Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ο πασίγνωστος φωτογράφος Frank Rispoli περνούσε τα βράδια του στα κλαμπ στο κέντρο του Μανχάταν, έχοντας φορτώσει στην κάμερα του φιλμ Kodachrome. Αποδύθηκε σε μια ολόδική του περιπέτεια ανάμεσα στις αμφιβόλου ηθικής γυναίκες της νύχτας για μια σειρά φωτογραφιών που για πρώτη φορά παρουσιάζονται στο λεύκωμα «High Heels (Ψηλά Τακούνια)» που εξέδωσε προσφάτως ο οίκος Circa Press.
Δουλεύοντας στο σταυροδρόμι της μόδας και του φετίχ, ο Rispoli επέλεγε απλές γυναίκες για αυθόρμητες φωτογραφίσεις αφότου τις εντόπιζε σε νάιτ κλαμπ όπως τα CBGB, Mudd Club, Danceteria, Club 57 και ένα BDSM κλαμπ σε υπόγειο στη συνοικία Meatpacking District, όπου τα καλντερίμια ήταν ακόμη καλυμμένα με αίμα από τα ζώα που είχαν σφάξει το πρωί.
Έναυσμα για όλα αυτά ήταν μια κυριακάτικη έκδοση του 1976 των Τάιμς της Νέας Υόρκης μέσα στην οποία ο Rispoli βρήκε το «Sighs and Whispers», έναν 36 σελίδων κατάλογο παραγγελίας εσωρούχων μέσω ταχυδρομείου, τις φωτογραφίες του οποίου είχε τραβήξει ο φωτογράφος μόδας Guy Bourdin για λογαριασμό του πολυκαταστήματος Bloomingdale’s. Οι φωτογραφίες, εμπνευσμένες από ταινίες του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, προκάλεσαν αίσθηση.
Στο σχολείο, ο Rispoli ανακάλυψε ότι δεν μπορούσε να κοιτά κατάματα τις γυναίκες και γι’ αυτό τον λόγο του έστρεψε το βλέμμα του προς τα κάτω· ανακάλυψε τη γοητεία των ποδιών των γυναικών, των υποδημάτων και των κάτω άκρων των ποδιών. Με την ενηλικίωσή του, άρχισε να απολαμβάνει την ευχαρίστηση να βλέπει ψηλοτάκουνα υποδήματα καθώς η γόβα στιλέτο είχε έλθει στη μόδα· συμβόλιζε τον κίνδυνο και την παρακμή στη Νέα Υόρκη στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Ακόμη και η Debbie Harry, βάφτισε «The Stillettos» το πρώτο της συγκρότημα, μια γυναικεία μπάντα που έπαιζε στο CBGB την πρώτη περίοδο του πανκ.
«Ο Rispoli άρχισε να βηματίζει στα πεζοδρόμια της Νέας Υόρκης, ψάχνοντας υποψήφια (φωτογραφικά) θέματα» γράφει, στο λεύκωμα «High Heels», ο Erik Bradshaw Hughes. «Αναζητούσε, στη σκιά, το σέξι και το σουρεαλιστικό, αποφασισμένος να σκιαγραφήσει το περίγραμμα αυτών που ζούσαν στο περιθώριο της με καλούς τρόπους κοινωνίας. Υπό τον όρο, βεβαίως, ότι βάδιζαν καμαρωτά ένα γύρω στην πόλη φορώντας ένα ζευγάρι τακούνια-δολοφόνους».
Στο επίκεντρο όλων αυτών ήταν το Danceteria, το νάιτ κλαμπ του Τσέλσι όπου η Madonna έκανε το ντεμπούτο της και η Sade ήταν μπαργούμαν πριν καταπλήξει τον κόσμο με τη φωνή της. «Ακόμη και στις πιο προκλητικές στιγμές, τα πορτρέτα του Rispoli λατρεύουν τα θέματά τους, εξυψώνοντάς τα σε επίπεδο που αγγίζει το θρησκευτικό» τονίζει ο Hughes. «Παρουσιάζει στο φυσικό τους οικοσύστημα τις γυναίκες που φορούν αυτά τα παπούτσια, να γλιστρούν γύρω στην πόλη πάνω στα βάθρα τους, αιωρούμενες λίγο πιο πάνω από εμάς τους υπόλοιπους».
