Του Βασίλη Μπουζιώτη,

Ο καταξιωμένος πρωταγωνιστής Γιώργος Γιαννόπουλος, με μακρά πορεία σε θέατρο, σινεμά και τηλεόραση, λόγω της καραντίνας έχει αποτραβηχτεί εδώ και αρκετούς μήνες στην Καλαμάτα, πόλη την οποία αγαπά, και συγγράφει με πάθος ένα έργο για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, προκειμένου να τον ενσαρκώσει σε περιοδεία ανά την Ελλάδα και σε μεγάλες πόλεις του εξωτερικού. Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε μαζί του, εξήγησε πώς αισθάνεται για όλη αυτή τη βροχή καταγγελιών που αφορούν ανθρώπους του θεάτρου. Όχι απλώς πήρε… φωτιά, αλλά προχώρησε και σε μια αποκάλυψη. Είχε δεχτεί, όπως μας είπε, σε νεαρότερη ηλικία σεξουαλική παρενόχληση και δη στον χώρο της εργασίας του. Τότε δεν είχε ξεκινήσει το ταξίδι του στην υποκριτική, δούλευε σε ένα καπνομάγαζο. «Ήταν πολύ σκληρή δουλειά. Ήμουν φοιτητής και για να βγάζω τα προς το ζην, εργαζόμουν σε ένα καπνομάγαζο στη Θεσσαλονίκη. Εκεί, λοιπόν, με κυνηγούσε ένα γεροντάκι, ένας γκέι, παντρεμένος με παιδιά και με εγγόνια. Ήμουν 22 χρόνων. Γιατί σου το λέω τώρα; Γιατί κάποιοι έχουν πέσει πάνω στο θέατρο, υποστηρίζοντας πως μόνο εκεί συμβαίνουν τέτοια. Παντού συμβαίνουν αυτά και παντού υπάρχουν χυδαιότητες, βίαιες και άγριες συμπεριφορές, μέχρι και σεξουαλικές ακρότητες».

Κυκλώματα και τιμωρία

Ο ταλαντούχος ηθοποιός δεν μασάει τα λόγια του, ενώ μιλά για πρακτικές εκφοβισμού και κλίκες. «Δεν είναι βρόμικο το θέατρο, είναι κάποιοι που το βρομίζουν, όπως βρομίζουν και άλλους χώρους. Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να ξεβρομίσει και όσο πιο πολλοί μιλούν τόσο πιο καλά θα καθαρίσει ο χώρος μας – και όχι μόνο ο δικός μας! Τέρμα πια τα κλειστά στόματα. Τα πράγματα να λέγονται με το όνομά τους, όποιο κι αν είναι το κόστος. Ας τελειώσουν οι κωλοπαιδισμοί. Η βία, από όπου κι αν προέρχεται, είναι καταδικαστέα. Λένε πως κάποιοι πέταγαν τασάκια και πως έκαναν αλητείες. Ξέρεις πού τους γράφω όλους αυτούς; Εκεί που πρέπει. Το κάθε έγκλημα θέλει και την τιμωρία του. Να μιλήσουν όλοι. Να γκρεμιστούν τα… ιερά «Τα “ιερά τέρατα” ήταν… τέρατα» τέρατα, που ήταν ουσιαστικά αισχρά τέρατα! Να αγαπάμε τον εαυτό μας, να αγαπάμε τους ανθρώπους μας, τους συνεργάτες μας και να περνάμε καλά στις δουλειές μας. Με πιάνει τρέλα με όσα ακούω και διαβάζω. Τέλος και με τα αισχρά τέρατα και με τα κυκλώματά τους. Γιατί υπάρχουν κυκλώματα. Έβαζαν τους “δικούς” τους και αυτούς που τους… γυάλιζαν. Έκανα πιο πολλή τηλεόραση και σινεμά, γιατί εκεί είχε “γυναικάδες”», λέει σαν χείμαρρος, και συνεχίζει: «Δεν χάνεται κανείς αν έχει ταλέντο. Απλώς, δεν του έρχονται εύκολα τα πράγματα. Θα μου φώναζε κάποιος ή θα μου πέταγε τασάκι; Θα τον πήγαινα τρία μέτρα κάτω από τη γη! Άλλοι και άλλες δεν μπόρεσαν να το κάνουν. Το ότι μιλούν, όμως, τώρα είναι πολύ σημαντικό. Τέλος με τα κλειστά στόματα πια».

Διαβάστε εδώ αναλυτικά το δημοσίευμα της Realnews.