Η «ανθρώπινη τραγωδία» των 100.000 και πλέον εξαφανισμένων ανθρώπων αναστάτωσε για ακόμη μια φορά το Μεξικό χθες Τετάρτη, καθώς οι αρχές ανακοίνωσαν τη δολοφονία ακτιβίστριας, 44χρονης μητέρας που έψαχνε τον γιο της, αγνοούμενο από το 2019.
Μέλος συλλογικότητας γυναικών που αναζητούν τα άφαντα παιδιά τους, η Ροσάριο Ροδρίγκες απήχθη από ενόπλους αφού παρέστη σε δέηση για το παιδί της το βράδυ της Τρίτης στην πολιτεία Σιναλόα (δυτικά), σύμφωνα με τη ΜΚΟ Adónde van los Desaparecidos («Πού πάνε οι εξαφανισμένοι;»).
Το πτώμα της 44χρονης βρέθηκε μερικές ώρες αργότερα κοντά σε γέφυρα στην κοινότητα Λα Κρους δε Ελότα, σύμφωνα με την ίδια πηγή.
«Θλίβομαι βαθιά για τη δολοφονία της Ροσάριο Ροδρίγκες Μπαράσα, ακούραστης αγωνίστριας όπως τόσες άλλες γυναίκες από τη Σιναλόα που ψάχνουν αγαπημένα τους πρόσωπα», ήταν η αντίδραση του κυβερνήτη της πολιτείας, του Ρουβέν Ρότσα, μέσω Twitter.
Η είδηση της δολοφονίας της μητέρας βρέθηκε στα πρωτοσέλιδα μεξικανικών ΜΜΕ, την επομένη της διεθνούς ημέρας για τα θύματα των εξαναγκαστικών εξαφανίσεων από λειτουργούς του κράτους.
Ο γιος της, ο Φερνάντο Ραμίρες, εξαφανίστηκε τον Οκτώβριο του 2019. Δεν είναι γνωστό εάν απήχθη από κρατικούς λειτουργούς ή από το οργανωμένο έγκλημα.
«Είναι προτεραιότητα να εξιχνιαστεί η δολοφονία της», καθώς επρόκειτο για «γυναίκα και μέλος εξαιρετικά ευάλωτης ομάδας όπως είναι όσες αναζητούν εξαφανισμένα πρόσωπα», τόνισε η τοπική εισαγγελία.
Πολλά εγκλήματα (γυναικοκτονίες, απαγωγές, δολοφονίες δημοσιογράφων…) μένουν ατιμώρητα στο Μεξικό.
Προχθές Τρίτη, συγγενείς εξαφανισμένων έκαναν πορείες σε διάφορες πόλεις για να καταγγείλουν την αναποτελεσματικότητα των αρχών στις έρευνες για τους αγνοούμενους.
Στο Μεξικό καταμετρώνται πάνω από 100.000 εξαφανισμένοι, «ανθρώπινη τραγωδία τεραστίων διαστάσεων», στηλίτευε τον Μάιο η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Το φαινόμενο αυτό στο Μεξικό ανάγεται στο 1964, όταν ξεκίνησε ο «βρόμικος πόλεμος» του κράτους εναντίον διαφόρων οργανώσεων ανταρτών τα χρόνια του 1960 και του 1970. Όμως διογκώθηκε δραματικά τα χρόνια του 2000, όταν κλιμακώθηκε η βία των συμμοριών που επιδίδονται στη διακίνηση ναρκωτικών.
Συλλογικότητες εκτιμούν πως ο αριθμός των αγνοούμενων είναι ακόμη μεγαλύτερος, καθώς πολλές οικογένειες δεν καταγγέλλουν εξαφανίσεις στις εισαγγελίες λόγω του φόβου ή εξαιτίας έλλειψης εμπιστοσύνης στις αρχές.
