Από τη μία ο καυχησιάρης, διχαστικός, λαϊκιστής, μπερμπάντης στα νιάτα του και με σύνδρομο Σούπερμαν Τραμπ και από την άλλη ο πληκτικός, μετριοπαθής, συμβιβαστικός και μάλλον άνοστος Μπάιντεν, που του κόλλησαν τη ρετσινιά του μουρντάρη τώρα στα γεράματα

Οσοι περίμεναν ένα προεδρικό ντιμπέιτ σωστό γλέντι, με μπάντζο, βιολιά και φυσαρμόνικες στο Νάσβιλ, την πρωτεύουσα της μουσικής κάντρι, απογοητεύτηκαν.

Ο 74χρονος πρόεδρος Τραμπ και ο 77χρονος πρώην αντιπρόεδρος Μπάιντεν δεν επανέλαβαν το ρητορικά τοξικό «τσίρκο» του Κλίβελαντ. Δέκα ημέρες πριν από τις εθνικές κάλπες, η τελευταία τηλεοπτική αναμέτρηση των δύο μονομάχων για τον Λευκό Οίκο ήταν μάλλον ήπια. Κανένας ηλεκτρισμός στην ατμόσφαιρα. Ο αέρας δεν απέπνεε καν ίχνη μεθυστικού σασπένς που προδίκαζε η τετ α τετ αντιπαράθεσή τους στην Πολιτεία του Τενεσί, τον γενέθλιο τόπο του Ταραντίνο και την πατρίδα του μπέρμπον Jack Daniel’s.

Περιορίστηκαν, δίχως μάσκες, στο να ανταλλάξουν τους οξείς χαρακτηρισμούς «σοσιαλιστής» και «ρατσιστής», που έμοιαζαν περισσότερο σαν το κρεσέντο μιας μελαγχολικής γουέστερν μπαλάντας, παρά πειστικά επιχειρήματα για τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους. Αλλωστε, 47 εκατομμύρια πολίτες -το 1/3 περίπου του αναμενόμενου εκλογικού σώματος- έχουν ήδη στείλει επιστολική ψήφο. Απομένει στους υπόλοιπους να διαλέξουν μεταξύ δύο υπερήλικων υποψηφίων για την προεδρία που κατηγορούνται για σεξουαλική κατάχρηση, διαφθορά και οικονομικά σκάνδαλα. Από τη γέννηση της αμερικανικής δημοκρατίας, οι Αμερικανοί πολίτες τοποθέτησαν τους προέδρους τους σε ένα ενάρετο βάθρο ως υποδειγματικά ηθικούς κονφερασιέ που τους συνόδευε στο σόου τους μια ουράνια χορωδία η οποία τους υμνούσε ψέλνοντας «αλληλούια». Οι πρόεδροι έπρεπε να είναι παντρεμένοι, οικογενειάρχες με αξιοσέβαστη σύζυγο και αξιολάτρευτα παιδιά, ενώ οπωσδήποτε ήταν υποχρεωμένοι να απέχουν από το ανάθεμα του εξωσυζυγικού σεξ. Οφειλαν να είναι με τσεκουρωμένη τη λίμπιντο, ασκητικοί σαν ευαγγελικοί πάστορες, σκληροί σαν τους βράχους του όρους Ράσμορ και ευαίσθητοι σαν τα ανοιξιάτικα άνθη κερασιάς στην Ουάσινγκτον.

Ακόμη, επειδή κατείχαν μοναδική θέση στην αμερικανική ζωή, ως πρώτοι και πλέον ορατά αναγνωρίσιμοι πολίτες, χρειαζόταν να διαθέτουν ικανότητες διευθύνοντος συμβούλου γιγαντιαίων εταιρειών, να είναι γενναιόδωροι σαν τον Αϊ Βασίλη, αειθαλείς σαν το γκαζόν του Λευκού Οίκου, πιο έντιμοι και από το Τίμιο Ξύλο και, τέλος πάντων, να ασκούν γοητεία σαν σταρ του Χόλιγουντ. Ανυπερθέτως, επίσης, όφειλαν να επικαλούνται τον Θεό, αλλά και τα χαρτονομίσματα των δολαρίων. Ολα αυτά, τα σωστά και δέοντα, κάποτε στη Δύση. Πολύ πριν την επίγεια καλωδιακή και δορυφορική τηλεόραση, νωρίτερα από το Διαδίκτυο, τα social media, τα post truth, τα fake news, τα #MeToo, τα Cambridge Analytica και πάει λέγοντας…

Οι υποψήφιοι 

Στον μοντέρνο κόσμο οι άλλοτε μυθοποιημένοι πρόεδροι, που φάνταζαν θρυλικοί ως περίπου ημίθεοι ζογκλέρ αποτελεσματικότητας, αγνότητας, ακεραιότητας και φερεγγυότητας, αποκαθηλώθηκαν στο συλλογικό υποσυνείδητο. Κατέφθασαν στη θέση τους οι ατελείς, γήινοι, καθημερινοί, με τα τρωτά τους, εραστές της εξουσίας -παρότι και οι προηγούμενοι το ίδιο ήταν, αλλά εξαιτίας των ηθών της εποχής τους το έκρυβαν καταϊδρωμένοι- να τρώνε υπό τους προβολείς της δημοσιότητας τσίζμπεργκερς, να πίνουν με συστολή κάνα ποτηράκι αλκοόλ, αλλά απενοχοποιημένα να καταπίνουν Βιάγκρα. Προέκυψαν, έτσι, με τη λαϊκή ψήφο μέτριοι, άσχημοι και καλοί πρόεδροι, άλλοι με τα ευαγγελικά τους κολλήματα και άλλοι με τους σεξουαλικούς λεκέδες τους. Ωστόσο, κανείς δεν έμοιαζε πια σαν σούπερ νόβα στον αμερικανικό ουρανό ή σαν φανάρι περιπολικού σε κακόφημη γειτονιά.

Και έτσι, βήμα-βήμα, η Αμερική έφτασε στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα να κατευθύνεται στις εθνικές κάλπες ακούγοντας την τραγουδίστρια Μπιγιονσέ να τους λέει: «Χρησιμοποιήστε τις φωνές μας για να κάνετε κάτι σπουδαίο για τα παιδιά μας». Προφανώς οι Αμερικανοί ψηφοφόροι δεν έχουν μπροστά τους κανένα τεράστιο μυστήριο για να το λύσουν λυτρωτικά. Οι τρέχοντες υποψήφιοι για το προεδρικό αξίωμα είναι πιο εκτεθειμένοι σε δημόσια θέα από ό,τι ένας ντυμένος σε κατασκήνωση γυμνιστών και τόσο προβλέψιμοι όσο ο κωδικός στο κινητό ενός νηπίου. Ο φουσκωμένος, καυχησιάρης, επιθετικά εχθροπαθής και διχαστικός, όπως όλοι οι λαϊκιστές, Τραμπ είναι ήδη ένοικος του Οβάλ Γραφείου στον Λευκό Οίκο επί σχεδόν μια τετραετία. Δισεκατομμυριούχος, με καπάτσο ταμπεραμέντο, πουλάει τόσο ακίνητα όσο και το όνομά του. Οσο κι αν διατείνεται ότι είναι αυτοδημιούργητος, τις βάσεις της περιουσίας του τις χρωστάει στον επιτυχημένο κατασκευαστή και επιχειρηματία πατέρα του. Ως πρώην σόουμαν και οικοδεσπότης εκπομπής στην τηλεόραση, με έκτακτες εμφανίσεις σε ταινίες, δικό του αστέρι στο πεζοδρόμιο της Λεωφόρου της Δόξας στο Χόλιγουντ, έχτισε και εκμεταλλεύτηκε με όρους μάρκετινγκ τη διασημότητά του.

Μπερμπάντης ως εργένης, παντρεμένος τρεις φορές με πέντε παιδιά και οκτώ εγγόνια, δεν πίνει, δεν καπνίζει, τρώει χάμπουργκερ, παίζει γκολφ, ως νάρκισσος θαυμάζει στον καθρέφτη επί μία ώρα καθημερινά την καραμελέ επιδερμίδα του, χτενίζει τη βαμμένη πορτοκαλί φράντζα του και την ψεκάζει με τόση λακ που αρκεί για να ανοίξει δική του τρύπα στο στρώμα του όζοντος στην ατμόσφαιρα. Διακρίνεται ακόμη από την ιδεοληψία ότι εκπροσωπεί αυθεντικά τα συμφέροντα των απλών Αμερικανών από τις δικαιωματικές υπερβολές των φιλελεύθερων, τις εκζητήσεις των διανοουμένων, την ιδιοτέλεια των αδιάφορων ελίτ, τα εγωπαθή συμφέροντα των οπαδών της παγκοσμιοποίησης. Δεν διστάζει να ξεσπάει εναντίον τους αδιαφορώντας αν προσβάλει μερικούς ψηφοφόρους, γιατί έτσι ενεργοποιεί φανατικά τη δική του εκλογική βάση.

Πιστεύει ότι το πολωτικά ριψοκίνδυνο, αυταρχικό και παρορμητικό του στυλ αντιπροσωπεύει το ιδανικό για το πώς πρέπει να ενεργούν οι σωστοί πρόεδροι απέναντι σε διάφορες πολιτικές ευαισθησίες ή συνταγματικές «καλαισθησίες», τύπου κλιματική αλλαγή και πανδημία. Θαυμάζει τον Βλαντιμίρ Πούτιν, δίχως να διαθέτει το δικό του ιδεολογικό υπόβαθρο, συγκρίνει τον εαυτό του με τον Αβραάμ Λίνκολν και συμπεριφέρεται, αν δεν είναι, ως άτομο με διάσπαρτες σκέψεις, απόσπαση προσοχής, έλλειψη ωριμότητας και αναλυτικής ικανότητας. Με το σύνδρομο ενός ακαταμάχητου Σούπερμαν χωρίς μπέρτα, αφότου «νίκησε» τον κορωνοϊό, προσφέρει μια τυπική ρεπουμπλικανική συνταγή στη χώρα του, που… θα την ξανακάνει μεγάλη με περικοπές φόρων, διορισμούς συντηρητικών δικαστών, μείωση των κυβερνητικών κανονισμών και περιορισμών κ.λπ. κ.λπ.

Από τη μεριά του ο Μπάιντεν, αν και φέρεται ως άνοστος, προσφέρει στους συμπολίτες του μια πιο εκλεπτυσμένη, αν και πικάντικη, σούπα παροχών που έχει ήδη βράσει στη χαρισματική κουζίνα του Ομπάμα. Κρίνεται πια ως μετριοπαθής και συμβιβαστικός πολιτικός που έχει μοντελοποιήσει την ενσυναίσθηση την οποία ο Τραμπ μοιάζει ανίκανος να επικαλεστεί, πόσο μάλλον ως αναίσθητος να εφαρμόσει.

Επί 36 χρόνια Δημοκρατικός γερουσιαστής του Ντελάγουερ και οκτώ χρόνια αντιπρόεδρος του Ομπάμα, δίνει σήμερα την έσχατη πολιτική του μάχη, δεδομένου ότι, αν εκλεγεί, θα είναι ο γηραιότερος από ποτέ πρόεδρος που εισήλθε νικητής στον Λευκό Οίκο. Στη διάρκεια της μακράς πολιτικής του καριέρας υπήρξε ανυποχώρητος σε θέματα αρχών, αν και δοκιμάστηκε τραυματικά στη ζωή του. Από τον πρώτο του γάμο απέκτησε τρία παιδιά, δύο εκ των οποίων χάθηκαν με τραγικό τρόπο: η κόρη του, Ναόμι, σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα και ο γιος του Μπο πέθανε από όγκο στον εγκέφαλο.

Από τον δεύτερο γάμο του, το 1977, με τη σύζυγό του Τζιλ απέκτησε μια κόρη και σήμερα είναι παππούς επτά εγγονιών. Ο ίδιος το 1988, μετά από παράπονα για πονοκεφάλους επί αρκετές εβδομάδες, υποβλήθηκε σε διπλή χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση δύο ανευρυσμάτων στον εγκέφαλο. Τότε είχε δηλώσει συνεσταλμένα ότι «τα καλά νέα είναι ότι μπορώ να κάνω οτιδήποτε έκανα πριν. Τα κακά νέα είναι ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι καλύτερο». Επανήλθε απολύτως υγιής, αλλά οι δυσάρεστες εμπειρίες που βίωσε τον έκαναν πιο πολύ συμπονετικό άνθρωπο ώστε να προσφέρει ανακούφιση σε πάσχοντες και αδύναμους συμπολίτες του. Δεν πίνει αλκοόλ, δεν καπνίζει και συνεχίζει να οδηγεί μια Corvette Stingray του 1967 που του δώρισε στα νιάτα του ο έμπορος αυτοκινήτων πατέρας του. Η πολιτική του πλατφόρμα κινείται σε προοδευτική κατεύθυνση καθώς έχει ταχθεί υπέρ του δικαιώματος στην άμβλωση, υπερασπίζει μεταρρυθμίσεις υπέρ της ιθαγένειας των παράνομων μεταναστών, ενώ χωρίς να λογαριάζει το πολιτικό κόστος υπόσχεται μαζική αύξηση των φόρων. Οσο πάντως κι αν ο κατά τρία χρόνια νεότερός του Τραμπ τον στοχοποιεί προσβλητικά ως «υπναρά, ανοϊκό και τζεριάτρικ Τζο», τόσο περισσότερο σεβασμό αποκομίζουν τα λευκά σαν το βαμβάκι μαλλιά του στην κοινωνία και στα ΜΜΕ, σε αντίθεση με τη στροβιλιστική κόμη του ανακατωσούρα προέδρου που χλευάζεται ανελλιπώς σε χιουμοριστικές εκπομπές.

Ο άσωτος υιός

Το μελανό στίγμα που αποδίδουν στον πολιτικά έμπειρο Μπάιντεν οι Ρεπουμπλικανοί οφείλεται στον «άσωτο», όπως τον αποκαλεί ο φιλοτραμπικός Τύπος, 50χρονο γιο του, Χάντερ. Τον κατηγορούν ότι αφότου ολοκλήρωσε τουλάχιστον έξι προγράμματα απεξάρτησης από τα ναρκωτικά, επικεντρώθηκε σε ύποπτες μπίζνες. Το 2014 ο υιός Μπάιντεν μπήκε στο διοικητικό συμβούλιο μιας ουκρανικής εταιρείας φυσικού αερίου που ελεγχόταν από τον ολιγάρχη Λομπατσέφσκι, μια αινιγματική πολιτική προσωπικότητα με αμφίβολης αξιοπιστίας επιχειρηματικό παρελθόν. Την ίδια εποχή ο πατέρας του ως αντιπρόεδρος ηγούνταν των προσπαθειών της κυβέρνησης Ομπάμα για συνεργασία και με την Ουκρανία, η οποία ζοριζόταν τότε από τη Ρωσία για την αυτόνομη περιοχή της Κριμαίας. Οι Ρεπουμπλικανοί μυρίστηκαν σκάνδαλο που συνδύαζε επιχειρηματικά και πολιτικά νταραβέρια, έκαναν λόγο για «σύγκρουση συμφερόντων» και εξαργύρωση πολιτικο-οικονομικών διευκολύνσεων με αμοιβαία ωφέλεια πατέρα και γιου. Κοινώς, υποστήριζαν ότι ο μεγάλος Μπάιντεν τα έπαιρνε σκανδαλωδώς μέσω εταιρείας επενδύσεων του μικρού Μπάιντεν από τους Ουκρανούς για την πολιτική στήριξη και την εύνοια της χώρας από τις ΗΠΑ. Μετά ισχυρίστηκαν ότι δωροδοκήθηκε και από Κινέζο επιχειρηματία -ο οποίος αποδείχθηκε απατεώνας- που ήθελε να επενδύσει στην Αμερική και τον εκπροσωπούσε ο γιος του.

Οταν ο Τραμπ ήρθε στην εξουσία, μαζί με τον προσωπικό δικηγόρο του, τον πρώην δήμαρχο της Νέας Υόρκης Ρούντι Τζουλιάνι, ήθελαν να ζητήσουν από τον Γενικό Εισαγγελέα να διεξαγάγει έρευνα διαφθοράς κατά του Τζο Μπάιντεν, ασκώντας εκβιασμό στην κυβέρνηση μιας ξένης χώρας, της Ουκρανίας εν προκειμένω, να εμπλακεί για να βοηθήσει με στοιχεία στην εξιχνίαση της υπόθεσης. Αν αυτή η πίεση με τη χρήση αμερικανικών κυβερνητικών κονδυλίων δεν θεωρούνταν άκομψη, θα αποτελούσε καραμπινάτη κατάχρηση εξουσίας. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, δεν υπήρχαν καν ενδείξεις εις βάρος του πρώην αντιπροέδρου. Εκτός από κάποια υποτιθέμενα επιβαρυντικά ηλεκτρονικά μηνύματα που ανακάλυψε το κανάλι Fox στον χαλασμένο φορητό υπολογιστή του γιου του που ήταν παρατημένος σε ένα εργαστήριο επισκευής στο Γουίλμινγκτον του Ντελάγουερ. Το FBI που κατάσχεσε το laptop αρνήθηκε να συζητήσει οτιδήποτε για την έρευνα.

Αναπόδραστα οι Δημοκρατικοί αντέδρασαν εντονότερα αφότου ο Μπάιντεν πήρε το χρίσμα του κόμματος ως υποψήφιος για την προεδρία. Καταλόγισαν στον Τραμπ την κατοχή μιας απύθμενης μαύρης τρύπας που στον πυρήνα της επιδιώκει να απορροφήσει τις δικές του σκοτεινές πομπές με το πρόσχημα ότι όλοι οι πολιτικοί του αντίπαλοι είναι διεφθαρμένοι. Σταδιακά αποκαλύφθηκαν μια σειρά παραπτωμάτων του, καθώς επιχειρούσε να συνδυάσει τα επιχειρηματικά του συμφέροντα με εκείνα του αξιώματος του εκλεγμένου προέδρου. Γεγονός που δεν παραπέμπει σε δημοκρατία, αλλά σε βασιλική δυναστεία.

Πρώτα απ’ όλα έχει τοποθετήσει ως κορυφαίους συμβούλους του την κόρη του Ιβάνκα και τον γαμπρό του Τζάρεντ Κούσνερ. Η πρώτη, κατά την υπηρεσία της στον Λευκό Οίκο, πήρε άμεση κρατική έγκριση απόκτησης εμπορικών σημάτων από την Κίνα για προϊόντα μόδας και ομορφιάς, καθώς και για μηχανές ψηφοφορίας, κάλπες δηλαδή! Ο σύζυγός της θεωρείται πως με τις πλάτες του πεθερού του συνεργάστηκε με μια κινεζική ημικρατική εταιρεία και κατόπιν με την κυβέρνηση του Κατάρ για να ξεφορτωθεί σε αυτήν ένα υπερχρεωμένο ακίνητο της οικογένειάς του στη Νέα Υόρκη και να ξελασπώσει.

Εν τω μεταξύ ο ίδιος ο πρόεδρος, σύμφωνα με τους πολιτικούς αντιπάλους του, διεκδικεί με νομικούς ελιγμούς να φορτώσει τις ιδιωτικές δαπάνες του -πολυτελή δείπνα, ακριβά κοστούμια, ταξίδια με ιδιωτικό τζετ για τον εαυτό του και την οικογένειά του, καθώς και το ενοίκιο ενός ιστορικού αρχοντικού έξω από την πόλη της Νέας Υόρκης- ως επαγγελματικά έξοδα της προεδρίας. Υποχρεώνει τις αμερικανικές κρατικές υπηρεσίες να στεγάζονται δήθεν προνομιακά στα δικά του ξενοδοχεία. Εστειλε δε αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον αντιπρόεδρο Μάικ Πενς να μείνει στο πολυτελές θέρετρο του Doonbeg στην Ιρλανδία και χρέωσε τους φορολογούμενους με δεκάδες χιλιάδες δολάρια ενώ θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν φτηνότερα αλλού. Επιδίωξε να φιλοξενήσει, με το αζημίωτο, τη Σύνοδο Κορυφής των G7 στο θέρετρο του Doral στο Μαϊάμι και ξεσηκώθηκαν μαζί με τις πέτρες και επιφανείς υποστηρικτές του. Παρ’ όλα αυτά, οι Σαουδάραβες λομπίστες συνηθίζουν να κάνουν κράτηση 500 δωματίων στο ξενοδοχείο «Trump’s Washington», αρκετές ξένες πρεσβείες μεταφέρουν σταθερά τα γκαλά και τις εκδηλώσεις τους σε αυτό, ενώ πάσης φύσεως διπλωμάτες, μάνατζερ οργανισμών και επιχειρήσεων προτιμούν μονίμως το ιδιόκτητο εξωτικό θέρετρο του Mar-a-Lago στο Παλμ Μπιτς της Φλόριντα. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου ενόσω οι επιχειρήσεις του οφείλουν να εκπληρώσουν στα επόμενα τέσσερα χρόνια δανειακές απαιτήσει 400 εκατ. δολαρίων, με μεγαλύτερο πιστωτή την αμφιλεγόμενη Deutsche Bank.

Φοροδιαφυγή

Οσο για τις επενδύσεις του στα γήπεδα γκολφ της Σκωτίας και της Ιρλανδίας που έχουν βαλτώσει, ο γιος του, Ερικ Τραμπ, διαβεβαιώνει καθησυχαστικά ότι «έχουμε όλη τη χρηματοδότηση που χρειαζόμαστε από τη Ρωσία». Ωστόσο, κανείς μέχρι στιγμής δεν ζητάει εξηγήσεις για τα χρηματοοικονομικά μυστήρια ενός πολιτικού ηγέτη που αποδεδειγμένα με δόλιες και αδιαφανείς μεθοδεύσεις φορααποφεύγει πολλά χρόνια πληρώνοντας μόνο 750 δολάρια σε φόρους εισοδήματος το 2016 και το 2017. Λογικά τον προειδοποιούσαν οι σύμβουλοί του πως… δεν πετά πέτρες στους αντιπάλους όποιος μένει σε γυάλινο σπίτι. Αλλά με τόσο ψηλά τον αμανέ δεν χαμπάριαζε. Εως ότου τα έκανε διαχειριστικά μαντάρα με την πανδημία και πήρε την κάτω βόλτα στις δημοσκοπήσεις. Ωστόσο, εξαιτίας της ιδιοσυγκρασίας του μυαλά δεν άλλαξε. Εξάλλου για πολλούς συντηρητικούς Ρεπουμπλικανούς, και ειδικά τα μέλη της ευαγγελικής θρησκευτικής κοινότητας, που αποτελούν μεγάλο μέρος της πολιτικής βάσης και προσωπικούς φαν του Τραμπ, οτιδήποτε αφορά ενοχλητικά τον κόσμο της ηθικής επισκιάζεται παντελώς από την άσκηση της ακατέργαστης δύναμης του ηγέτη τους.

Η υποκρισία των συγκεκριμένων, αδιακρίτως φύλου, τσιρλίντερς του Τραμπ καταδείχτηκε εκρηκτικά όταν μια πρώην υπάλληλος του Τζο Μπάιντεν, ονόματι Τάρα Ρέιντ, ισχυρίστηκε ότι ο πρώην αντιπρόεδρος τής επιτέθηκε σεξουαλικά το μακρινό 1993. Ξεσηκώθηκαν αναστατωμένοι όταν η ίδια είπε τον Απρίλιο του 2020 πως πριν από 27 ολόκληρα χρόνια ο Τζο την κακοποίησε σεξουαλικά πιέζοντάς την σε έναν τοίχο σε διάδρομο του Καπιτωλίου, βάζοντας το χέρι του κάτω από τη φούστα της και διεισδύοντας με τα δάκτυλά του στον κόλπο της. Μετά, σύμφωνα με την αφήγησή της, φέρεται να τη ρώτησε: «Μήπως θες και κάτι άλλο;». Τέτοιο αίσχος και δημόσια απρέπεια που τους ανέσυρε μνήμες της ενήλικης Μόνικα Λεβίνσκι, οι οπαδοί του τραμπισμού δεν μπορούσαν να αντέξουν. Και ενώ ο πρόεδρος σπάνια χάνει την ευκαιρία να κυλιστεί στη λάσπη, στην προκειμένη περίπτωση ήταν ασυνήθιστα σιωπηλός. Απλώς άφησε την υπόθεση στα χέρια των οπαδών του. Οταν στη συνέχεια καμιά δεκαριά άλλες γυναίκες ισχυρίστηκαν ότι ο Μπάιντεν είτε τους άγγιζε ανάρμοστα είτε παραβίαζε τον προσωπικό τους χώρο με τρόπους που τις έκαναν να νιώθουν άβολα, ξεσάλωσαν. Εστω κι αν με τις καταγγελίες τους οι ανυπεράσπιστες αυτές γυναίκες θυμήθηκαν ξαφνικά ότι ο Μπάιντεν δεν ήταν σεξουαλικά βίαιος αλλά οι χειρονομίες του ήταν ταπεινωτικές και ασεβείς, οι υπερασπιστές του Τραμπ έγιναν έξαλλοι. Με μουσική υπόκρουση τo τραγούδι «Til It happens to you» της Lady Gaga, που αναφέρεται στον βιασμό και τη σεξουαλική επίθεση, απαίτησαν οργισμένοι πλήρη διαφάνεια και διάθεση στη δημοσιότητα όλων των σχετικών αρχείων του προσωπικού του Κογκρέσου.

Την ίδια στιγμή, κορυφαίος δικηγόρος του #MeToo ανέλαβε την εκπροσώπηση της Τάρα Ρέιντ, για να την εγκαταλείψει πολύ σύντομα. Ατάραχος και πληκτικός μέχρι πλήρους ατονίας, ο Μπάιντεν αρνήθηκε δημοσίως κάθε διαβολή, δέχτηκε αν υπάρχουν στοιχεία να βγουν αμέσως στη φόρα και φυσικά αρνήθηκε να ζητήσει οποιαδήποτε συγγνώμη. Ωστόσο, τη ρετσινιά τού την είχαν κολλήσει έστω και στα γεράματα. Μέχρι τότε το μεγαλύτερο «αμάρτημά» του ήταν πως ως φοιτητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου των Συρακουσών, το 1965, είχε κάνει λογοκλοπή από δημοσιευμένο άρθρο χωρίς να αναφέρει την πηγή του.

Σεξοσκάνδαλα

Το περίεργο ήταν πως όλοι αυτοί ένθερμοι και υψηλόφρονες κήρυκες της ηθικής και της γυναικείας αξιοπρέπειας δεν αντιλήφθηκαν ποτέ ότι τουλάχιστον 23 γυναίκες έχουν κατηγορήσει τον Τραμπ για σεξουαλική παρενόχληση ή ανάρμοστη συμπεριφορά. Ανάμεσά τους η πορνοστάρ Στόρμι Ντάνιελς, που ισχυρίστηκε ότι είχε περιστασιακές σεξουαλικές σχέσεις πάθους με τον θερμόαιμο Ντόναλντ, οι οποίες ξεκίνησαν όταν ήταν καλεσμένη ως στρίπερ σε ένα τουρνουά γκολφ στη λίμνη Τάχο το 2006. Ο Τραμπ το αρνήθηκε, αλλά κατά τη διάρκεια της προεδρικής εκστρατείας του 2016 φέρεται ότι διαμέσου του δικηγόρου του Μάικλ Κοέν πλήρωσε στη σεξοαρτίστα ένα σεβαστό ποσό για να εξαγοράσει τη σιωπή της. Πριν φουντώσουν οι φλόγες που θα πυροδοτούσαν ένα ροζ σκάνδαλο. Καπάκι εμφανίστηκε η εντυπωσιακή Playmate Κάρεν ΜακΝτούγκαλ να διαδώσει στο κοινό την ερωτική σχέση της με τον πρόεδρο λίγο αφότου η τρίτη σύζυγός του γέννησε τον γιο τους. Πιο πρόσφατα, η δημοσιογράφος E. Τζιν Κάρολ ισχυρίστηκε ότι στα μέσα της δεκαετίας του ’90 ο Τραμπ τη βίασε στα δοκιμαστήρια του καταστήματος ενδυμάτων Bergdorff-Goodman. Εγραψε γι’ αυτό, εμφανίστηκε στην τηλεόραση και μετά σιωπή. Ο πρόεδρος, αφού αρνήθηκε τον ισχυρισμό, τοποθετήθηκε απαξιωτικά λέγοντας «δεν είναι ο τύπος μου».

Η αλήθεια είναι ότι πριν ραντιστεί με πολιτικό άρωμα η πιθανολογούμενη σεξουαλική ακράτεια του… διονυσιακού ανδρισμού του Τραμπ, o ίδιος είχε αιχμαλωτίσει ένα πιστό «μάτσο» ακροατήριο που υπεράσπιζε τις όποιες σαρκικές του απολαύσεις. Από τη δεκαετία του ’90 κιόλας τον επικροτούσε όταν εμφανιζόταν -ντυμένος ανοίγοντας ένα μπουκάλι σαμπάνια σε μια λιμουζίνα- στα αισθησιακά βίντεο του «Playboy» και από τότε που εφορμούσε στην γκαρνταρόμπα των υποψηφίων για τον τίτλο της Miss USA, σηκώνοντας τις φούστες και πιάνοντας τα γεννητικά τους όργανα, Και φυσικά τον επιδοκίμαζε και τον επαινούσε από την εποχή του AIDS, όταν έκανε σεξ χωρίς προφυλάξεις και είχε την αναίδεια να παρομοιάζει τις παράτολμες ενέργειές του ως το «προσωπικό του Βιετνάμ», τις μάχες του οποίου είδε άκαπνος στα επίκαιρα της τηλεόρασης.

Λογικά, αν στις 3 Νοεμβρίου χάσει τις εκλογές, αυτό δεν θα οφείλεται μόνο στην εκτροχιασμένη αυθάδεια που του γύρισε μπούμερανγκ. Θα χρεωθεί στην αλαζονεία, στο καλαμοκαβάλημα και την υβριστική προσπάθεια ταπείνωσης του αντιπάλου του. Και βέβαια, θα διατρανωθεί πως όποιος έχει τόοοσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, αυτή είναι η μόνη μεγάλη ιδέα που πέρασε ποτέ από το μυαλό του. Οσο για τον Μπάιντεν, αν κερδίσει, θα πιστοποιήσει ότι η σοφία των γηρατειών είναι το απάνεμο λιμάνι για όλες τις προηγούμενες συμφορές.