Έφυγε τα ξημερώματα, χτυπημένος από τη νόσο covid-19, ο πνευμονολόγος Αντώνης Χατζηγεωργίου, 42 ετών, πατέρας 3 μικρών παιδιών. Είχε προσβληθεί από ασθενή που εξέτασε στο ιατρείο του. Πριν από τρεις μήνες, με τίτλο “ΠΕΡΙ ΙΑΤΡΙΚΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ”, είχε γράψει στο facebook:

Δεν έχει να κάνει με τη μάσκα, φίλε μου.

Ανέκαθεν δεν είχε.
Είναι που δεν γουστάρουν απλά να ακούνε τους ειδικούς.
Αυτούς που έχουν τη γνώση.

Και δεν τους γουστάρουν όχι τώρα τελευταία, αλλά ανέκαθεν.
“Δεν τους θέλουμε, βρε αδερφέ. Μας χαλάνε τη ζαχαρένια μας, μας ζαλίζουν γενικώς, ενώ είναι επίσης γνωστό τοις πάσι πως πέρα από την αφεντιά μας κανείς δεν φτουράει μία σε αυτόν τον κόσμο.”
Αλλά, ρε μπαγάσες, εσείς το τερματίσατε

Στα ιατρικά, ρε φίλε;
Σε αυτά που χρειάζονται κάνα δυο χρόνια μέχρι να καταλάβεις τη διαφορά μεταξύ DNA και RNA, βακτηρίων και ιών, μεταγραφής και μετάφρασης, θνησιμότητας και θνητότητας;
Στα ιατρικά, ρε φίλε;

Που, στα κανονικά σου, δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το Depon από το Stedon;
Που παίρνεις αντι-υπερτασικό και γράφεις στο κουτί “για την καρδιά”;

Που χαπακώνεις Amoxil για ιούς, βακτήρια, μύκητες, περονόσπορους και δάκους;
Που μέχρι πρόσφατα η πομφόλυγα και η βλατίδα ήτανε “σπυράκι”, η φλεγμονή “κοκκινίλα” και η κρεατινίνη “τι είναι αυτό που μαυρίζει στις εξετάσεις μου;”
Και ξαφνικά τι έγινε;

Ήρθε το περιστέρι της επιφοίτησης, σε κουτσούλισε και την είδες μέγας λοιμωξιολόγος, επιδημιολόγος, ολίγον παθολόγος και κάτι σε εντατικολόγος;
Όχι, αδερφέ. Δεν στο παίζω έξυπνος.

Κι εγώ όταν ανοίγω το καπό από το αμάξι, το μόνο που μπορώ να διακρίνω είναι το καπάκι για να βάλω νερό για τους υαλοκαθαριστήρες, μαυρίζει η οθόνη του υπολογιστή και ρίχνω κλωτσιά στον πύργο μπας και πάρει ξανά μπροστά, πάω να κουρέψω μόνος το μαλλί και βγαίνω από το μπάνιο χειρότερος και από κατσίκι κουρεμένο, πάω να το παίξω εκπαιδευτικός στο παιδί μου και καταλήγουμε τσακωμένοι, εγώ στο ένα δωμάτιο αγκαλιά με τη Λόλα και αυτό στο δικό του.

Όχι, λοιπόν. Δεν στο παίζω έξυπνος και υπεράνω, γιατί ο καθένας έχει το δικό του βάρος σε αυτή τη ζωή.
Απλά, ρε φίλε, εδώ μιλάμε για Ιατρική. Και η Ιατρική είναι πείραμα, δοκιμή, παρατήρηση, μελέτη.

Η Ιατρική είναι εμπεριστατωμένη γνώση, τεκμηρίωση, πρωτόκολλα, διαδικασίες.

Η Ιατρική είναι εκατοντάδες χιλιάδες ερευνητές σε όλο τον κόσμο που εργάζονται νυχθημερόν, προκειμένου να αποκρυπτογραφήσουν μηχανισμούς, σηματοδοτικά μονοπάτια, κινάσες, φωσφορυλιώσεις , υποδοχείς, κυτταροκίνες, αποπτώσεις και τόσα άλλα.
Η Ιατρική είναι, διάολε, κάτι πολύ παραπάνω από το βοτάνι της θείας σου της Μαρίκας και την παρόλα του κάθε αποψάκια που νομίζει ο καημένος πως αποδομεί όλο αυτό το θαυμαστό οικοδόμημα της επιστήμης με ένα “τα εμβόλια σκοτώνουν”.

Η Ιατρική είναι ορθός λόγος, είναι επιστήμη, είναι αποκάλυψη ενός κόσμου που προκαλεί ρίγη συγκίνησης σαν αντιληφθείς το μέγεθός του. Δεν είναι θεωρία συνωμοσίας, δεν είναι σενάριο στο Netflix, δεν είναι κοινοποίηση, δεν είναι like, δεν είναι καρδούλα.
Ξεκόλλα λοιπόν και άσε την Ιατρική στην ησυχία της.