Με αφορμή τη συζήτηση που διεξάγεται στη Βόρεια Μακεδονία για τα ιστορικά σχολικά βιβλία τα οποία αναφέρουν ότι ο αλβανικός πληθυσμός δεν είναι αυτόχθων, αλλά έχει μεταναστεύσει από τον Καύκασο στα Βαλκάνια, καθώς και τις αντιδράσεις των Αλβανών για αυτές τις ιστορικές αναφορές, η εφημερίδα των Σκοπίων Nova Makedonija φιλοξενεί άρθρο για την προέλευσή τους.
Η Αλβανία, ως κρατική οντότητα, δημιουργήθηκε κατά τον 2ο αιώνα προ Χριστού, στα βουνά του Καυκάσου και στις ακτές της Κασπίας Θάλασσας, στην Ασία, σημειώνεται στο άρθρο του Δρος Dragan Poposki.
«Ηταν ένα κράτος στην ευρύτερη περιοχή Σιρβάν, του οποίου η έκταση απλώνεται σήμερα στο Αζερμπαϊτζάν και το Νταγκεστάν.
Υπήρχαν 24 φυλές που ζούσαν σε αυτό το αλβανικό κράτος, με 12 ομιλούμενες διαλέκτους.
Η χώρα πήρε το όνομά της από την πόλη Albane, στην Κασπία Θάλασσα.
Η ρωσίδα ιστορικός Σβετλάνα Πλετνούοβα, στα βιβλία της «Χαζάροι» και «Χρονολογία της Καυκασιανής Αλβανίας» αναφέρει ιστορικές αναφορές αρχαίων και μεσαιωνικών πηγών που εντοπίζουν την ύπαρξη της καυκασιανής Αλβανίας.
Κι άλλοι ιστορικοί ασχολούνται με αυτό το θέμα. Από το 370, πόλεμοι διεξάγονταν συχνά μεταξύ των κρατών του Καυκάσου.
Η Αλβανία ήταν μια συχνά κατακτημένη χώρα. Το 682, οι Χαζάροι και οι Αλβανοί βελτίωσαν τις σχέσεις τους, όταν ο πρίγκιπας των Χαζάρων Αλτ Ιλίτβερ παντρεύτηκε πριγκίπισσα της Αλβανίας.
Στη συνέχεια, οι Χαζάροι δέχθηκαν τον Χριστιανισμό από τους Αλβανούς. Το 724, οι Αραβες κατέλαβαν την Αλβανία από τους Χαζάρους και επέβαλαν τον ισλαμισμό σε αυτήν.
Το 730, ο πρίγκιπας των Χαζάρων Μπαριούλ Μπαρντζίλ κατακτά την Αλβανία. Ως αντίπαλος του Ισλάμ, διαπράττει πογκρόμ ενάντια σε εξισλαμισμένους Αλβανούς. Μερικοί από τους εξισλαμισμένους Αλβανούς, για να γλιτώσουν, καταφεύγουν στις αραβικές χώρες του αραβικού χαλιφάτου.
Τον 8ο αιώνα, το αραβικό χαλιφάτο, που εκτείνεται μέχρι τη Μεσόγειο, κατέκτησε τη Σικελία και τη νότια Ιταλία.
Σε αυτές τις περιοχές, προκειμένου να ενισχυθούν η άμυνα και το Ισλάμ, το Χαλιφάτο μετέφερε και αποίκισε Αλβανούς από την καυκασιανή Αλβανία.
Ο μεσαιωνικός συγγραφέας Μάφνος Ποτάβιος αναφέρει ότι τους αλβανούς μετανάστες στη Σικελία και τη νότια Ιταλία τους ονόμασαν «παιδιά του Καυκάσου».
Το 980, οι Ρωμαίοι, με επικεφαλής τον στρατηγό Γεώργιο Μανιάκη, ανακατέλαβαν τη Σικελία και τη νότια Ιταλία και οι Αλβανοί εκχριστιανίζονται.
Τον 10ο αιώνα, διεξήχθησαν οι πόλεμοι για την υπεροχή και την ανεξαρτησία ορισμένων πριγκιπάτων στα Βαλκάνια.
Ο στρατηγός Γεώργιος Μανιάκης, οργανώνοντας στρατό, ξεκίνησε για την Κωνσταντινούπολη.
Ο στρατός του, ως μισθοφορικός, περιλαμβάνει Αλβανούς από την καυκάσια Αλβανία που έχουν εγκατασταθεί στη Σικελία και τη νότια Ιταλία.
Διασχίζοντας την Αδριατική Θάλασσα, ο Μανιάκης συγκρούστηκε με τον στρατό του πρίγκιπα Στέφαν Βόισλαβ το 1043. Ο Μανιάκης πεθαίνει και ο στρατός του αιχμαλωτίζεται.
Οι μισθοφόροι, αποτελούμενοι από καυκάσιους Αλβανούς, επρόκειτο να θανατωθούν. Με εκκλήσεις για έλεος και υπακοή και ότι θα εξυπηρετούσαν τον νέο αφέντη, ο πρίγκιπας Στέφαν Βόισλαβ τους εγκατέστησε κοντά στην πόλη Ραμπίν (στη σημερινή Αλβανία), κατεστραμμένη και ακατοίκητη περιοχή από τις μάχες που διεξήχθησαν το 1042.
Είναι οι πρώτοι Αλβανοί, σε πολύ μικρό αριθμό, που εγκαταστάθηκαν στα Βαλκάνια.
Μετά την κατάκτηση των Βαλκανίων από τους Τούρκους στα τέλη του 14ου αιώνα, υπήρξαν αντιστάσεις και εξεγέρσεις από τον σλαβικό πληθυσμό σε αυτό το μέρος των Βαλκανίων.
Για την προστασία των συμφερόντων της Αυτοκρατορίας, ο Σουλτάνος Γ Αχμέντ Χαν, από το 1708 έως το 1713 μετέφερε άποικους Αλβανούς από την καυκάσια Αλβανία (όπου βρίσκονταν υπό την τουρκική αυτοκρατορία), στην περιοχή της Ηπείρου (σύγχρονη Αλβανία).
Για τον ευκολότερο γεωγραφικό προσανατολισμό, την περιοχή που αποικίστηκε με Αλβανούς από την καυκάσια Αλβανία, οι Τούρκοι την ονόμασαν Αρναουτία -Arnautia (στην περιοχή των Τούρκων – μεταναστών).
Οι εγκατεστημένοι (άποικοι) Αλβανοί, υπό την προστασία των Τούρκων, εκδήλωσαν έντονη επιθετικότητα και βαρβαρότητα με λεηλασίες, εμπρησμούς και δολοφονίες του αυτόχθονου πληθυσμού, για τον σφετερισμό της επικράτειάς τους σε αυτό το τμήμα των Βαλκανίων και στη συνέχεια μέσω των βουνών Korab, Shar Platinina και Prok.
Στα νεότερα χρόνια, ορισμένοι αλβανοί φιλόλογοι για να εδραιώσουν την παρουσία τους στα Βαλκάνια διέδωσαν τις ιδέες ότι είναι αυτόχθονες πληθυσμοί των Βαλκανίων, και μάλιστα απόγονοι των Ιλλυριών, κάτι, φυσικά, που δεν είναι αλήθεια.
Εκτός από τα ιστορικά γεγονότα, αρνήθηκαν και τη γλώσσα τους, την οποία έφεραν μαζί τους οι μετανάστες από την Αλβανία του Καυκάσου, την αλβανική γλώσσα.
Εχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι η ιλλυρική γλώσσα ανήκει στην ομάδα KENTUM (γλώσσες των ευρωπαϊκών λαών), ενώ η αλβανική γλώσσα ανήκει στην ομάδα SATEM (γλώσσες ασιατικών λαών).
Μέχρι το 1912 δεν υπάρχει καμία χώρα στα Βαλκάνια με το όνομα Αλβανία.
Ο Εκρέμ Τσεμπάι, επικεφαλής της αλβανικής επιστήμης και πρόεδρος της Αλβανικής Ακαδημίας Επιστημών, το 1972 θα γράψει: «Το έδαφος όπου ζουν οι Αλβανοί σήμερα, δεν είναι συγκεκριμένο αλλά έχουν απλωθεί σε διάφορες περιοχές τόσο της Αλβανίας όσο και των γειτονικών χωρών», καταλήγει το δημοσίευμα.
Πηγή: novamakedonija.com.mk, echedoros-a.gr
