O Γιάννης Αντετοκούνμπο εδώ και λίγες ώρες βρίσκεται στην κορυφή του αθλητικού και όχι μόνο κόσμου.
Στον 6ο τελικό κόντρα στους Φοίνιξ Σανς πέτυχε 50 πόντους και κατέκτησε με τους Μιλγουόκι Μπακς το πρωτάθλημα του NBA, του καλύτερου πρωταθλήματος μπάσκετ στον κόσμο.
O Γιάννης Αντετοκούνμπο γεννήθηκε το 1994 στην Αθήνα από γονείς νιγηριανούς.
Λίγα λεπτά μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος ο Γιάννης δήλωσε: ««Εκπροσωπώ και τις δύο πατρίδες μου, τη Νιγηρία και την Ελλάδα»
Ένα από τα κυρίαρχα θέματα συζήτησης που συνοδεύουν πάντα τις επιτυχίες του Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι ο τρόπος που έζησε ως παιδί γεννημένο στην Ελλάδα από αλλοδαπούς γονείς και το κατά πόσο οι Έλληνες σπεύδουν να «καπηλευθούν» μια προσωπική επιτυχία μετατρέποντας την σε εθνική, ενώ την ίδια στιγμή αδιαφορούν για εκατοντάδες άλλα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα υπό τις ίδιες δυσμενείς συνθήκες που γεννήθηκε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και τα αδέρφια του.
Όλα αυτά όμως έχουν ειπωθεί και ξαναειπωθεί και από ένα σημείο και μετά δεν προσθέτουν τίποτα καινούριο.
Δεν αλλάζει ούτε η τάση του ελληνικού κράτους να αγκαλιάζει, κατόπιν εορτής, μόνο τα «πετυχημένα» παιδιά ως δικά του, ούτε και η τάση των Ελλήνων να βαφτίζουμε όλες τις επιτυχίες ως εθνικές και όλες τις αποτυχίες ως προσωπικές.
Αυτό που ξεχωρίζει σε αυτήν την τεράστια επιτυχία του Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι αυτό που ο ίδιος θέλησε να κάνει σαφές, μιλώντας στους δημοσιογράφους αγκαλιά με τα τρόπαια του πρωταθλητή του NBA και του πολυτιμότερου παίκτη των τελικών: τη σημασία που έχει να πιστεύει ο άνθρωπος στα όνειρά του.
«Πολλά παιδιά σε όλη την Αφρική και σε όλη την Ευρώπη με έχουν πρότυπο. (…) Ελπίζω πως δίνω στα παιδιά ελπίδα ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Πριν από 8,5 χρόνια δεν ήξερα την επόμενη κίνησή μου. Η μαμά μου πουλούσε πράγματα στους δρόμους. Τώρα είμαι στην κορυφή, είμαι ευλογημένος. Ακόμα κι αν δεν καταφέρω να φθάσω ποτέ ξανά εδώ, είμαι καλά. Είμαι καλά με όσα έχω πετύχει. Ελπίζω αυτό να δώσει ελπίδα σε όλους, να τους επιτρέψει να πιστέψουν στα όνειρά τους».
Όταν έκανε τα πρώτα του βήματα, σε μια μικρή συνέντευξη που είναι πλέον ιστορική, ο Γιάννης δήλωνε πως ο βασικός στόχος στην καριέρα του ήταν να γίνει παίκτης του NBA.
Το ΝΒΑ είναι η Γη της Επαγγελίας για κάθε παιδί από κάθε γωνιά του πλανήτη, που θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά με το μπάσκετ. Το επιχειρούν χιλιάδες αθλητές κάθε χρόνο και η συντριπτική πλειοψηφία αυτών αποτυγχάνουν.
Το όνειρο του Γιάννη Αντετοκούνμπο, που ξεκίνησε χωρίς υπηκοότητα της χώρας στην οποία γεννήθηκε, με δανεικά αθλητικά παπούτσια και δανεικά λεφτά για σουβλάκι ανάμεσα στις προπονήσεις, ήταν αντίστοιχο με το όνειρο των παιδιών της δεκαετίας του ’60 να περπατήσουν στο φεγγάρι.
Κι όμως αυτός τα κατάφερε.
Πώς όμως θα γινόταν να μην τα καταφέρει ένας άνθρωπος που στα πρώτα του λόγια μετά την κατάκτηση του μεγαλύτερου στόχου της ζωή του, δεν σταματάει να αναφέρει τις λέξεις «όνειρο» και «δουλειά».
Αυτό είναι το «μυστικό» της τεράστιας επιτυχίας του καλύτερου μπασκετμπολίστα αυτήν τη στιγμή στον πλανήτη: Δεν σταμάτησε στιγμή να ονειρεύεται και δεν σταμάτησε στιγμή να δουλεύει.
Αν ονειρεύεσαι χωρίς να κοπιάζεις, απλώς αιθεροβατείς και α ν κοπιάζεις χωρίς να έχεις όνειρα, δεν υπάρχει καμία κορυφή για να κατακτήσεις, απλώς εκτίεις ποινή ισόβια.
Τόσο απλά.
