Η Άντζελα Γκερέκου μίλησε για πρώτη φορά για την γνωριμία και την ζωή της με τον Τόλη Βοσκόπουλου, μετά τον θάνατό του, στο «Ενώπιος Ενωπίω» και στον Νίκο Χατζηνικολάου.
«Το έχω πει κι άλλη φορά θα το πω βέβαια ξανά», είπε αρχικά η ηθοποιός.
Και συνέχισε: «Όταν ήμουν 12 χρονών, ο μπαμπάς μου άκουγε συνεχώς μουσική. Κυρίως γαλλική, ιταλική, Κερκυραίος βλέπετε. Από Έλληνες άκουγε Βίκυ Μοσχολιού, Αλέκα Κανελίδου, Τόλη κι έναν-δυο άλλους που επέλεγε.
Όταν άκουγα τη φωνή του στα 45άρια, ένιωθα ότι συγκινούμαι. Ένα παιδί 12 χρονών. Η φωνή του; Το χρώμα αυτό; Η ψυχή που έβγαινε μέσα από αυτή τη φωνή; Όλα αυτά ταίριαξαν με τον δικό μου κόσμο τον ψυχικό και δέθηκα με έναν τρόπο μαζί του και με έναν έρωτα πλατωνικό… Γιατί κάθετι που αγγίζει την ψυχή σου, το ερωτεύεσαι. Χωρίς ποτέ ωστόσο, να ενδιαφερθώ να τον γνωρίσω από κοντά. Πέρασαν τα χρόνια, έκανα τη ζωή μου, σπούδασα, άλλη σχέση, εκείνος, επίσης, την δική του ζωή, αλλά πάντα μάθαινα για εκείνον κι ένιωθα ότι ήταν ένας δικός μου άνθρωπος και ότι ήθελα να είναι καλά.
Την περίοδο λοιπόν, που ο Τόλης δεν ήταν καθόλου καλά -αιτία ήταν πολλά γεγονότα, κυρίως στην προσωπική του ζωή και γενικότερα- εκεί πραγματικά ένιωθα πολύ πολύ στενάχωρα. Δεν ήθελα να βλέπω αυτόν τον τεράστιο καλλιτέχνη και σπουδαίο άνθρωπο να μην είναι καλά».
«Έτσι, μοιραία ένα βράδυ -παρόλο που έχει γίνει και μία άλλη συνάντηση σε ένα νυχτερινό κέντρο που τραγουδούσε, που ήμουν εγώ θαμώνας τότε και απλά όταν μπήκαμε για πρώτη φορά, κάτι είπε για την ομορφιά, κάτι είπε για τα μάτια, αλλά μέχρι εκεί δεν έγινε τίποτα άλλο- όταν βρεθήκαμε σε μία κοινή παρέα για φαγητό, την ίδια περίοδο, έγινε κάτι απόλυτα μαγικό.
Από ‘κει ξεκίνησε μπορώ να πω το ταξίδι, παρ’ όλους τους ενδοιασμούς μου στην αρχή και τις δικές μου ανησυχίες, αλλά ήταν τόσο δυνατό το συναίσθημα και η ορμή της ψυχής».
«Με φόβιζε, το γεγονός πως παρότι ήμουν κι εγώ αρκετά προβεβλημένη και κατάφερνα την προσωπική μου ζωή να την κρατάω προφυλαγμένη ότι ο Τόλης ήταν το ακριβώς το αντίθετο. Όχι, γιατί το επιδίωκε, αλλά επειδή ο τρόπος ζωής του, οι έντονες σχέσεις και το γεγονός ότι ήταν αυτός ο τεράστιος σταρ, είχε όλα τα φώτα πάνω και πολλές φορές δεν μπορούσε να κάνει αυτό που ήθελε.
Άρα λοιπόν όλη αυτή η προβολή που ήδη υπήρχε για την κατάσταση που βίωνε και τα δικά του προβλήματα προσωπικά, οικονομικά, οτιδήποτε, σήκωναν ένα πολύ μεγάλο «σύννεφο» δημοσιότητας, προβολής που με άγχωνε και γιατί έβλεπα πράγματα που με στεναχωρούσαν πάρα πολύ.
Λόγια που λέγονταν που δεν ήθελα να τα ακούω… Τέλος πάντων δεν έχει σημασία. Σημασία έχει, ότι επικράτησε το γεγονός ότι θέλαμε να είμαστε μαζί και ήθελα ο Τόλης με όλη μου την ψυχή, αν μπορούσα εγώ ούσα κοντά του και εκείνος μαζί να γίνει αυτός που μπορούσε να είναι. Ο καλύτερος του εαυτός. Γιατί τότε που τον γνώρισα δεν ήταν και το ξέρετε πολύ καλά».
«Μου είχε πει “Άντζελα εγώ δεν θα τραγουδήσω ποτέ ξανά. Έτσι θα είμαστε μαζί”. Του λέω “εντάξει Τόλη. Σημασία έχει να είσαι καλά, να είμαστε καλά. Στην Κέρκυρα έχω ένα πολύ ωραίο κτήμα, ένα ωραίο περιβόλι, να αφήσουμε τα πάντα να πάμε εκεί να ζήσουμε κοντά στη φύση και δεν πειράζει, θα τα αφήσω κι εγώ όλα”.
Και σε έναν χρόνο λίγο πριν παντρευτούμε, μου λέει “ξέρεις κάτι; Θέλω να τραγουδήσω”. Κι από εκεί ξεκίνησε και μια σπουδαία δεύτερη και… τρίτη μην σου πω, καριέρα».
