Η Μαρίνα Σάττι επιβεβαίωσε τα προγνωστικά και με μία εντυπωσιακή εμφάνιση προκρίθηκε στον τελικό της Eurovision ενώ η Ελενα Παπαρίζου μας ταξίδεψε 19 χρόνια πίσω, στην κορυφή του διαγωνισμού.
Για κάποιες γενιές, ασφαλώς μεγαλύτερες, δύσκολα ξεχωρίζουν τα τραγούδια της Eurovision. Όλα μοιάζουν, όλα φαίνονται κάπου κάπως γνωστά και δύσκολα κάτι κάνει ιδιαίτερη αίσθηση. Κι έρχεται αυτή η στιγμή από το παρελθόν και τα γυρίζει όλα. Γιατί η εμφάνιση της Ελενας Παπαρίζου, στον χθεσινοβραδινό Β’ Ημιτελικό της Eurovision, ήταν πραγματικά εντυπωσιακή, συγκινητική και ταξίδεψε πολλές χιλιάδες τηλεθεατές σε χρόνια που ο θεσμός ήταν διαφορετικός και σίγουρα σε μία χρονιά, πριν 19 χρόνια που οι περισσότεροι ξεχύθηκαν στους δρόμους πανηγυρίζοντας μία πρωτιά αναμενόμενη και με ένα τραγούδι που ακόμη δονεί συναισθηματικά.
«You are the one, you are my number one» και η Παπαρίζου ξαναγίνεται η Ελενάρα μας και το μυαλό, μετά από κρίσεις, πανδημίες και πιο σκοτεινές περιόδους ξαναβγαίνει στο φως μιας εφήμερης χαράς αλλά που πάντα θα συνιστά το εισιτήριο σε μία χρονοκάψουλα που μπαίνεις με κλειστά μάτια και βγαίνεις με το βλέμμα ψηλά.
Εκτός από την Έλενα Παπαρίζου, ένα act έκαναν η Σερτάμπ, που εκπροσώπησε την Τουρκία στον διαγωνισμό το 2003 και η Σαρλότε Περέλι, η οποία εμφανίστηκε στη σκηνή της Eurovision για τη Σουηδία 1999.
Επιστρέφοντας στο σήμερα, όλα τα βλέμματα στράφηκαν στην πρόκριση της Μαρίνας Σάττι με το «Ζάρι» που κύλησε και έφτασε στον στόχο του. Παρά τις δυσκολίες με την ασθένεια της Ελληνίδας τραγουδίστριας, τον υψηλό πυρετό και την δυσκολία στην φωνή όλα πήγαν καλά.
Και σίγουρα, έχοντας ξεπεράσει όσα αντιμετώπισε χθες, αύριο η Μαρίνα θα νικήσει άγχος και αρρώστια και θα είναι ακόμη καλύτερη. Ένα κορίτσι που έκλεισε τα αυτιά στην κριτική και τα σχόλια και αφοσιώθηκε στον στόχο της από την πρώτη ημέρα της παρουσίασης του τραγουδιού στο κοινό, που έχασε τον πατέρα της αλλά πένθησε διακριτικά και μακριά από τα βλέμματα, μία γυναίκα που αυτοσαρκάστηκε, δεν άλλαξε, δεν υποχώρησε και επέμεινε σε αυτό που είχε κατά νου από την πρώτη στιγμή. Αξιοθαύμαστη, λαμπερή και γεμάτη ενέργεια.
Εκτός από το «Ζάρι» τα υπόλοιπα εννέα τραγούδια που προκρίθηκαν ήταν:
Λετονία / Dons – Hollow
Αυστρία / Kaleen – We Will Rave
Ολλανδία / Joost Klein – Europapa
Νορβηγία / Gåte – Ulveham
Ισραήλ / Eden Golan – Hurricane
Εσθονία / 5MIINUST x Puuluup – (nendest) narkootikumidest ei tea me (küll) midagi
Ελβετία Nemo – The Code
Αρμενία / LADANIVA – Jako
Γεωργία / Nutsa Buzaladze – Firefighter
Ηταν μια καλή βραδιά, με καλύτερα και πιο ζωηρά τραγούδια σε σχέση με την αντίστοιχη της Τρίτης, με πολύ χιούμορ και δίχως πολλά πολλά, καθώς μάλλον οι Σουηδοί επιφυλάσσονται για την βραδιά του μεγάλου τελικού το Σάββατο.
Στα δικά μας, το παρουσιαστικό δίδυμο Θανάσης Αλευράς και Ζερόμ Καλούτα ήταν σαφώς καλύτεροι, πιο διαβασμένοι, με έντονα στοιχεία επικοινωνίας, η οποία αγνοείτο την Τρίτη, και με φιλότιμες προσπάθειες κατάφεραν να αλλάξουν την εικόνα. Το πέτυχαν εν μέρει φυσικά αλλά για μία ακόμη φορά νιώσαμε ότι ίσως και να μετράνε αντίστροφα προκειμένου να τελειώσει όλο αυτό που τους βρήκε και να μην επαναληφθεί του χρόνου.
Δεν υπήρχε ούτε μία πληροφορία παραπάνω από τα γραμμένα στο χαρτί, τα όποια αστεία, τα οποία κάποια στιγμή φάνηκε σαν να γίνονταν με το στανιό, είχαν εξωγιουροβιζιονικές αναφορές και ποτέ δεν ένιωσε ο τηλεθεατής ότι αυτοί οι δύο που άκουγε ήξεραν περισσότερα και καλύτερα από αυτόν τι σημαίνει Eurovision. Αν μάλιστα κάποιοι είδαν και το υπέροχο βίντεο του Γιώργου Καπουτζίδη και της Μαρίας Κοζάκου στο tik tok λίγες ώρες πριν τον Ημιτελικό, τότε σίγουρα θα σκέφτηκαν τι είχαμε, τι χάσαμε και τι μας βρήκε. Ραντεβού στον μεγάλο Τελικό, το βράδυ του Σαββάτου.
