H υγειονομική κρίση έχει πλήξει βαθιά τον οικονομικό ιστό της παγκόσμιας οικονομίας και προδήλως την ελληνική οικονομία, η οποία προσπαθεί να βγει στο ξέφωτο από τα μνημόνια τα τελευταία δέκα και πλέον χρόνια. Ο κορονοιός ήρθε στην πιο δύσκολη χρονική στιγμή για να πλήξει ακόμη περαιτέρω την οικονομία και βεβαίως την απασχόληση και φυσικά την κατανάλωση. Δυστυχώς από τον περασμένο Μάρτιο, η παγκόσμια οικονομία έχει “παγώσει” και τα δυο απαγορευτικά που ζήσαμε και ζούμε δίνουν καίρια χτυπήματα στο μαλακό υπογάστριο της οικονομίας.
Προέχει πάντα ο σεβασμός και η προστασία της ανθρώπινης ζωής και η μάχη είναι δύσκολη και σε πολλές φορές άνιση. Η αβεβαιότητα για το αύριο έχει κυριεύσει τους πολίτες που ανίκανοι προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους. Το εργασιακό περιβάλλον θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο, τίποτα και κανένας δεν μπορεί να απαντήσει στα εύλωγα ερωτήματα των εργαζομένων που βρίσκονται σε αναστολή και τα χρήματα που λαμβάνουν είναι πολύ πιο κάτω από τον ονομαστικό τους μισθό, δηλαδή πότε χρονικά θα επανέλθει η κανονικότητα στο χώρο της εργασίας.
Οι μικρομεσσαίες επιχειρήσεις που αποτελούν την ραχοκοκκαλιά της ελληνικής οικονομίας βρίσκονται σε απόγνωση, με το ένα χέρι ο επιχειρηματίας κρατά τις υποχρεώσεις του απέναντι στο κράτος και την σκληρή καθημερινότητα του, ενώ με το άλλο χέρι, δυστυχώς, κρατά το λουκέτο που για πολλούς έχει ήδη μπεί. Τα νούμερα είναι αμείληκτα στο χώρο της εστίασης που απασχολεί 750 χιλιάδες εργαζομένους.
Από τον περασμένο Μάρτιο τα μαγαζιά της εστίασης, όσα λειτουργούν, βρίσκονται σε δεινή κατάσταση και τα μέτρα που έχουν ληφθεί δεν πρόκειται να “αναστήσουν” τις επιχειρήσεις που συσωρρεύουν υποχρεώσεις τις οποίες τις σπρώχνουν χρονικά για την Άνοιξη. Το ερώτημα φυσικά που έρχεται στα χείλη όλων, είναι που θα βρεθούν τα χρήματα εκείνη την στιγμή για να αποπληρωθούν όλες αυτές οι εκκρεμότητες, όταν όλο αυτό το σκηνικό είναι οικονομικά ναρκοθετημένο.
Είναι βέβαιο, ότι καμία οικονομία και καμία κοινωνία δεν μπορεί να προσβλέπει σε ευημερία, όταν το κράτος αναγκάζεται να εφαρμόσει την πολιτική των επιδομάτων. Τα μέτρα που έχουν ληφθεί για την στήριξη της οικονομίας δεν είναι σε λάθος κατεύθυνση, πολύ απλά δεν μπορούν να έχουν θετικό αποτέλεσμα, γιατί το οικονομικό τσουνάμι σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα του.
Φυσικά στο κομβικό σημείο που βρισκόμαστε, η σοβαρότητα και η υπευθυνότητα του πολιτικού συστήματος παίζει σημαντικό ρόλο για την έξοδο από το τούνελ της κρίσης. Είναι το πολιτικό μας σύστημα ικανό να προτάξει την συνεννόηση για τα μείζονα της πατρίδας μας? Με μια λέξη, όχι. Και δε φθάνουν όλα αυτά που ζούμε βλέπουμε και συμπεριφορές πολιτικών, όπως του κ. Πολάκη, ο οποίος προσπαθεί με κάθε τρόπο να δικαιολογεί τους πολιτικούς του αντιπάλους για την σκληρή κριτική που ασκούν στο πρόσωπο του.
Οι τελευταίες κινήσεις του και δηλώσεις του, δεν κάνουν μόνο κακό στον ίδιο, αλλά βλάπτουν και την ίδια την παράταξη του και όσους τον ανέχονται. Όμως αυτό είναι το ελάσσον, το μείζον βρίσκεται στην προσπάθεια όλων να σταθούμε όρθιοι και να συνεχίσουμε και μετά τον πόλεμο της κρίσης για ένα καλύτερο μέλλον. Οι καιροί ου μενετοί.
Ο Τάκης Διαμαντόπουλος είναι επιχειρηματίας εστίασης
