Ο κατηγορούμενος, δια του συνηγόρου υπεράσπισής του, δηλώνει αθώος και αρνείται τις κατηγορίες που του αποδίδονται, υποστηρίζοντας πως πίσω από αυτές κρύβεται η πρώην σύζυγός του. Παράλληλα, στην απολογία του έκανε λόγο και σημάδια κακοποίησης που κατά καιρούς είχε παρατηρήσει να φέρει η ανήλικη κόρη του.
Ειδικότερα, ο 47χρονος τόνισε κατά την απολογία του ότι είχε κατά καιρούς παρατηρήσει σημάδια κακοποίησης στο παιδί τα οποία πιθανόν προέρχονταν από τον πατέρα της πρώην συζύγου του, ενώ, αναφερόμενος στις κατηγορίες περί ασελγών πράξεων που αντιμετωπίζει, σημείωσε ότι όσα ανέφερε το παιδί είναι κατευθυνόμενα από την πρώην γυναίκα του με την οποία βρίσκονται σε χρόνια δικαστική διαμάχη.
Ειδικότερα, για τη διαμάχη με την πρώην σύζυγό του αλλά και για τα σημάδια κακοποίησης που, όπως είπε, έφερε κατά καιρούς το παιδί τους, ο 47χρονος υποστήριξε τα εξής:
«Από την στιγμή του διαζυγίου με την πρώην σύζυγο μου, ξεκίνησαν δικαστικές διαμάχες μαζί της, οι οποίες αφορούσαν την άρνηση της να συμμορφώνεται με την υπογεγραμμένη συμφωνία επικοινωνίας με το τέκνο μας. Από την στιγμή του διαζυγίου και της διαμονής μου σε χωριστή οικία από το τέκνο μου, η πρώην σύζυγος μου, προσπαθεί απεγνωσμένα να με αποκόψει από αυτό, διαβάλλοντας με σε αυτό καθημερινά, τραυματίζοντας έτσι την ευαίσθητη ψυχοσύνθεση ενός μικρού παιδιού, εξαιτίας του μένους της προς το πρόσωπο μου.
Πέραν όμως της κακής διαπαιδαγώγησης, το μείζον ζήτημα είναι πως σε μικρό χρονικό διάστημα από την εγκατάσταση της πρώην συζύγου μου στην πατρική της εστία, μου δημιουργήθηκε αρχικώς η υποψία και εν συνεχεία η πεποίθηση πως το τέκνο μου κακοποιείται, αφού όποτε το παραλάμβανα για την συμφωνημένη επικοινωνία μου μαζί του, εκείνο έφερε συνεχώς αδρά σημάδια δαρμού.
Η ανωτέρω πεποίθηση μου στη συνέχεια εντάθηκε όταν προς μεγάλη μου έκπληξη, πληροφορήθηκα πως η πρώην σύζυγος μου μήνυσε τον πατέρα της για ενδοοικογενειακή βία σε βάρος της ανήλικης κόρη μας, γεγονός το οποίο αποκρύφθηκε από εμένα, ενώ έπειτα η πρώην σύζυγος μου προέβη σε δήλωση ανάκλησης της έγκλησης όπως ενημερώθηκα».
Αναφορικά με την ημέρα που φέρεται να προέβη σε ασελγείς πράξεις σε βάρος της κόρης του ο 47χρονος ιατρός υποστήριξε:
«Την 26-02-24 απευθύνθηκα εκ νέου στο Γενικό Νοσοκομείο Κατερίνης λόγω του γεγονότος ότι το παιδί μου έφερε σημάδια χτυπημάτων και μου ανέφερε συγκεκριμένα ότι το χτύπησε ο παππούς του από την μητρική γραμμή, η μαμά και η θεία του. Λόγω της αγωνίας μου, επικοινώνησα άμεσα με την πρώην σύζυγο μου μέσω μηνύματος, ρωτώντας την από πού προέρχονται οι εκδορές και οι μώλωπες στο σώμα του παιδιού ενώ εκείνη μου απάντησε «φοβερό υλικό μου δίνεις», υπονοώντας προφανώς πως περιμένει να παραλάβει το παιδί μας την επομένη ημέρα προκειμένου να χρησιμοποιήσει αυτές τις σωματικές βλάβες που η ίδια και η οικογένεια της προκάλεσαν στο τέκνο μας, εναντίον μου.
Περί ώρα 22:30’ αφού αποχώρησα από το Γενικό Νοσοκομείο Κατερίνης, η θυγατέρα μου, μου ζήτησε να την πάω στα … και αφού της εξήγησα ότι είναι κλειστά λόγω της περασμένης ώρας, μου ζήτησε να την πάω στον παιδότοπο «…» στην Λεπτοκαρυά Πιερίας. Άμεσα μεταβήκαμε εκεί προκειμένου να περάσουμε χρόνο μαζί και να παίξουμε. Περί ώρα 00:10’ αποχωρήσαμε και κατευθυνθήκαμε στο σιδηροδρομικό σταθμό όπου μου ζήτησε να δει το τραίνο το οποίο περνάει εκείνη την ώρα. Κατά την διάρκεια της αναμονής τάιζα την κόρη μου και αφού την τάισα της σκούπισα το πρόσωπο με μωρομάντηλα. Έπειτα κατευθύνθηκα στο σπίτι μου στο Στόμιο.
Αναφορικά με την κατάθεση του ιδιοκτήτη του παιδότοπου, απορίας άξιο είναι το γεγονός ότι οι δήθεν υπάλληλοι του οι οποίοι δεν κατονομάζονται, με παρακολουθούσαν και μάλιστα με είδαν δήθεν να βάζω μπάλες μέσα στην μπλούζα του παιδιού. Ακόμη δήθεν παρακολούθησαν το όχημα μου και αφού με είδαν δήθεν να κακοποιώ το παιδί δεν φώναξαν άμεσα την αστυνομία – όπως θα ενεργούσε οποιοσδήποτε πολίτης και ενώ το αστυνομικό τμήμα Λεπτοκαρυάς απείχε μόλις 30 μέτρα από το σημείο – αλλά κάλεσαν το Χαμόγελου του Παιδιού. Η ενέργεια αυτή επιλέχθηκε προκειμένου τα συγκεκριμένα άτομα – δήθεν μάρτυρες, να αποφύγουν την κατάθεση στην αστυνομική αρχή θεωρώντας πως θα προέβαιναν στην καταγγελία ανώνυμα.
Αυτό που δεν γνωρίζουν είναι πως το παιδί, παρότι είναι 3,5 ετών εξακολουθεί να φοράει πάνα. Για να το αλλάξω λοιπόν, πρέπει να πάω μαζί του στην «αλλαξιέρα» την οποία διαθέτει το συγκεκριμένο κατάστημα, να το «ξεντύσω» από την μέση και κάτω, να αφαιρέσω την πάνα, να σκουπίσω ή να πλύνω το τέκνο μου και αφού της βάλω καθαρή πάνα να της φορέσω και πάλι τα ενδύματα της. Η συγκεκριμένη συμπεριφορά είναι η πλέον φυσιολογική για έναν γονέα και εύλογα διερωτάται κανείς είναι δυνατόν να αφήσω το παιδί μου με ακαθαρσίες και δυσάρεστες οσμές και να μην του αλλάξω πάνα προκειμένου να μην φανώ ύποπτος;;;
Ακόμη ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί και η κατάθεση της ψυχολόγου. Είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνεται πως το παιδί και τα λεγόμενα του είναι κατευθυνόμενα, από την πρώην σύζυγο μου, η οποία το συνόδευε στο τμήμα και βρίσκονταν στο ίδιο όχημα, ενώ μάλιστα η ίδια με προειδοποίησε πως θα χρησιμοποιήσει τις σωματικές βλάβες που εκείνη προκάλεσε στο τέκνο μας, εναντίον μου;;; Ένα παιδί ηλικίας 3,5 ετών είναι το πλέον ευχερέστερο να κατευθυνθεί.
Ακόμη και παρά τις κατευθύνσεις που έδωσε η πρώην σύζυγος μου στο τέκνο μας εκείνο χαρακτηριστικά επιβεβαίωσε πως ποτέ δεν έχει γίνει λάβει χώρα κακοποίηση από μεριάς μου. Είναι δυνατόν να το έπραττα ξαφνικά και για πρώτη φορά σε δημόσιο χώρο, επάνω στον κεντρικό δρόμο όπου διέρχονται πολλά οχήματα και περαστικοί; Ακόμη και να ήθελα να πράξω κάτι τόσο ειδεχθές γιατί να διακινδυνέψω να κάνω κάτι τέτοιο δημόσια; Αν είχα πραγματικά αυτές τις αρρωστημένες αντιλήψεις, τόσα χρόνια θα τις είχα εκδηλώσει και θα τις εκδήλωνα στο σπίτι μου με ασφάλεια και όχι σε δημόσια θέα. Επίσης αν όντως είχα εκδηλώσει τέτοιου είδους συμπεριφορές, η πρώην σύζυγος μου, με την οποία διαμέναμε μαζί, θα το είχε αντιληφθεί και θα με είχε καταγγείλει. Αυτά δεν αντέχουν στην κοινή λογική».
Καταλήγοντας ο κατηγορούμενος ανέφερε τα εξής: «Είμαι απλώς ένας πατέρας, ο οποίος προσπαθεί μέσω της νόμιμης οδού, να αποδείξει πως το παιδί μου μεγαλώνει σε ένα τοξικό και ακατάλληλο περιβάλλον, με την μητέρα του, η οποία είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για οποιαδήποτε σωματική ή ψυχική διαταραχή παρουσιάζει το τέκνο μας. Είναι δυνατόν ενώ μάχομαι δικαστικά για την διαφύλαξη της ψυχικής και σωματικής υγείας του τέκνου μου και συχρόνως να το κακοποιώ;;!!
Ακόμη για το περιστατικό του δήθεν φιλιού, την κόρη μου λόγω του γεγονότος ότι δεν την βλέπω όπως ορίστηκε με την απόφαση και πραγματικά μόνο με την κατάθεση έγκλησης μπορώ να έχω επικοινωνία μαζί της, την φιλώ και την αγκαλιάζω συνεχώς από αγάπη και μόνο. Σαν παιδί είναι κατανοητό να μην θέλει φιλιά, χαρακτηριστικό μάλιστα όλων των παιδιών τα οποία τραβιούνται ή σκουπίζουν αμέσως το σημείο όπου δέχθηκαν φιλί.
Εν συνεχεία έκπληκτος διάβασα και είδα μια δήθεν φωτογραφία μου στην οποία είμαι γυμνός και κρατάω το παιδί πάνω μου. Αυτή η φωτογραφία αποτελεί προϊόν μοντάζ. Είναι δυνατόν η πρώην σύζυγος μου με την οποία είμαι στα δικαστήρια με τουλάχιστον 20 υποθέσεις, να μην έχει εμφανίσει την φωτογραφία αυτή και να μου απαγορεύσει να επικοινωνώ με το παιδί μας;;!! Αντέχει αυτό στην κοινή λογική;
Τέλος πρέπει να τονίσω το εξής: Το παιδί μας στην ηλικία αυτή δεν μπορεί να πάει τουαλέτα, δεν μπορεί να μιλήσει σωστά, δεν έχει αντιδράσεις οι οποίες να συμβαδίζουν με την ηλικία της (είναι αρκετά πίσω για την ηλικία της), αλλά μπορεί να υπαγορεύει σεξουαλικές πράξεις και να πραγματοποιεί μάλιστα αυτές με τέτοια ευκολία; Αυτά υπαγορεύτηκαν στο παιδί από την σύζυγο μου κατά την προσκόμιση του παιδιού στην αστυνομία. Έκανε πράξη την απειλή της στο μήνυμα το οποίο μου απέστειλε.
Από όλα τα παραπάνω προκύπτει πως φέρομαι σήμερα ενώπιον σας με κριτήριο το ότι σε δημόσιο χώρο και παρουσία άλλων ατόμων πήγα να φιλήσω πατρικά την κόρη μου, ότι μπροστά στο σιδηροδρομικό σταθμό και δίπλα στην αστυνομία ήμουν στο αυτοκίνητο μου με την κόρη μου πάλι σε δημόσιο χώρο με κάμερες χωρίς κανένας από αυτούς που πέρασαν και κοίταξαν δύο φορές στο όχημα να δει οποιοδήποτε αδίκημα, και τέλος με κριτήριο της «δασκαλεμένης» απάντησης της θυγατέρας μου από την μητέρα της, η οποία μάλιστα αναφέρει πως ποτέ δεν έχει γίνει κάτι ανάλογο και πάνω στην οποία δεν βρέθηκε κανένα βιολογικό υλικό αλλά ούτε οποιοδήποτε σημάδι κακοποίησης. Δηλαδή ξαφνικά και ενώ είχα την δυνατότητα να κάνω οποιαδήποτε ενέργεια με ασφάλεια στην οικία μου, επέλεξα σε δημόσιο χώρο, δίπλα στην αστυνομία, να θέσω τον εαυτό μου σε κίνδυνο. Αυτά πραγματικά δεν αντέχουν στην κοινή λογική».
