Συγκλονιστικές ήταν οι αποκαλύψεις του Γιώργου Γεωργίου – ο οποίος έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 71 ετών νικημένος από τον καρκίνο – για την σπάνια και ανίατη ασθένεια του γιού του, Τάσου, την «αταξία του Φρίντριχ». Πρόκειται για κληρονομική πάθηση που χτυπά τον εγκέφαλο, τον νωτιαίο μυελό και τα περιφερειακά νεύρα.

Ο αθλητικογράφος, που είχε αποκτήσει τον Τάσο από τον πρώτο του γάμο, έμαθε για την ασθένειά του, όταν εκείνος ήταν 11 ετών, το 1992, έπειτα από εξετάσεις που έκανε στην Αγγλία.

Ο Τάσος έπαθε μια σπάνια ασθένεια, ένα παιδί στο 1,5 εκατομμύριο. Μας είπαν πως ήταν κληρονομικό, το παθαίνουν όσοι είναι στα νησιά… Η πρώτη μου γυναίκα έχει καταγωγή από τη Σάμο. Όταν εκείνη έμαθε ότι η ασθένεια του γιου μας δεν έχει επιστροφή, πήγε να αυτοκτονήσει, πήγε να φουντάρει από το παράθυρο» είχε περιγράψει ο Γεωργίου σε εκπομπή του Αντώνη Σρόιτερ τις στιγμές που ακολούθησαν, όταν ενημερώθηκαν για τις συνέπειες της συγκεκριμένης ασθένειας.

«Όταν μας είπε ο γιατρός τι περιμένει το παιδί κι εμάς από την επόμενη ημέρα που μάθαμε την ασθένεια, άσπρισαν τα μαλλιά μου και πέσανε τα δόντια. Σηκώθηκα το πρωί, πήγα να πλυθώ, είδα τα μαλλιά μου άσπρα, έτρωγα ψίχα ψωμί, όχι κάτι σκληρό, και έσπαγαν τα δόντια μου. ‘Από τη στενοχώρια’, μου είπε ο γιατρός. Μου λέγανε ‘ρε Γιώργο τα δόντια σου’… τι να κάνω όμως, τι να απαντήσω. Κανείς δεν ξέρει τι κρύβει από πίσω της μια οικογένεια. Είχα καταλάβει πως ήταν τελειωμένη ιστορία», είχε εξομολογηθεί για τον εαυτό του.

Η εξομολόγηση για τον θάνατο του γιου του

Για το ίδιο θέμα είχε μιλήσει και στην Ελεονώρα Μελέτη, στην οποία είχε περιγράψει και τη δική του περιπέτεια υγείας. Αναφερόμενος στην ασθένεια του γιου του αλλά και πως βίωσε την απώλειά του είχε πει: «Η μεγάλη πληγή για μένα ξέρεις ποια ήταν; Τον κοίταζα κι έλεγα… τι αισθάνεται αυτό το παιδί μέσα του. Δεν τον ρώτησα ποτέ. Ούτε αυτός μου το είπε, αλλά καταλάβαινα τι ψυχολογικά είχε μέσα του.

Η πρώην σύζυγός μου ήταν ηρωίδα, ζούσε επί 15 χρόνια έναν Γολγοθά. Είχα πάει στο νοσοκομείο κι έκανα επέμβαση προστάτη. Είχα τους ορούς, τα ράμματα… Με πήρε η Μαρία, Σάββατο βράδυ, και μου είπε ότι το παιδί είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση και είναι στο νοσοκομείο.

Τη Δευτέρα το πρωί, βγάζω τους ορούς μόνος μου, λέω στον γιατρό να μου κόψει τα ράμματα κι έφυγα και πήγα στο Τζάννειο, ήταν στην εντατική. Στις 5 το απόγευμα μου λέει ο γιατρός «δεν είναι θέμα ημερών, είναι θέμα ωρών πια», στις 8 παρά 20 πέθανε. Πήγα στις 5, ήταν σε κώμα, απλά τον είδα και 8 παρά 20 πέθανε.

Έξι μήνες μετά το θάνατο του γιου μου έπαθα ανακοπή. Όταν ξύπνησα στο νοσοκομείο το πρώτο πρόσωπο που είδα ήταν της κόρης μου που με παρακαλούσε να μην πεθάνω».