Σαν πυρηνική «βόμβα» έσκασε στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα, κυρίως όμως για όσους δεν ήξεραν ή δεν πίστευαν ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα δήλωνε παραίτηση μετά την έκτη κατά σειρά ήττα του σε ευρωεκλογές, εθνικές και αυτοδιοικητικές εκλογές. 

Το pronews.gr ήταν το μόνο ΜΜΕ που είχε προβλέψει ως εξέλιξη την παραίτηση του Α.Τσίπρα από τις 12 Ιουνίου παρουσιάζοντας ως εκλογικό δάπεδο το 20%, σε μια τέτοια εξέλιξη.

Η παραίτηση Α.Τσίπρα αποκτά άλλο χρώμα αν ιδωθεί από μια άλλη οπτική. Ποια; Αυτή που έδωσε χθες (28/6) αργά το βράδυ, προφανώς όχι συμπωματικά, ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος των κυβερνήσεων Καραμανλή, αλλά και υποψήφιος βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 21ης Μαΐου, Ευάγγελος Αντώναρος.

Ο οποίος τι έλεγε ουσιαστικά; Ότι ο Α.Τσίπρας πρέπει να ιδρύσει νέο πολιτικό κόμμα και να αφήσει πίσω του και μακριά τον φθαρμένο ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε ποιος ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τον Α.Τσίπρα και για κάποια χρόνια και πριν τα μνημόνια; Ένα ακροαριστερό στα βουλευτικά έδρανα κόμμα του 3%.

Η φράση του Ε.Αντώναρου είναι πολύ συγκεκριμένη. «Κάνε αυτό που έκανε ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου στην μεταπολίτευση. Ίδρυσε νέο κόμμα».

Ποιος μπορεί να φανταστεί στον Α.Τσίπρα σε ηλικία 48 ετών να ιδιωτεύει ή να γίνεται επίτιμος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και πώς είναι δυνατόν να υπάρξει ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον Α.Τσίπρα; Όλη η πολιτική υπεραξία του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 και μετά καλώς ή κακώς είναι ο Αλέξης Τσίπρας, όλα τα υπόλοιπα στελέχη έχουν ιδιαίτερα ελλειμματικό πολιτικό βάρος. Πρακτικά δεν υπάρχουν.

Ένα νέο κόμμα όμως, που δεν θα στηριζόταν, όπως στηρίχτηκε μέχρι σήμερα στον παλαιό κομματικό μηχανισμό του 3% (να σημειώσουμε για όσους το αγνοούν ότι οι τοπικές επιτροπές είναι αυτοδιοικούμενες και δεν επιτρέπεται ούτε ο Α.Τσίπρας να εγγράψει κάποιο νέο στέλεχος αν δεν πάρει την έγκριση των τοπικών επιτροπών, οι οποίες συστηματικά απέκλειαν δεκάδες χιλιάδες πολίτες, οι οποίοι μετά το 2015 ήθελαν να εγγραφούν το κόμμα).

Όσο και αν το ΣΥΡΙΖΑ αυτοχαρακτηριζόταν ή οι πολιτικοί αναλυτές τον χαρακτήριζαν ως κεντροαριστερό κόμματα, παρέμενε όχι απλά αριστερό, αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις ακροαριστερό κόμμα, σε επίπεδο στελεχών και πολιτικής σκέψης. 

Ένα προϊόν που για τα χρόνια του μνημονίου ίσως αρκούσε για να «πουληθεί», στα επόμενα χρόνια, τα χρόνια μετά το crash-test των Σκοπίων και του τρίτου Μνημονίου του 2019 απλά έδειξε ότι είχε λήξει. 

Η «σφραγίδα» του ληγμένου μπήκε στις εκλογές της 21ης Μαΐου και ανανεώθηκε στις εκλογές της 25ης Ιουνίου, άρα ο Α.Τσίπρας κινδύνευε να λήξει μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ούτε προϊόν, ούτε βιτρίνα για το προϊόν, αλλά ένα ποσοστό που επέστρεψε περίπου στα επίπεδα του 2012 με αντίστροφη δυναμική: Προς τα κάτω και όχι προς τα πάνω. 

Ένα νέο κόμμα υπό τον Α.Τσίπρα με χρόνο ίδρυσης πχ. το ερχόμενο φθινόπωρο θα κρατούσε αυτό το κομμάτι που ο επερχόμενος πρόεδρος του πιστεύει ότι μπορεί να προσφέρει ακόμη, ενώ θα να «μπολιάσει», το νέο κόμμα, με πολιτικό δυναμικό, το οποίο απέχει και το οποίο κινείται σε ένα ευρύ φάσμα, από την κεντροαριστερά μέχρι την κεντροδεξιά και να δώσει νέα ορμή. 

Ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα πέθανε! 

Ο Α.Τσίπρας θα «αναγεννηθεί»;