Για τον κόντρα ρόλο της στη σειρά «Μαύρο Ρόδο» και τη σχέση της με τη θρησκεία μίλησε η Mυρτώ Αλικάκη στο περιοδικό «ΟΚ!».
Φέτος, η Mυρτώ Αλικάκη φορά μαύρα ράσα και υποδύεται τη μοναχή Κασσιανή στο «Μάυρο Ρόδο» του Mega, ακόμη κι αν η ίδια, όπως αποκαλύπτει, δεν έχει νιώσει την ανάγκη να πιστεύει.
Στο Μαύρο ρόδο ενσαρκώνεις μια καλόγρια με σκοτεινό χαρακτήρα. Πώς προσέγγισες την ηρωίδα σου, τη μοναχή Κασσιανή;
Αν εξαιρέσεις ότι είναι μοναχή, η Κασσιανή είναι ένας κανονικός άνθρωπος, με τα προβλήματά του, τις αγωνίες και τις ανησυχίες του. Το θέμα με την Κασσιανή είναι ότι παρόλο που έχει αρνηθεί τα εγκόσμια και είναι καλόγρια, δεν έχει καταφέρει να ηρεμήσει την ψυχή της. Βασανίζεται από την ανάγκη για εξουσία και έχει πολλές ανασφάλειες. Κάπως έτσι λοιπόν την είδα και την πλησίασα, ως έναν κανονικό άνθρωπο.
Είσαι κοντά στη θρησκεία;
Όχι. Ποτέ δεν ήμουν κοντά, ποτέ δεν ένιωσα την ανάγκη να πιστεύω και, πολύ περισσότερο, να έχω σχέση με την εκκλησία. Ασφαλώς υπάρχουν πολλά πράγματα στον Χριστιανισμό που τα βρίσκω όμορφα και με αφορούν, όπως η ιδέα της αγάπης και της συγχώρησης. Αλλά και άλλα που δεν τα θέλω, όπως η ιδέα της αμαρτίας και της ενοχής. Επίσης, δεν μου αρέσει όταν η εκκλησία εκμεταλλεύεται τις αγωνίες των πιστών.
Άρα είναι λίγο κόντρα ρόλος. Μήπως ήρθες τώρα πιο κοντά;
Δεν νομίζω ότι μου έχει συμβεί. Μπορεί να μου συμβεί στο μέλλον.
Τα γυρίσματα γίνονται σε μοναστήρι;
Όχι, γίνονται σε έναν χώρο που έχει διαμορφωθεί ως μοναστήρι. Είναι ένα παλιό κτίσμα στον Μαραθώνα. Ο χώρος είναι αρκετά υποβλητικός. Το ότι τα γυρίσματα γίνονται στον Μαραθώνα με το που φτάνω με βάζει σε μια κατάσταση. Δεν έχουμε πολλές δυσκολίες στα γυρίσματα, καθώς γίνονται σε έναν μόνο χώρο και είμαι αρκετά συγκεντρωμένη. Μόνο το καλοκαίρι είχαμε δυσκολία, με το μαντίλι που έπρεπε να φοράω στο κεφάλι και τα ράσα, που είναι αρκετά ζεστά και λειτουργούν πιεστικά.
Όταν ανέλαβες τον ρόλο, επισκέφτηκες μοναστήρια για την έρευνά σου;
Όχι, αλλά έχω πάει σε μοναστήρια στο παρελθόν. Έκανα μια άλλου είδους έρευνα, διάβασα πολύ σχετικά κείμενα.
Τι σκέφτεσαι όταν βλέπεις μοναχούς και μοναχές που έχουν αρνηθεί τις απολαύσεις της καθημερινής ζωής;
Αυτή είναι η μία οπτική. Πραγματικά, αυτοί οι άνθρωποι απαρνιούνται κάποιες απολαύσεις κοσμικές, αλλά από την άλλη λύνουν και ένα πρόβλημα. Μπαίνουν σε ένα μέρος όπου δεν έχουν να αντιμετωπίσουν την αγωνία του βιοπορισμού ή θέματα που προκύπτουν στην οικογένεια και τη ζωή. Από τη μία είναι μια θαρραλέα απόφαση και από την άλλη είναι μια δειλία απέναντι στη ζωή. Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Ο Χριστιανισμός αναφέρεται και στην αιώνια ζωή. Έχεις μεταφυσικές ανησυχίες;
Όχι, με ενδιαφέρει αυτή η ζωή. Δεν έχω μεταφυσικές αγωνίες. Ομολογώ ότι δεν με ενδιαφέρει τι θα γίνει μετά. Ακόμα και όταν πεθάνω, δεν με χαλάει καθόλου η ιδέα του τάφου και ότι θα γίνω λίπασμα ή αν επιλέξουν την καύση. Είναι μια φυσική ροή των πραγμάτων. Το μόνο που θέλω είναι να μην ταλαιπωρηθεί κανείς από τους δικούς μου με το τι θα γίνει με το σώμα μου. Πραγματικά δεν με νοιάζει. Δεν με ανακουφίζει να ξέρω ότι κάτι υπάρχει μετά. Μάλλον με ανακουφίζει να ξέρω ότι δεν υπάρχει τίποτα. Δηλαδή τι; Να σκέφτομαι ότι κάτι υπάρχει αλλά είναι κάτι που δεν ξέρω; Όχι. Προτιμώ τη βεβαιότητα από την αβεβαιότητα.
