Φέτος, ο Χρήστος Λούλης επέστρεψε τηλεοπτικά και μάλιστα μέσα από μια σειρά η οποία έχει αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές. Ο Σιωπηλός Δρόμος φαίνεται να καθηλώνει τους τηλεθεατές του Mega με τον ηθοποιό να υποδύεται τον «Βασίλη»
Η τηλεόραση όντως πήρε ένα μεγάλο κομμάτι της πανδημίας, με την έννοια ότι ο κόσμος έμεινε μέσα και δεν έχει κάτι άλλο να κάνει. Κι επίσης, γιο πολλούς ηθοποιούς ήταν μια σοβαρή επαγγελματική διέξοδος, εφόσον δεν μπορούσαν να δουλέψουν στο θέατρο. Βέβαια, οι ηθοποιοί για τους οποίους μιλάμε τώρα ήταν πάρα πολύ λίγοι. Η διαφορά με το «Σιωπηλό δρόμο» είναι ότι βλέπουμε μια άλλη αντιμετώπιση της δουλειάς σε αυτό που λέμε «φροντίδα». Και αυτό δεν έχει να κάνει με την πανδημία, Ίσως, επειδή ο κόσμος …πια έχει δει πολλή τηλεόραση, και η ίδια η τηλεόραση να είπε: «κάτσε, βρε παιδί μου, να γίνω λίγο καλύτερη».
Ο Βασίλης αγαπά την κόρη του και τη γυναίκα του. Αυτή θέλει να τον χωρίσει, εκείνος όχι. Παρ όλα αυτά, όταν κάποιος σου λέει ότι θέλει διαζύγιο και φαίνεται πως είναι κάτι που έχει συζητηθεί μεταξύ τους, αναγκαστικά το αποδέχεσαι. Βλέπει τη σύζυγο του να φεύγει κάθε μέρα μακριά του και, όσο και αν τον στενοχωρεί αυτό, καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει επιστροφή.
Στην πορεία θα δείτε πολλά! (γέλια) Αυτή η απαγωγή είναι μια διαδικασία σε εξέλιξη. Σε κάποιους ανθρώπους βγάζει τον καλύτερο τους εαυτό και σε κάποιους το χειρότερο. Είναι ένα κοινωνιολογικό πείραμα. Αυτές οι ακραίες συνθήκες και καταστάσεις βγάζουν από κοινωνίες και από άτομα άλλοτε το καλύτερο και άλλοτε το χειρότερο που έχουν μέσα τους. Δεν βγάζουν όλοι δύναμη, κάποιοι βγάζουν αδυναμία. Κάποιοι, δηλαδή, μασκαρεύονται σε όλη τους τη ζωή ότι είναι δυνατοί και, όταν έρχεται μια αληθινή κρίση, δείχνουν το αληθινό τους πρόσωπο, που είναι αδύναμο.
