Το δεύτερο παράθυρο των αγώνων του UEFA Nations League μπορεί με την ολοκλήρωση του να βρήκε την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου να διατηρεί το αήττητο της, ωστόσο έχασε την πρώτη θέση στον όμιλο, αν και το πιο σημαντικό πρόβλημα είναι ότι έχει χάσει τον προσανατολισμό της.
Μετά το καλό πρώτο δείγμα γραφής που είχε δείξει ο Τζον Φαν’τ Σιπ, όταν διαδέχθηκε τον Άγγελο Αναστασιάδη, η αλήθεια είναι ότι πλέον τα ερωτηματικά πληθαίνουν για τον Ολλανδό ομοσπονδιακό τεχνικό και το κατά πόσο είναι ικανός να οδηγήσει την εθνική ομάδα σε καλύτερες ημέρες.
«Μα η Εθνική είναι αήττητη σε τέσσερις αναμετρήσεις στο UEFA Nations League και εξακολουθεί να διεκδικεί την πρώτη θέση στον όμιλο και το εισιτήριο για τη Β’ κατηγορία», θα αναρωτηθεί κάποιος και η αλήθεια είναι ότι η απορία του έχει λογική βάση.
Ωστόσο στην πραγματικότητα είναι το πως βλέπει κανείς το ποτήρι…. Μισοάδειο ή μισογεμάτο.
Ναι η Εθνική είναι αήττητη, ναι είναι στο -2 από την πρώτη Σλοβενία, ναι μπορεί να κερδίσει τα δύο ματς του Νοεμβρίου (Μολδαβία εκτός, Σλοβενία εντός) και να πάρει την πρώτη θέση, αλλά όλα αυτά δεν μπορούν να καλύψουν βασικά ζητήματα και ερωτήματα που προκύπτουν μέσα από τους αγώνες.
Η Εθνική είναι δεύτερη σε έναν όμιλο που ας μην τρελαθούμε δεν έχει μεγαθήρια και το μόνο ενθαρρυντικό είναι ότι σε τέσσερα ματς έχουμε δεχθεί ένα γκολ…
Διάθεση και όρεξη από τους ποδοσφαιριστές υπάρχει, αλλά όταν στα δύο εντός έδρας ματς με τις πιο αδύναμες ομάδες του ομίλου (που ξέρεις ότι θα κλειστούν πίσω) παρατάσσεις μια ομάδα με δεξί μπακ τον Χατζηδιάκο (!) και χωρίς επί της ουσίας έναν οργανωτή, τότε προκύπτουν και απώλειες…
Κι οι εικόνες που έμειναν σε όλους από το χθεσινό ματς με τους Κοσοβάρους ήταν η πρώτη με τον Λημνιό μέσω παντομίμας να εκλιπαρεί τον Χατζηδιάκο να κάνει κίνηση για να του δημιουργήσει χώρο να κινηθεί προς την αντίπαλη περιοχή και τον Φορτούνη λίγο αργότερα να κάνει σχεδόν το ίδιο, βλέποντας τον συμπαίκτη του να έχει μείνει…βιδωμένος στο χορτάρι.
Με τη Μολδαβία, όπου για 45 λεπτά δεν βλεπόμασταν, σταθήκαμε τυχεροί με το πέναλτι και την αποβολή στο 45’, αλλά με το Κόσοβο το πέναλτι χάθηκε μαζί και κάποιες άλλες ευκαιρίες, κι όταν ο αντίπαλος αναθάρρησε φάνηκε ότι δεν υπήρχε σχέδιο.
Σ’ ένα ματς που φώναζε από πριν ότι χρειάζεται ένας παίκτης στη μεσαία γραμμή για να απλώσει το παιχνίδι, αλλά και να κάνει μια ατομική ενέργεια, ο Φαν’τ Σιπ επέλεξε να αφήσει πάλι τον Φορτούνη στον πάγκο και να τον περάσει κάποια στιγμή ως αλλαγή.
Ούτε είναι λογικό επίσης, μετά απ’ όλα έχουν γίνει (πολύμηνη διακοπή λόγω της πανδημίας, πρωτόγνωρη προετοιμασία όλων των ομάδων) να βλέπουμε την ίδια ακριβώς ενδεκάδα σε δύο ματς σε διάστημα τριών ημέρών.
Όσο ικανοποιημένος κι αν ήταν ο Ολλανδός από την εικόνα στο ματς με τη Μολδαβία (που δεν πρέπει να ήταν) κάποιες αλλαγές για να φρεσκάρει την ομάδα του θα έπρεπε να της είχε πραγματοποιήσει.
Βέβαια, πέρα από τα ερωτηματικά που προκύπτουν για τις επιλογές του στο αρχικό σχήμα, πολλά περισσότερα προέκυψαν κι από τις αλλαγές του, καθώς η απόφαση του να αλλάξει τον Χατζηδιάκο και να περάσει δεξί μπακ τον Λαμπρόπουλο (ο οποίος επίσης είναι στόπερ και εννοείται ότι δεν μπορούσε σε καμία των περιπτώσεων να βοηθήσει την ομάδα να διασπάσει την πολυπρόσωπη άμυνα των Κοσοβάρων) άφησε τους πάντες άφωνους.
Το γιατί μετά τον τραυματισμό του Μπακάκη η εθνική έμεινε χωρίς κανένα καθαρόαιμο δεξί μπακ είναι καθαρά ευθύνη του Ομοσπονδιακού τεχνικού, ο οποίος τον Νοέμβριο καλείται να παρουσιάσει κάτι πολύ καλύτερο απ’ αυτό που έχουμε δει μέχρι τώρα… Τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου.
Ο ίδιος, οι πληροφορίες λένε ότι αμείβεται με σχεδόν 500.000 ευρώ το χρόνο, μπορεί να διατρανώνει ότι δεν επηρεάζεται από κανέναν, ωστόσο οι επιλογές και οι αποφάσεις του, σε συνδυασμό με τα όσα βλέπουμε δείχνουν κάτι διαφορετικό. Το αν επηρεάζεται από κάποιους ή αν του επιβάλλουν πράγματα διάφοροι το ξέρει ο ίδιος.
Το ότι η εθνική ομάδα δεν έχει κανένα μέλλον με τις συγκεκριμένες συνθήκες και καταστάσεις το αντιλαμβανόμαστε όλοι και καλό είναι ο Ολλανδός να αλλάξει γρήγορα κάποια πράγματα.
