Ο γιος του θρυλικού Μιχάλη Περατικού και αδελφός του δολοφονημένου από τη «17 Νοέμβρη» Κωστή Περατικού απαρνήθηκε τα καράβια, «θεραπεύτηκε» από τις καταχρήσεις και βρήκε τον προσωπικό του παράδεισο προσφέροντας κοινωνικό έργο μαζί με τον Ερικ Κλάπτον στην Καραϊβική
PLAY VIDEO
Η ιστορία του Νίκου Περατικού θα μπορούσε να γίνει σενάριο κινηματογραφικής ταινίας. Και μάλιστα από αυτές που αποδεικνύουν ότι η ζωή ενός ανθρώπου μπορεί να αποτελέσει ένα θετικό παράδειγμα για όλους μας.
Γεννημένος στο Λονδίνο από τον Μιχάλη Περατικό και την Σοφία Ιγγλέση, εφοπλιστικές οικογένειες και οι δύο, μορφώνεται στα κολέγια της γηραιάς Αλβιόνας και παρά την αγάπη του στην τέχνη, σπουδάζει οικονομικά και επιστρέφει για να αναλάβει ρόλο στα καράβια της οικογένειας. Τότε οι Περατικοί συμμετείχαν στην ναυτιλιακή εταιρεία Pegasus Ocean Services και ήταν ιδρυτές της Ergobank, μια από τις πρώτες μη κρατικές τράπεζες στην Ελλάδα.
«Ξεκίνησα ως μούτσος και δούλεψα στα πλοία μας περνώντας από όλα τα πόστα. Εντολή του πατέρα μου ήταν να μην υπάρχει καμία διαφορά αντιμετώπισης από το υπόλοιπο προσωπικό. Ταξίδεψα σε μέρη σαν τη Σοβιετική Ενωση και την Κούβα που δεν επρόκειτο να επισκεφθώ διαφορετικά και ήρθα σε επαφή με μια διαφορετική τάξη ανθρώπων. Μου άρεσε αυτή η άλλη πλευρά της ζωής. Τέτοιους είδους εμπειρία με έκανε να αντιληφθώ ότι ανεξαρτήτου χρήματος και κοινωνικού status, οι άνθρωποι διαθέτουμε τις ίδιες ευαισθησίες».
Τη δεκαετία του ’80 ο Νίκος Περατικός μετακομίζει στο Λονδίνο όπου εργάζεται στην οικογενειακή ναυτιλιακή εταιρεία. Με τα καράβια ασχολήθηκε μέχρι και πριν από μια δεκαετία. «Η ίδια η ζωή μου έδειξε τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσω» παραδέχεται σήμερα με νόημα.
Η οικονομική άνεση και η μόδα της εποχής τον μυούν στις καταχρήσεις. Χασίς και ηρωίνη. Είναι για χρόνια χρήστης και η ζωή του κατρακυλά σε σκοτεινά μονοπάτια μέχρι που συνειδητοποιεί ότι δεν θέλει να βιώνει άλλο την κατρακύλα. Δεν μπορεί να εργαστεί και το σώμα του πονά . Μετά από αγώνα αποτοξινώνεται. «Την πρώτη ημέρα που ξαναείδα τον κόσμο καθαρός, ήταν σαν να ξαναγεννήθηκα!» παραδέχεται σήμερα. Εστω κι αν είχε να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις. «Η δολοφονία του αδελφού μου Κωστή Περατικού από τους τρομοκράτες της 17 Νοέμβρη ήταν το χειρότερο συμβάν της οικογένειάς μου. Ηταν κάτι παραπάνω από εφιάλτης. Μέχρι να πιαστεί η οργάνωση και να οδηγηθεί στην δικαιοσύνη ήταν ένα μαρτύριο για όλους μας».
Όταν θα ξαναμπεί στην ναυτιλία θα ξεκινήσει τα επαγγελματικά αλλά και ταξίδια αναψυχής. Μέσω της οικογενειακής ναυτιλιακής εταιρείας Pegasus Shipping , αγοράζει ένα στόλο από Ρώσικα τάνκερ και έχοντας σαν μόνιμο τόπο διαμονής του την Σιγκαπούρη μεταφέρει κάρβουνο στην Κίνα. Η συνάντησή του το 1987 με τον Ερικ Κλάπτον, τον καλλιτέχνη που έχει βιώσει ανάλογες εμπειρίες με εκείνον, θα του ανοίξει τον δρόμο της κοινωνικής προσφοράς. Το 2004 γίνεται μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Crossroads με έδρα Αντίγκουα και Λονδίνο. «Ο Ερικ Κλάπτον είναι ένας σημαντικός καλλιτέχνης, χαμηλών τόνων, ένας αγαπημένος και πιστός φίλος με σημαντική γενναιοδωρία. Εκτός της μουσικής και της οικογενείας έχει βοηθήσει και βοηθά χιλιάδες ανθρώπων στο να βρουν την ελευθερία από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά».
Η Αντίγκουα το δεύτερο σπίτι του
«Δεν μιλάμε απλά για ένα υπέροχο μέρος αλλά για ένα εξωτικό νησί που εδώ και χρόνια έχει μετατραπεί στον προσωπικό μου παράδεισο. Όταν μπήκα στο Διοικητικό Συμβούλιο του Crossroads αρχίζω να επισκέπτομαι δυo τρεις φορές τον χρόνο, την περιοχή. Το Crossroads είναι μια μη κερδοσκοπική οργάνωση η οποία δημιουργήθηκε από τον Ερικ Κλάπτον και διαθέτει ομώνυμη κλινική αποτοξίνωσης από κάθε λογής εξαρτήσεις. Μια υπέροχη φάρμα στην Αντίγκουα με 32 κρεβάτια κι άλλα δέκα για ανθρώπους που είναι σε απεξάρτηση από ναρκωτικά και αλκοόλ αλλά και σε απεξαρτημένους που θέλουν να ξαναεπισκεφθούν τον τόπο. Όλα είναι όμορφα και ανθρώπινα. Οι “φιλοξενούμενοι” ζουν σε ένα υπέροχο περιβάλλον και δέχονται την ψυχική και ιατρική βοήθεια εξειδικευμένου προσωπικού. Πρόκειται για μια κοινωφελή οργάνωση όπου όλα τα έσοδα πάνε στον συγκεκριμένο οργανισμό. Από τότε που πήρα την θέση του CEO του Crossroads, περνώ του περισσότερους μήνες του χρόνου μου εδώ».
Στην Καραϊβική βρήκε τον προσωπικό του παράδεισο
Εδώ και 6 χρόνια ο Νίκος Περατικός ζει μόνιμα στην Αντίγκουα. Μπορεί να ταξιδεύει σε Ευρώπη και Αμερική για να δει τα τρία του παιδιά, τον παράδεισό του στην Καραϊβική όμως δεν τον αλλάζει με τίποτα.
«Aγαπώ πολλά μέρη στο νησί» λέει στο Lemon Social Eye.
«Το English Harbour, δηλαδή το παλιό λιμάνι του Νέλσον, με τα εστιατόρια του και την θέα με τα megayachts να μπαινοβγαίνουν είναι το μέρος που με χαλαρώνει. Από την άλλη επισκέπτομαι κάποια από τα πεντάστερα ξενοδοχεία του νησιού. Στο εστιατόριο Catherines που θυμίζει bistro της Νοτίου Γαλλίας και βρίσκεται πάνω στην αμμουδιά, απολαμβάνω γνήσια Γαλλική κουζίνα. Από τα αγαπημένα μου ξενοδοχεία είναι το South Point , το Carlisle Bay κλ. όπου κάνω πολλά από τα ραντεβού και συχνά-πυκνά δειπνώ. Είναι υπέροχο να ρωτάς τα εστιατόρια ποιο είναι το ψάρι της ημέρας και να εισπράττεις την απάντηση “Θα ξέρουμε σε λίγη ώρα που θα φτάσει η βάρκα”».
Στα 24 χρόνια που λειτουργεί το Crossroads έχουν θεραπευτεί πάνω από 5.500 χιλιάδες Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι αλλά και 700 ντόπιοι.
Μέλη γνωστών οικογενειών, διασημότητες αλλά και απλός κόσμος μέσω του κοινωνικού έργου του «Αυτό οδηγεί σε μια τεράστια ικανοποίηση. Είναι ωραίο να βλέπεις έναν σταρ ή έναν απλό άνθρωπο να ξαναπαίρνει την ζωή στα χέρια του και να φεύγει από την Αντίγκουα γεμάτος δίψα και ελπίδα για ζωή».
