Η ταινία Society of the Snow κάνει θραύση στο Netflix τις τελευταίες εβομάδες. Δεν πρόκειται για άλλη μια ταινία που καταπιάνεται με κάποιο αεροπορικό δυστύχημα, αλλά είναι ένα θρίλερ που κάποιοι έζησαν στην πραγματικότητα.  Το 1972, ένα ουρουγουανικό αεροπλάνο που μετέφερε 45 άτομα μεταξύ των οποίων μια ομάδα ράγκμπι και αρκετούς φοιτητές συνετρίβη στα βουνά των Άνδεων.

Οι προμήθειες ήταν τόσο λίγες και οι συνθήκες τόσο ακραίες που οι επιζώντες έπειτα από αρκετές ημέρες αναγκάστηκαν να τραφούν από τη σάρκα των επιβατών που είχαν ήδη χάσει τη ζωή τους. Η ιστορία είναι τόσο συγκλονιστική, όσο και ο τρόπος που αυτή αποτυπώνεται στην οθόνη για περίπου 2,5 ώρες καθώς οι ομοιότητες με τους πραγματικούς πρωταγωνιστές και τις συνθήκες που αυτοί έζησαν είναι απίστευτη.

Ένας επιζών από το αεροπορικό δυστύχημα μίλησε σε μια μεγάλη συνέντευξη στο Lad Bilbe για όσα σοκαριστικά έζησε πριν από περίπου 50 χρόνια και τον έχουν στιγματίσει μέχρι και σήμερα. Ανάμεσα στα πολλά σοκαριστικά που ανέφερε στη συνέντευξή του ήταν και σχετικά με το γιατί πιστεύει ότι ένας φίλος του που επίσης επέζησε της συντριβής ήθελε να φάει πρώτα τον πιλότο.

Ο Κάρλος «Καρλίτος» Πάεζ Ροντρίγκεζ είναι επιζών από τη συντριβή του αεροσκάφους της Πτήσης 571 της Πολεμικής Αεροπορίας της Ουρουγουάης και πέρασε 72 ημέρες βιώνοντας ακραίο κρύο, χιονοστιβάδες και πείνα στα αχανή βουνά των Ανδεων και κατάφερε να επιστρέψει μαζί με άλλα 15 άτομα στην πατρίδα του.

Ο Καρλίτος είπε ότι εκείνος και οι υπόλοιποι επιζώντες λιμοκτονούσαν και αφού τελείωσαν τα τρόφιμα που βρήκαν σε βαλίτσες, η κατάσταση έγινε ανυπόφορη για ημέρες. Ο ίδιος περιέγραψε: «Η ζωή μου ήταν πολύ δύσκολη, δεν μπορούσα να αντέξω άλλο. Δεν έχει καμία σχέση με το αίσθημα της πείνας που μπορεί ο καθένας να αισθανθεί. Το μόνο που νιώθεις είναι διαρκής πόνος στο στομάχι σου και ξέρεις ότι αν δεν φας, θα πεθάνεις».

Και οι καταστάσεις γεμάτες απελπισία απαιτούν απελπισμένες λύσεις, όπως σημειώνει ο ίδιος ενώ τόνισε στη συνέντευξή του ότι «συνειδητοποίησα πως όλοι έφταναν ταυτόχρονα στην ίδια ιδέα, αλλά κανείς δεν έλεγε τίποτα». Αναφέρεται φυσικά στην «ιδέα» να φάνε έναν από τους νεκρούς.

«Ο πρώτος άνθρωπος που άκουσα να το λέει δυνατά ήταν ο Νάντο Παράδο όταν του είπα ότι δεν είχε μείνει τίποτα από τρόφιμα» θυμήθηκε. «Και μου είπε: ”Καρλίτος, θα έτρωγα τον πιλότο”. Το οποίο ήταν πολύ φυσικό να το πει γιατί είχε χάσει τη μητέρα του και την αδελφή του στη συντριβή, οπότε συνειδητά ή όχι, είχε αρνητικά συναισθήματα εναντίον του πιλότου». Ο Καρλίτος εκτιμά ότι αυτό το «φυσικό συμπέρασμα» θα το είχε βγάλει ο καθένας.

«Και επιπλέον», πρόσθεσε, «δεν γνωρίζαμε το πλήρωμα. Όλοι οι άλλοι ήταν φίλοι μας, γνωστοί μας». Ο επιζών συνειδητοποίησε ότι «το σκεφτόταν κι αυτός», αλλά καθώς ήταν ο νεότερος απ’ όλους «δεν τολμούσε να το πει». Ο άνδρας που έδωσε τη συνέντευξη εξήγησε: «Το ανέφερα στον Αδόλφο Στράους σε μια πράξη απόλυτης δειλίας. Του είπε ‘‘ο Νάντο είναι τρελός, θέλει να φάει τον πιλότο“. Και εκείνος μου απάντησε ‘Όχι Καρλίτος. Δεν είναι τόσο τρελός. Τα ξαδέρφια μου κι εγώ είχαμε την ίδια ιδέα».

Μάλιστα, περιγράφει πως το γεγονός ότι την 10η ημέρα μετά τη συντριβή έμαθαν από το ράδιο πως η έρευνα για την ανεύρεσή τους είχε ματαιωθεί, «τότε ήταν που άρχισε να σκεφτόμαστε όλοι ότι η μόνη πιθανή επιλογή μας ήταν να τραφούμε από τους νεκρούς συνταξιδιώτες μας, γιατί δεν υπήρχε άλλος τρόπος».

Ο Ροντρίγκεζ ήταν μόλις 18 ετών όταν συνετρίβη το αεροπλάνο, και στην πραγματικότητα έγινε 19 ετών ενώ βρισκόταν στις Άνδεις. Στη συνέντευξή του για τη σειρά Minutes With του LADbible, δήλωσε ότι οι 16 άνδρες έκαναν μια συμφωνία πριν τη σάρκα των συνταξιδιωτών του. «Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να κάνουμε μια επίσημη συμφωνία μεταξύ μας ότι αν κάποιος από εμάς πεθάνει, οι άλλοι θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα σώματά του. Και το δεύτερο πράγμα που κάναμε ήταν να ορίσουμε τους φοιτητές ιατρικής, οι οποίοι είχαν αγκαλιάσει τον ρόλο τους ως γιατροί, να αναλάβουν το θέμα».

Και συμπλήρωσε: «Οι καημένοι φοιτητές ιατρικής. Ήταν πρωτοετείς φοιτητές, οι οποίοι δεν είχαν δει ποτέ πριν νεκρούς ανθρώπους, αλλά καθώς είχαν μπει στο ρόλο τους και θεωρούσαν πραγματικά τους εαυτούς τους γιατρούς, ανέλαβαν το έργο. Και λύσαμε ένα ζήτημα που έπρεπε να λυθεί, γιατί είχαμε ακόμα το πιο ιερό από όλα τα δικαιώματα: το δικαίωμα στη ζωή και το δικαίωμα να επιστρέψουμε στην πατρίδα».

Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη:

«Το σώμα μου απέβαλε την ανθρώπινη σάρκα»

Μιλώντας στη Sun, ένας άλλος επιζών, ο Εντουάρντο Στράους εξήγησε ότι αφού η ομάδα πήρε την οδυνηρή απόφαση να φάει ανθρώπινη σάρκα για να αποφύγει την πείνα, το σώμα του την απέρριψε την πρώτη φορά. Είπε: «Το μυαλό μου ήταν εντάξει, έκανα όλη τη διαδικασία και δεν είχα καθόλου πρόβλημα συνείδησης, αλλά το σώμα μου το απέρριψε την πρώτη φορά. Ήταν κάτι ασυνείδητο λόγω της κουλτούρας και όλων των ταμπού. Δεν έχει γεύση, είναι σαν να τρως ένα κομμάτι ρύζι».

Ο ίδιος συνέχισε και εξήγησε λοιτ ο ξάδελφός του Φίτο, ο οποίος επίσης επέζησε και διασώθηκε στις 23 Δεκεμβρίου του 1972, ήταν αυτός που έκοβε κρέας από τα σώματα των ανθρώπων που είχαν πεθάνει και τον βοηθούσε να φάει.

Ο Εντουάρντο είπε επίσης ότι η κατανάλωση ανθρώπινης σάρκας δεν ήταν το δυσκολότερο μέρος της δοκιμασίας του, καθώς θάφτηκε ζωντανός από τη χιονοστιβάδα που σκότωσε οκτώ ανθρώπους όταν έπληξε τα συντρίμμια του αεροπλάνου 17 ημέρες μετά την συντριβή.

Είπε ότι «αισθάνθηκε σίγουρος ότι ήμουν νεκρός» και «είχε αυτή την εμπειρία του θανάτου». Συνέχισε λέγοντας ότι η στιγμή που είδε το ελικόπτερο διάσωσης να καταφθάνει ήταν «η πιο όμορφη στιγμή της ζωής μου» και το 1995 επέστρεψε στο σημείο της συντριβής για να αποτίσει φόρο τιμής στη μνήμη των φίλων του που έχασαν τη ζωή τους στο βουνό.