«Δεν πρέπει να γίνεται συγκεκριμένο για έναν χώρο. Πρόσφατα μίλησα με την θεία μου για αυτό. Εγώ μόλις είχα μπει σε δισκογραφική εταιρία και γνώρισα τον τότε παραγωγό μου… Δυστυχώς είναι εύκολο άνθρωποι που έχουν εξουσία να προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν ένα νέο κορίτσι, το οποίο μπαίνει σε μια δουλειά κι είναι σεμνό. Εγώ αντέδρασα τότε με αυτόν τον άνθρωπο, ο οποίος προφασιζόμενος ότι θα πάμε σε έναν συνθέτη για να ακούσουμε τραγούδια, με κλείδωσε σε μια γκαρσονιέρα. Με έριξε σε ένα κρεβάτι, έπεσε επάνω μου και μπορεί να του είχα γδάρει όλη την μούρη. Δεν πέρασε ούτε λεπτό, άνοιξα την πόρτα κι έφυγα.
Δεν συνεχίστηκε η συνεργασία γιατί εγώ την επόμενη ημέρα το πρωί, λυσσασμένη ακόμα, μπήκα στις γραφεία της εταιρίας με το συμβόλαιο, πήγα στον διευθυντή κι έσκισα το συμβόλαιο. Τα είπα σε όλους και τον έδιωξαν αυτόν τον άνθρωπο, δεν δούλεψε ποτέ ξανά στον χώρο. Εκτίμησα την στάση της εταιρίας… Εγώ αντέδρασα τότε έτσι αλλά κάθε γυναίκα έχει διαφορετικό χαρακτήρα. Δεν έχει σημασία το πότε αλλά το να λέγονται.»
