Η Πόλα Κίνσκι, το 2013, λέει ότι ο ηθοποιός, ο οποίος πέθανε το 1991, την υπέβαλε σε 14 χρόνια σεξουαλικής κακοποίησης και βίας από την ηλικία των πέντε ή έξι ετών. Ο Γερμανός ηθοποιός Κλάους Κίνσκι είπε στην κόρη του Πόλα ότι η συμπεριφορά του ήταν απολύτως φυσιολογική, λέει η ίδια.
Σε συνέντευξή της, η Πόλα Κίνσκι δήλωσε ότι ο πατέρας της, γνωστός ως πρωταγωνιστής σε ταινίες του σκηνοθέτη Βέρνερ Χέρτζογκ, τη βίαζε επανειλημμένα επί 14 χρόνια.
«Εκείνος [ο Κλάους Κίνσκι] άρχισε να με αγγίζει και να με φιλάει με ανοιχτό στόμα όταν ήμουν αρκετά μικρή, περίπου πέντε ή έξι ετών» δήλωσε στο περιοδικό Stern σε συνέντευξή της που δημοσιεύθηκε το 2013 συνοδεύοντας την αυτοβιογραφία της, η οποία εκδόθηκε στη Γερμανία.
Πολλά χρόνια μετά τον θάνατό του ο αυτοδίδακτος ηθοποιός που έγινε κάτι σαν γερμανικός θρύλος, δεν είναι σε θέση να απαντήσει στους ισχυρισμούς. Αλλά η κόρη του δήλωσε ότι αφού πέρασε χρόνια ζώντας με τον φόβο ότι κανείς δεν θα την πίστευε, αποφάσισε τελικά να σπάσει τη σιωπή της.
Η Πόλα Κίνσκι, 70 ετών σήμερα, ζει στη Γερμανία και είναι επίσης ηθοποιός. Είπε ότι υπέστη επί χρόνια σωματική και λεκτική κακοποίηση από τον πατέρα της, η συμπεριφορά του οποίου, όπως είπε, ήταν συχνά απειλητική.
Photo: YouTube
«Ως παιδί έπρεπε πάντα να κρατάω το στόμα μου κλειστό γιατί πάντα με απειλούσε. Και ήμουν εξαρτημένη από αυτόν, από την αγάπη του».
Πρόσθεσε ότι ο πατέρας της της είχε πει ότι η συμπεριφορά του ήταν απολύτως φυσιολογική. «Είπε ότι σε όλο τον κόσμο οι πατέρες κάνουν το ίδιο πράγμα με τις κόρες τους».
Τον αποκαλούσε «Μπάμπο». Ήταν ο θρυλικός Κλάους Κίνσκι, ο πιο διάσημος Γερμανός ηθοποιός της γενιάς του. Εκείνη ήταν η Πόλα, η όμορφη κόρη του, το πρώτο του παιδί. Από τότε που η Πόλα θυμάται τον εαυτό της, ο πατέρας της – μανιωδώς έντονος, ενοχλητικά χαρισματικός, συναισθηματικά υπερβολικός – την κατακλύζει με την προσοχή του. Της έδινε ακριβά δώρα, την έντυνε με τα πιο όμορφα ρούχα, την κολάκευε με παθιασμένες φιλοφρονήσεις. Η μικρή Πόλα ήταν πάντα «η πριγκίπισσά μου», «η κούκλα μου», «το αγαπημένο μου παιδί», για το οποίο ο Κίνσκι επέμενε ότι δεν μπορούσε να ζήσει ούτε λεπτό χωρίς αυτό. Αν ήταν χώρια, μπορεί να της τηλεφωνούσε δώδεκα φορές την ημέρα. Όπου κι αν βρισκόταν στον κόσμο, της έστελνε καρτ ποστάλ. «Πεθαίνω από λαχτάρα για σένα, άγγελέ μου» έγραφε.
Στο βιβλίο της «Kindermund, or Child’s Mouth» η Πόλα Κίνσκι αναλύει με γραφικές λεπτομέρειες την κακοποίηση από τον πατέρα της, ο οποίος πέθανε από καρδιακή προσβολή το 1991. Περιγράφει πόσο διχασμένη ένιωθε ανάμεσα στο να θέλει να τον ευχαριστήσει και στο να θέλει να απορρίψει τις προτάσεις του. «Τα αισθήματα ενοχής με βασανίζουν» λέει. «Ότι τον απογοήτευσα, ότι τον άφησα ποτέ να το κάνει. Κλαίω ακατάσχετα. Γράφω το βιβλίο γι’ αυτό, γιατί δεν μπορώ να αντέξω άλλο το γεγονός ότι ένα άτομο του οποίου το φωτοστέφανο μεγαλώνει από χρόνο σε χρόνο δοξάζεται με αυτόν τον τρόπο».
Είπε ότι δυσανασχετούσε με το γεγονός ότι ο πατέρας της χαιρετιζόταν όλο και περισσότερο ως ιδιοφυΐα της υποκριτικής. «Γι’ αυτό ήθελα να δημιουργήσω μια πολύ ξεκάθαρη εικόνα για το ποιος ήταν πραγματικά αυτός ο άνθρωπος» είπε.
Όπως δήλωσε δεν είχε καταφέρει ποτέ να παρακολουθήσει καμία από τις ταινίες του πατέρα της, στις οποίες συνήθως υποδυόταν τυράννους, εγκληματίες και παράνομους. «Όταν έριχνα μια ματιά σε κάποια, πάντα σκεφτόμουν: «είναι ακριβώς όπως είναι στο σπίτι του»» είπε.
«Είτε με πιστεύει ο κόσμος είτε όχι, εγώ ήμουν αυτή που το έζησε» συνέχισε. «Είναι η αλήθεια».
Πρόσθεσε ότι δεν είχε μιλήσει γι’ αυτό στην ετεροθαλή αδελφή της, την γνωστή ηθοποιό Ναστάζια Κίνσκι, που ζει στις ΗΠΑ, επειδή δεν είχαν επαφή. Ένας ατζέντης του ετεροθαλούς αδελφού της, του Νικολάι Κίνσκι, επίσης ηθοποιού και με έδρα το Βερολίνο, δήλωσε ότι δεν ήθελε να σχολιάσει τους ισχυρισμούς.
Η Πόλα Κίνσκι δήλωσε ότι διέκοψε κάθε επαφή με τον πατέρα της όταν ήταν 19 ετών. Όταν πέθανε δεν ένιωσε κανένα συναίσθημα, αποκάλυψε στο Stern. «Όταν πέθανε η μητέρα μου [η τραγουδίστρια Gislinde Kühlbeck], μου το είπε στο τηλέφωνο και δεν ένιωσα τίποτα, ούτε θλίψη ούτε μίσος».
Είπε ότι ελπίζει το βιβλίο της να βοηθήσει άλλα θύματα κακοποίησης να συγκεντρώσουν το θάρρος να πουν τις ιστορίες τους.
«Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είναι σαν να σου έχει επιβληθεί ποινή ισόβιας φυλάκισης» πρόσθεσε η Κίνσκι.
Η Πόλα Κίνσκι / Photo: YouTube
Ο Κλάους Κίνσκι, ένας ηθοποιός που καταξιώθηκε για τον ρόλο εμμονικών, παρανοϊκών χαρακτήρων στις ταινίες του Γερμανού σκηνοθέτη Βέρνερ Χέρτζογκ, βρέθηκε νεκρός εκείνο το Σάββατο, 23 Νοεμβρίου του 1991, στο σπίτι του στο Λαγκουνίτας της Καλιφόρνια. Ήταν 65 ετών.
Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα της νεκροψίας έδειξαν ότι ο Κίνσκι «προφανώς πέθανε από φυσικά αίτια λόγω καρδιακού προβλήματος» όπως δήλωσε εκπρόσωπος του ιατροδικαστικού γραφείου της κομητείας Μάριν.
Η φήμη του Κίνσκι στηρίχτηκε σε μια χούφτα ταινίες που γύρισε με τον Χέρτζογκ τη δεκαετία του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, έργα που εκμεταλλεύτηκαν τα γερακίσια χαρακτηριστικά και το δαιμονικό βλέμμα του Κίνσκι. Η γκάμα των ρόλων εκινείτο από τον κατακτητή στον βρικόλακα
Ο ηθοποιός και ο σκηνοθέτης τσακώθηκαν έντονα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της πρώτης τους κοινής ταινίας, «Aguirre: The Wrath of God» (1972), στην οποία ο Κίνσκι υποδυόταν έναν τρελό Ισπανό κατακτητή του 16ου αιώνα. Συνέχισαν όμως να γυρίζουν αρκετές ακόμα ταινίες μαζί. Στο «Nosferatu, the Vampyre» (1978), ένα ριμέικ του κλασικού έργου του F. W. Murnau του 1922, ο Kinski έφερε στο ρόλο του βρικόλακα μια παράξενη ευαισθησία, μια σεξουαλική αύρα και μια ελαφρώς συμπαθητική χροιά.
Στις άλλες ταινίες του Χέρτζογκ περιλαμβάνονται οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι στο «Woyzeck» (1978) και στο «Fitzcarraldo» (1982), την ιστορία ενός άνδρα που έχει εμμονή με την κατασκευή μιας όπερας στη ζούγκλα του Αμαζονίου. «Η εικόνα ως ηδονιστής» γράφουν οι κριτικές της εποχής.
Ο Κίνσκι ξεκίνησε την καριέρα του στη σκηνή και σε μικρούς ρόλους σε γερμανικές ταινίες στα τέλη της δεκαετίας του ’40, ενώ σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του υπήρξε δευτερεύον παίκτης σε δεκάδες ταινίες, όπως ο «Δρ Ζιβάγκο» και το «The Little Drummer Girl». Αλλά στους άλλους ρόλους του δεν πέτυχε ποτέ τον καλλιτεχνικό σεβασμό ή την προβολή στην οθόνη που είχε με τον Χέρτσογκ. Το 1989, έγραψε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε σε μια ταινία που δεν κυκλοφόρησε ποτέ, το «Paganini», μια σεξουαλικά ξεκάθαρη βιογραφία του ρομαντικού βιολιστή και συνθέτη.
«Όταν υποδύομαι έναν χαρακτήρα, ακόμη και αν είναι το πιο απεχθές πρόσωπο στον κόσμο, γίνομαι αυτός για όλη τη διάρκεια της παραγωγής» είχε πει Κίνσκι το 1979. Στην προσωπική του ζωή και στους ρόλους του στην οθόνη, καλλιέργησε την εικόνα ενός ηδονιστή που αψηφούσε τις κοινωνικές συμβάσεις. Η αυτοβιογραφία του, «All I Need Is Love: A Memoir», ήταν ένας αδιαμαρτύρητος κατάλογος σεξουαλικών κατακτήσεων γυναικών και έφηβων κοριτσιών, καθώς και χρήσης ναρκωτικών και αλκοόλ.
Η Random House αγόρασε τα αμερικανικά δικαιώματα του βιβλίου από τον Κίνσκι για 80.000 δολάρια και το εξέδωσε τον Δεκέμβριο του 1988. Ωστόσο, το βιβλίο ανακλήθηκε μέσα σε λίγες εβδομάδες, όταν η Random House ανακάλυψε ότι ο δυτικογερμανός εκδότης της, και όχι ο Κίνσκι, κατείχε τα δικαιώματα για μέρος του υλικού.
Ο Κίνσκι, το όνομα του οποίου αρχικά ήταν Nikolaus Gunther Nakszynski, γεννήθηκε στην Πολωνία το 1926, αν και η οικογένεια μετακόμισε στη Γερμανία όταν ήταν μικρός. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατατάχθηκε στον γερμανικό στρατό σε ηλικία 16 ετών και τη δεύτερη ημέρα της μάχης του αιχμαλωτίστηκε στην Ολλανδία. Πέρασε το υπόλοιπο του πολέμου σε βρετανικό στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου.
Παντρεύτηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1950. Η δεύτερη σύζυγός του, η Ρουθ Μπριζίτ Τόκι, ήταν η μητέρα της κόρης του, της ηθοποιού Ναστάσια Κίνσκι. Με την τρίτη σύζυγό του, Minhoi Wiggers, απέκτησαν έναν γιο, τον Nικολάι.
