Ο ισχυρός σεισμός που σημειώθηκε ανοιχτά της Σάμου, δεν προκάλεσε μονάχα ανθρώπινες απώλειες –τον τραγικό χαμό δύο νέων παιδιών- και ζημιές στο νησί του Ανατολικού Αιγαίου. Η Σμύρνη χτυπήθηκε σφοδρά από τον εγκέλαδο. Δεκάδες άτομα έχασαν την ζωή τους, ενώ οι τραυματίες έχουν μέχρι στιγμής ξεπεράσει τους εφτακόσιους. Ο Έλληνας πρωθυπουργός επέδειξε ταχύτατα διπλωματικά αντανακλαστικά.
Επικοινώνησε σχεδόν αμέσως με τον πρόεδρο της Τουρκίας. Εκτός από τα συλληπητήριά του, εξέφρασε και την πρόθεσή του, η Ελλάδα να συμβάλει τα μέγιστα στη γείτονα χώρα, στη δύσκολη αυτή στιγμή. Στην επικοινωνία του αυτή αναφέρθηκε μέσω και του προσωπικού του λογαριασμού στα σόσιαλ μίντια:
«Μόλις επικοινώνησα με τον πρόεδρο Ερντογάν για να εκφράσω τα συλλυπητήρια μου για τις τραγικές απώλειες από τον σεισμό ο οποίος έπληξε και τις δυο χώρες μας. Οποιες κι αν είναι οι διαφορές μας αυτές είναι στιγμές που οι άνθρωποι πρέπει να στέκονται μαζί». Ο Τούρκος πρόεδρος επιβεβαίωσε την επικοινωνία, ευχαριστώντας τον Έλληνα πρωθυπουργό. Ανάλογη δήλωση ήρθε και από τον εκπρόσωπο του γραφείου του προέδρου Ερντογαν, ο οποίος με την σειρά του, προσέφερε βοήθεια στην Ελλάδα, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «η τραγωδία μας υπενθυμίζει για άλλη μια φορά πόσο κοντά είμαστε παρά τις διαφορές μας σχετικά με την πολιτική».
Δημοσιογράφοι -και όχι μόνο- θυμήθηκαν το Φθινόπωρο του 1999 και τους δυο σεισμούς που τότε είχαν πλήξει τις γειτονικές χώρες. Η αμοιβαία στήριξη και αλληλοβοήθεια της εποχής εκείνης είχε, μάλιστα, εμπνεύσει τον όρο «Διπλωματία των Σεισμών». Δύο ημέρες μετά τον Δεκαπενταύγουτο του 1999 ένας ισχυρός σεισμός χτυπάει την Κωνσταντινούπολη.
Ο απολογισμός σοκάρει: Δεκάδες χιλιάδες νεκροί, αμέτρητοι τραυματίες και αγνοούμενοι, χαλάσματα παντού. Η Αθήνα, παρά τις ιδιαίτερα τεταμένες σχέσεις με την γείτονα χώρα, καθώς μόλις τρία χρόνια είχαν περάσει από την κρίση των Ιμίων, επιδεικνύει αξιοθαύμαστη αλληλεγγύη και σπεύδει να βοηθήσει με συνεργεία, ανθρωπιστική βοήθεια και ό,τι άλλο μπορούσε. Η μοίρα παίζει ένα περίεργο παιχνίδι. Λιγότερο από ένα μήνα αργότερα, η Άγκυρα θα ανταποδώσει την φιλευσπλαχνία. Ο σεισμός της 7ης Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς αφήνει την ελληνική πρωτεύουσα σε κατάσταση σοκ.
Η κοινή ατυχία, αλλά κυρίως η άμεση ανταπόκριση σε αυτή δείχνει να μειώνει το χάσμα που χώριζε τις δύο χώρες. Εκτός από τις κυβερνήσεις, αντίστοιχη κινητοποίηση επέδειξαν και οι λαοί, ο απλός κόσμος. Έρανοι, αιμοδοσίες, συναυλίες αλληλεγγύης οργανώνονται και στις δύο χώρες. Οι τότε υπουργοί Εξωτερικών Παπανδρέου και Τζεμ επιχειρούν να κεφαλαιοποιήσουν και πολιτικά την κατά τ’ άλλα δύσκολη συγκυρία, φέρνοντας τις χώρες κοντά. Ακολουθούν κάποια βήματα προόδου, τα οποία και κορυφώνονται με την έναρξη των διερευνητικών επαφών.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναρωτιούνται αν η ιστορία θα επαναληφθεί; Αν δηλαδή Αθήνα και Άγκυρα χρησιμοποιήσουν ως ευκαιρία επανασύνδεσης τη κοινή φυσική καταστροφή… Η αλήθεια είναι ότι η παρατεταμένη κρίση των δύο χωρών έχει καταστήσει τοξική την όποια προσέγγιση των δύο χωρών. Ο Ταγίπ Ερντογάν έχει διαβεί το Ρουβίκωνα, ξεδιπλώνοντας την επεκτατική πολιτική του. Δύσκολα μπορεί μία φυσική κατατσροφή, όσο στενάχωρη και αν είναι αυτή, να σβήσει τις πληγές. Ακόμα και το μακρινό 1999 αποδείχθηκε ότι οι διαφορές δυσκολεύονται να μείνουν για πολύ στην άκρη.
Το γεγονός ότι ο Τούρκος πρόεδρος ευχαρίστησε τον Έλληνα πρωθυπουργό και αντιπρότεινε να στείλει και η χώρα του χέρι βοηθείας στην Ελλάδα, παρ’ ότι αυτή βρίσκεται στη δυσχερέστερη θέση, δείχνει ότι αδυνατεί ο Ερντογάν να κάνει υπέρβαση. Αν και μίλησε για την αλληλεγγύη, την οποία χαρακτήρισε «μεγαλύτερη αξία από πολλά πράγματα στη ζωή», επιχειρεί να εμφανιστεί ισχυρός, υπέρμαχος των συμφερόντων των Τούρκων και των Τουρκοκυπρίων. Ακόμα και στην τραγωδία επιχειρεί να κερδίσει τις εντυπώσεις…
