Η αιώνια ανεμελιά του ελληνικού καλοκαιριού, η ζωντανή μνήμη από παλιούς έρωτες που στοιχειώνουν το παρόν, οι ενήλικες ευθύνες και η ανάγκη για σωματική απελευθέρωση και αγάπη, βρίσκονται στο επίκεντρο του Monday, της νέας ταινίας που υπογράφει ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος.
Μετά την κωμωδία δράσης του Bank Bang (2008), το σοκαριστικό ξέσπασμα αναίτιας βίας του Wasted Youth (2011) και τη σπουδή επάνω στην ερωτική εμμονή του Suntan (2016), ο σκηνοθέτης Αργύρης Παπαδημητρόπουλος, επιστρέφει στην τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του -πρώτη αγγλόφωνη- με έναν ανθρωποκεντρικό ύμνο στα πάθη που σιγοβράζουν στη μεγαλούπολη, με σημείο αναφοράς τους ήρωές του, τη χημεία μεταξύ τους και τις συγκρούσεις τους.
Οι πρωταγωνιστές της ταινίας σχηματίζουν ένα ηλεκτρισμένο κινηματογραφικό ζευγάρι που δείχνει προορισμένο να είναι μαζί στη μεγάλη οθόνη, ενώ ο Αργύρης Παδημητρόπουλος σκηνοθετεί έναν καλοκαιρινό έρωτα που οι θεατές δύσκολα θα καταφέρουν να ξεπεράσουν.
Από τα στενά του ιστορικού κέντρου, μέχρι τα καλοκαιρινά bar των ελληνικών νησιών και από εκεί στα πάρτι και στην ατμοσφαιρική και πολυπολιτισμική Κυψέλη, το Monday του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου περιγράφει την ερωτική διάθεση και τα συναισθηματικά αδιέξοδα των ηρώων της, σε ένα αστικό road movie που κάνει κύκλους ανάμεσα στη Φωκίωνος Νέγρη και την πλατεία Συντάγματος.
Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος σημειώνει χαρακτηριστικά μιλώντας για το Monday:
«Αυτή η ταινία δεν είναι απλώς μια ιστορία αγάπης, είναι προϊόν αγάπης, και το timing είναι τέλειο για να κυκλοφορήσει».
Και μείς δεν θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε περισσότερο…
To Monday είναι μια ταινία για τον έρωτα και ό,τι καλό και κακό φέρνει αυτός. Ήθελα να δω τι είναι αυτό που κάνει ζευγάρια που κάποτε κοιτούσαν ο ένας τον άλλον στα μάτια με πάθος, να φτάνουν σε σημείο να δείχνουν τον χειρότερο εαυτό τους.
Τι κάνει τις σχέσεις να λειτουργούν και τι όχι. Πόσο κρατάει η καψούρα και τι γίνεται μετά.
Λατρεύω την Αθήνα με έναν περίεργο τρόπο. Μιλάω άσχημα για αυτήν σε Αθηναίους, αλλά όταν μιλάω σε ξένους την περιγράφω με τα καλύτερα λόγια. Έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στο κέντρο της και την ξέρω απ’ έξω. Όταν είμαι εδώ θέλω να φύγω και όταν φεύγω μου λείπει.
Οι Κυκλάδες είναι μια άλλη καψουροσχέση που έχω. Η κάψα, η σκόνη, το έρημο τοπίο, τα βράχια, η θάλασσα αλλά και η νυχτερινή ζωή και το φαγητό με κάνουν να θεωρώ ότι δεν έζησα καλοκαίρι αν δεν πάω στις Κυκλάδες. Νιώθω ήσυχος και ελεύθερος εκεί.
Η σκηνή της καταδίωξης έκανε την αδρεναλίνη μου να ανέβει σε τρελά σημεία, ήταν ένα γύρισμα άριστα οργανωμένο και τελικά πολύ ευχάριστο.
Ενώ περίμενα ότι θα με αγχώσει τελικά ήταν από τα πιο διασκεδαστικά πράγματα που έχω κάνει.
Πολλές φορές λέμε ότι έσκισε η ταινία μου στο εξωτερικό, οπότε δεν με νοιάζει τι θα κάνει στην Ελλάδα. Είναι ψέμα.
Το ελληνικό κοινό με ενδιαφέρει πολύ γιατί είναι οι άνθρωποί μου, αυτοί που ζουν γύρω μου και αυτοί που συναναστρέφομαι καθημερινά και είναι και ο κόσμος που με έπλασε, οπότε ελπίζω να την αγαπήσουν πολύ και να δούνε την Αθήνα με περισσότερη αγάπη.
Ο βασικός παραγωγός της ταινίας είναι ο Χρήστος Β. Κωνσταντακόπουλος, είναι Έλληνας, αλλά δουλεύει παντού. Έχει κάνει άπειρες αμερικάνικες ταινίες αλλά αγαπάει και φροντίζει πολύ το ελληνικό σινεμά.
Μετά την συνεργασία μας στο Suntan αποφασίσαμε παρέα να κάνουμε το Monday. Με στήριξε πολύ και παρέα πήγαμε στην Αμερική όπου βρήκαμε τους συμπαραγωγούς μας αλλά και τους φανταστικούς μας ηθοποιούς.
ΝΑΙ!
Οι παραγωγές τα τελευταία χρόνια εξυπηρετούνται άψογα. Τα πράγματα έχουν αλλάξει και δεν κάνουμε τα λάθη του παρελθόντος.
Οι παραγωγοί είναι πιο έμπειροι, τα συνεργεία φανταστικά και η πολιτεία βοηθάει και οικονομικά να έρθουν ξένες παραγωγές, αλλά και πρακτικά με τo film commission και τώρα με το Athens film office.
Οι ξένοι με τους οποίους μιλάω είναι πολύ ευχαριστημένοι και θέλουν να ξαναέρθουν.
Πιστέψαμε σε αυτό που κάναμε και κάναμε καλές ταινίες παρόλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε. Επίσης δουλέψαμε πολύ ομαδικά.
Βοηθήσαμε πολύ ο ένας τον άλλον και μοιραστήκαμε ιδέες.
Όταν άρχισε αυτή η προσπάθεια να αναγνωρίζεται στο εξωτερικό, όλοι προσπαθήσαμε ακόμα περισσότερο και τώρα έρχεται και μια εκπληκτική γενιά, αυτή των μικρομηκάδων που είναι καταπληκτική.
Ήταν πολύ σκληρό το ότι η ταινία πήγε ενάμιση χρόνο πίσω, αλλά τελικά της βγήκε σε καλό. Στην πρώτη καραντίνα θα μπορούσα να πω ότι πέρασα καλά, ξεκουράστηκα, έφαγα καλά , μίλησα πολύ με τους δικούς μου ανθρώπους.
Μετά αυτό όλο έγινε πολύ σκληρό και επηρέασε τους πάντες πολύ αρνητικά. Έφερε άγχος, θυμό και μιζέρια στον κόσμο.
Πιστεύω πως όλοι νιώθουν ήδη καλύτερα και το καλοκαίρι θα μας ανεβάσει.
Κυκλάδες, σίγουρα λίγη Αντίπαρο, Μάτι, κραιπάλες, αλάτι στο δέρμα, καλό φαγητό, φίλους, ξυπολυσιά, φιλιά, αγκαλιές, όλα τα υλικά που έφτιαξαν το Monday.