαλαρό, άνετο σχήμα, τα ταίριαξε με φαρδιά πουκάμισα και αμάνικα τοπ με μεγάλη επιτυχία και απήχηση. Η λέξη «πιτζάμα» έγκειται στο ότι, εκείνη την εποχή, το ριγέ παρέπεμπε σε ένδυση σπιτιού και ύπνου.
Βέβαια, στα μέσα της δεκαετίας του 1920 έγινε βασικό στοιχείο μεταξύ των πλούσιων κυριών και ένα προσάρτημα των συλλογών της Chanel.
Navy στιλ (χρώματα και ρίγες, ρίγες, ρίγες!)
Οι Γάλλοι ναυτικοί και ψαράδες φορούσαν ριγέ πουλόβερ από σφιχτό πλεκτό μαλλί για να τους προστατεύουν από το κρύο και την υγρασία από τον 19ο αιώνα κιόλας. Η Σανέλ, ωστόσο, τα μετέτρεψε σε μόδα.
Η κλασική μαρινιέρα σε λευκό-μπλε δεν έπαψε ποτέ να είναι συνώνυμη του καλαίσθητου στιλ
Ριγέ κομμάτια εμφανίστηκαν στη μπουτίκ της στο κοινωνικό θέρετρο Deauville της Νορμανδίας, τη δεκαετία του 1910. Τα παρουσίασε φτιαγμένα από φανέλα, προσθέτοντάς τους τσέπες και συνδυάζοντας με χοντρές ζώνες. Η ναυτική εμφάνιση ήταν απλή και πολύ λιγότερο σοβαρή από την σκληρή αισθητική της Belle Époque, ενώ γρήγορα έγινε επιτυχία ανάμεσα στις κομψές γυναίκες τόσο εντός όσο και εκτός της παραλίας.
Και ακόμη και σήμερα, είναι πιθανό να έχετε κάποια στην ντουλάπα σας.
Κοστούμια
Το mix & match είναι κοινή πρακτική στη μόδα σήμερα. Αλλά θεωρήθηκε ριζοσπαστικό όταν η Chanel παρουσίασε κοσμήματα κοστουμιών στις συλλογές της, μετατρέποντας κάτι που θεωρείται φθηνό και λαϊκό σε σύμβολο μοντέρνου στυλ (αν και ο πρώτος αντίπαλός της, Paul Poiret, θα έπρεπε να θεωρηθεί ως ο αληθινός πρωτοπόρος της τάσης)
«Μια γυναίκα πρέπει να αναμιγνύει ψεύτικα και αληθινά, ακριβά και φτηνά», δήλωσε κάποτε η Chanel.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, συνεργάστηκε με τον Ιταλό κοσμηματοπωλείο Duke Fulco de Verdura για να δημιουργήσει αυτό που θα μετατρεπόταν στις εμβληματικές μανσέτες σταυρού της Μάλτας, στολισμένες με πολύχρωμους ημιπολύτιμους λίθους. Μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας, κυκλοφόρησε περιδέραια από κολιέ, κρεμαστές αλυσίδες και ήταν συνυφασμένη με faux μαργαριτάρια και λαμπερές πέτρες. Ακολούθησαν περισσότερες στρώσεις ψεύτικων μαργαριταριών – που φορούσε περήφανα η ίδια η Chanel – και γεννήθηκε μια τάση.
Το μικρό μαύρο φόρεμα
Το 1926, η Vogue δημοσίευσε ένα σχέδιο με ένα απλό μαύρο φόρεμα. Είχε μακριά στενά μανίκια και χαμηλή μέση, και ήταν διακοσμημένο με μια σειρά από μαργαριτάρια. Το περιοδικό το περιέγραψε ως «Chanel’s Ford», αναφερόμενο στο τότε εξαιρετικά δημοφιλές μοντέλο T. Με άλλα λόγια, ήταν ένα ρούχο τόσο απλό που θα μπορούσε να είναι προσβάσιμο σε οποιονδήποτε αγοραστή – «ένα είδος στολής για όλες τις γυναίκες που έχουν στιλ», όπως το έθεσε η δημοσίευση.
Το σύνολο ονομάστηκε «μικρό μαύρο φόρεμα» και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, το LBD έγινε το σύνολο της επιλογής για μια ολόκληρη γενιά γυναικών καταναλωτών και, σε μεταγενέστερες δεκαετίες, ουσιαστικό μέρος των γυναικείων ντουλαπιών παντού. Ακολούθησαν αμέτρητες επαναλήψεις και απομιμήσεις, αλλά η κομψότητα του αρχικού σχεδίου της Chanel παραμένει απαράμιλλη.
Το κοστούμι της Chanel
Το κοστούμι αυτό ήταν ένα παιχνίδι ριζοσπαστικής αλλαγής – όχι μόνο για τη μόδα, αλλά και για την ενδυματολογική απελευθέρωση των γυναικών.
Η Γαλλίδα σχεδιάστρια παρουσίασε το πρώτο της σετ δύο κομματιών στη δεκαετία του 1920, εμπνευσμένη από ανδρικά και αθλητικά είδη, καθώς και από τα κοστούμια του τότε εραστή της, του Δούκα του Γουέστμινστερ. Προθυμώντας να απελευθερώσει τις γυναίκες από τους περιοριστικούς κορσέδες και τις μακρινές φούστες των προηγούμενων δεκαετιών, η Σανέλ δημιούργησε μια λεπτή φούστα και ένα σακάκι χωρίς περιλαίμιο από τουίντ, ένα ύφασμα που στη συνέχεια θεωρήθηκε εξαιρετικά λαμπερό.
Το κοστούμι ήταν μοντέρνο, ελαφρώς αρσενικό στην κοπή του και ιδανικό για τη μεταπολεμική γυναίκα που έκανε την πρώτη της εισβολή στον επιχειρηματικό κόσμο. Η δημοτικότητά του συνεχίστηκε με τα χρόνια και εμφανίστηκε σε συλλογές από το σπίτι του Chanel, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του Karl Lagerfeld.
Μερικές από τις πιο σημαντικές γυναίκες όλων των εποχών φορούσαν επίσης το κοστούμι της Chanel, από την Audrey Hepburn και τη Grace Kelly έως την Brigitte Bardot και την Princess Diana!
Chanel Νο.5
Η Chanel κυκλοφόρησε το επώνυμο άρωμά της Νο. 5 το 1921. Ένα χρόνο πριν, λέει ο θρύλος, είχε προκαλέσει τη γαλλο-ρωσική αρωματοποιό Ernest Beaux να δημιουργήσει ένα άρωμα που θα έκανε αυτή που το φοράει να «μυρίζει σαν γυναίκα και όχι σαν τριαντάφυλλο. »
Το αποτέλεσμα ήταν ένα μείγμα 80 φυσικών και συνθετικών συστατικών, από τα οποία η Beaux της παρουσίασε μια σειρά από δείγματα αρωμάτων για να διαλέξει.
Η Σανέλ διάλεξε το πέμπτο. Το μείγμα ανέτρεψε την έννοια των αρωμάτων ως σύμβολο της υψηλής κοινωνικής τάξης, αντί να ωθήσει την ιδέα ότι οι γυναίκες θα μπορούσαν να είναι πολλά πράγματα μαζί, λόγω και των αρκετών ρόλων που είχαν πλέον κοινωνικά. «Ήταν αυτό που περίμενα», είπε αργότερα η Σανέλ. «Ένα άρωμα σαν κανένα άλλο. Άρωμα γυναίκας, με το άρωμα μιας γυναίκας.»
Ήταν επίσης μία από τις μεγαλύτερες και πιο επιτυχημένες ασκήσεις branding στην ιστορία της μόδας. Βάζοντας το όνομά της εμφανώς σε κάθε μπουκάλι και διαφήμιση για τα αρώματά της, η Chanel τα συνέδεσε για πάντα με την ταυτότητα του οίκου της.
Τζέρσεϋ φορέματα
Η Σανέλ λάτρευε την φανέλα. Το ύφασμα ήταν ιδιαίτερα εμφανές στα αθλητικά ρούχα της, αν και η πελατεία της ήταν συνηθισμένη με σατέν και μετάξι. Το Τζέρσεϋ, μέχρι τότε, είχε χρησιμοποιηθεί ως επί το πλείστον για ανδρικά εσώρουχα.
Ήταν η πρώτη σχεδιαστής που διέδωσε τη φανέλα στη γυναικεία μόδα, χρησιμοποιώντας το υλικό για φορέματα, φούστες, πουλόβερ και πολλά άλλα – μια παράδοση που η Lagerfeld διατήρησε ως φόρο τιμής για πολλές δεκαετίες μετά τον θάνατό της.
Η τσάντα των 2,55
Μία από τις πιο εμβληματικές τσάντες Chanel όλων των εποχών, το 2,55, ανέτρεψε όλους τους κανόνες όταν κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1955 (εξ ου και το όνομα). Ήταν η πρώτη πολυτελής τσάντα για τις γυναίκες που κυκλοφόρησε με ιμάντα ώμου.
Η πρωτοποριακή τροποποίηση προσέφερε νέα ελευθερία στις γυναίκες και μετέβαλε τον τρόπο με τον οποίο θα σχεδιάζονταν από τότε και στο εξής οι γυναικείες τσάντες. Οι κριτικοί θεώρησαν ότι το μέγεθος θα ήταν ανασταλτικό, αλλά οι αγοραστές αγαπούσαν την πρακτικότητά του.
Ο ιμάντας αλυσίδας θα μπορούσε να διπλασιαστεί και να ταλαντευθεί από τον έναν ώμο, ενώ μια εξωτερική τσέπη πτερυγίου σχεδιάστηκε για να αποθηκεύει μετρητά και η κεντρική θήκη ήταν τέλεια διαμορφωμένη για το κραγιόν.
