Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός Χάλι Μπέρι παραμένει μια από τις ομορφότερες γυναίκες και υψηλά αμειβόμενες ηθοποιούς στη χολιγουντιανή οθόνη.
Με μια εκπληκτική σιλουέτα συνειδητοποιεί κανείς ότι δεν έχει μεγαλώσει σχεδόν καθόλου από το 2002, όταν αναδείχθηκε η πρώτη Αφροαμερικανίδα που κέρδισε το χρυσό αγαλματίδιο Α’ Γυναικείου Ρόλου στην ιστορία των βραβείων.
Μιλώντας στο «GH» αναφέρθηκε μεταξύ άλλων, για τις ανασφάλειες και τις φοβίες που είχε ως έφηβη σε μια μικρή πόλη του Οχάιο στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980.
«Δεν υπήρχαν πολλές γυναίκες ιδίου χρώματος στο καλλιτεχνικό χώρο με τις οποίες θα μπορούσα να ταυτιστώ», είπε η ηθοποιός.
«Έτσι, πέρασα τα πρώτα μου χρόνια και την εφηβεία μου, ν’ αγωνίζομαι με τον εαυτό μου και την προσωπική μου αξία για να νιώσω αυτοπεποίθηση».
Και συνέχισε:
«Φοιτούσα σε ένα γυμνάσιο με πολύ λίγα «μαύρα» παιδιά. Ένιωθα πολύ κατώτερη. Νόμιζα ότι δεν «ταίριαζα» με το περιβάλλον του σχολείου. Δεν είχα εικόνες επιτυχημένων ή όμορφων, ανθρώπων που έμοιαζαν με εμένα. Ευτυχώς, υπήρξε ένας δάσκαλος που με βοήθησε και τον ευγνωμονώ».
«Άρχισα τότε να ψάχνω άτομα με τα οποία θα μπορούσα να ταυτιστώ, όπως η Ντιαχανν Κάρρολλ (Diahann Carroll), η Νταϊάνα Ρος (Diana Ross), και στην συνέχεια η Γουίτνεϊ Χιούστον (Whitney Houston)».
Στην συνέντευξη του διαγωνισμού δήλωσε πως όνειρό της ήταν να γίνει ηθοποιός.
Η συνέντευξή της έλαβε την υψηλότερη βαθμολογία από την κριτική επιτροπή. Ήταν η πρώτη Αφρο-Αμερικανίδα υποψήφια για τον τίτλο Miss World το 1986, όπου κατέκτησε την έκτη θέση.
«Είναι σημαντικό να συνεχίσουμε να κοιτάμε το εγώ μας και να κάνουμε πράγματα που μας βοηθούν να παραμείνουμε συνδεδεμένοι με αυτό που είμαστε», είπε η ηθοποιός.
Για την Χάλι Μπέρι αυτό σημαίνει ότι, «μόνο με την αφοσίωση παραμένει καλή μητέρα, φίλη και καλή ηθοποιός».
«Είμαστε όλοι πολύ περισσότερο από την εικόνα τής εξωτερικής μας εμφάνισης. Θέλει όμως δουλειά. Δουλέψτε το εγώ σας και ό,τι μπορείτε να ελέγξετε», δηλώνει η Χάλι Μπέρι όπως μεταδίδει το ΑΠΕ και συνεχίζει:
«Δεν μπορούμε να ελέγξουμε πώς ερχόμαστε, που μοιάζουμε και με ποιον τρόπο ζωής γεννιόμαστε. Αλλά μπορούμε να ελέγξουμε τη γνώμη μας για τα πράγματα. Μπορούμε να ελέγξουμε τι διαβάζουμε. Μπορούμε να ελέγξουμε τι μας στεναχωρεί, τι προσφέρουμε, και τι επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να αναλάβουμε».