Μία άνευ προηγουμένου οικονομική καταστροφή προβλέπει ο ελβετικός επενδυτικός οίκος Gold Switzerland καθώς μετατοπίσεις θα προκληθούν από σοβαρές κρίσεις χρέους σε ΗΠΑ και Ευρώπη, ενώ το «σενάριο» προβλέπει απότομη πτώση του δολαρίου και του ευρώ, με τον χρυσό να εμφανίζεται ως επενδυτικό καταφύγιο αλλά σε τιμή πολλαπλάσια από την τρέχουσα.

Σύμφωνα με την Gold Switzerland, η επιδείνωση έχει να κάνει με τις παράλογες κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία.

Αυτές οι κυρώσεις επηρεάζουν άσχημα την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, παρότι για πολλούς αναλυτές ήταν κάτι προφανές.

Η Δύση, σύμφωνα με τον ελβετικό οίκο, πυροβολεί το εαυτό της και τις συνέπειες τις βιώνουμε άπαντες.

Καμία ξένη χώρα δεν θα θέλει να κρατήσει αμερικανικό χρέος ή δολάρια. Αυτό είναι ένα καταστροφικό πρόβλημα για τις ΗΠΑ, καθώς τα ελλείμματά τους θα αυξηθούν εκθετικά τα επόμενα χρόνια.

Επομένως, η επερχόμενη κρίση χρέους δεν θα είναι απλώς καταστροφή, αλλά μια βόμβα που θα εκτοξευτεί με υπερηχητική ταχύτητα.

Με τον θάνατο του πετροδολαρίου και την έκρηξη του αμερικανικού χρέους, υπάρχει μόνο μία λύση στον ορίζοντα για τις ΗΠΑ: η FED να τυπώσει χρήμα για να αγοράσει ομόλογα των ΗΠΑ.

Έτσι, η σπείρα του υψηλότερου χρέους, των υψηλότερων ελλειμμάτων, των περισσότερων ομολόγων, των υψηλότερων επιτοκίων και της πτώσης των τιμών των ομολόγων θα μετατραπεί σύντομα σε μια σπείρα θανάτου.

Οι ΗΠΑ πιθανότατα θα μπερδέψουν την κατάσταση με τα CBDC (Ψηφιακά Νομίσματα της Κεντρικής Τράπεζας), αλλά επειδή αυτό είναι απλώς μια άλλη μορφή Fiat χρημάτων, στην καλύτερη περίπτωση θα αγοράσουν λίγο χρόνο.

Σε κάθε περίπτωση, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.

Το ανώτατο όριο του χρέους θεσπίστηκε το 1917 ως μέσο περιορισμού των αλόγιστων δαπανών από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Συνεπώς, αυτή η παρωδία συνεχίζεται για πάνω από 106 χρόνια.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου υπήρξε πλήρης περιφρόνηση στη δημοσιονομική πειθαρχία από την εκάστοτε κυβέρνηση και το Κογκρέσο.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο το χρέος αλλά και το κόστος χρηματοδότησής του.

Το ετήσιο κόστος της χρηματοδότησης του ομοσπονδιακού χρέους είναι επί του παρόντος 1,1 τρισεκατομμύριο δολάρια.

Αν υποθέσουμε ότι το χρέος αυξάνεται στα 40 τρισεκατομμύρια δολάρια μέσα σε 2 χρόνια, το κόστος των τόκων (5%) θα ήταν 2 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Αυτό το ποσοστό θα αντιστοιχούσε στο 43% των τρεχόντων φορολογικών εσόδων.

Καθώς όμως η οικονομία επιδεινώνεται, οι τόκοι θα ξεπεράσουν εύκολα το 50% των φορολογικών εσόδων.

Και αυτό είναι στο 5%, το οποίο πιθανότατα θα είναι πολύ χαμηλό καθώς ο πληθωρισμός αυξάνεται και η Fed χάνει τον έλεγχο των επιτοκίων.

Επομένως, υπάρχει ένα τρομερό σενάριο και αυτό σίγουρα δεν είναι το χειρότερο σενάριο.

Η Fed και η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα βρίσκονται μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης (Rock and a Hard Place), έως ότου το χρηματοπιστωτικό σύστημα και η οικονομία αρχίζουν να δέχονται ολοένα και πιο σκληρά χτυπήματα, καταρρέοντας όπως κάθε νομισματικό σύστημα στην ιστορία.

Προφανώς η υπόλοιπη Δύση, συμπεριλαμβανομένης μιας εξαιρετικά αδύναμης Ευρώπης, θα ακολουθήσει τις ΗΠΑ.

Ολόκληρος ο κόσμος θα υποφέρει, αλλά τα πλούσια σε εμπορεύματα έθνη καθώς και τα λιγότερο χρεωμένα θα πορευτούν πολύ καλύτερα.

Δηλαδή, η Νότια Αμερική, η Μέση Ανατολή, η Ρωσία και η Ασία μάλλον θα τα πάνε καλύτερα.

Τα επεκτεινόμενα μπλοκ ισχύος των BRICS και SCO (Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης) θα αναδειχθούν ως ισχυρές δυνάμεις που θα καταλάβουν αυξανόμενο μέρος του παγκόσμιου εμπορίου.
Εκτός από μεγάλες πολιτικές και γεωπολιτικές ανατροπές, η Κίνα θα είναι το κυρίαρχο έθνος και το κύριο εργοστάσιο του κόσμου.

Η Ρωσία είναι επίσης πιθανό να μετατραπεί σε μια μεγάλη οικονομική δύναμη.

Με αποθέματα φυσικών πόρων 85 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, υπάρχει σαφώς η δυνατότητα να συμβεί αυτό.

Αλλά το πολιτικό σύστημα της Ρωσίας πρέπει να «εκσυγχρονιστεί» ή να αναδιαρθρωθεί.

«Αυτό που περιγράφω παραπάνω είναι φυσικά δομικές αλλαγές που θα χρειαστούν χρόνο, πιθανώς δεκαετίες. Αλλά είτε μας αρέσει είτε όχι, η πρώτη φάση, που είναι η πτώση της Δύσης θα μπορούσε να συμβεί πιο γρήγορα από ό,τι μας αρέσει» αναφέρει ο αναλυτής της Gold Switzerland.

Το 1913, το συνολικό χρέος των ΗΠΑ ήταν αμελητέο ενώ το 1950 είχε αυξηθεί στα 406 δισεκατομμύρια δολάρια.

Όταν ο Nixon έκλεισε «το παράθυρο του χρυσού» το 1971, το χρέος ήταν 1,7 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Από τον Σεπτέμβριο του 2019, όταν το αμερικανικό τραπεζικό σύστημα άρχισε να ραγίζει, η κρίση REPO μας είπε ότι υπήρχαν πραγματικά προβλήματα, αν και κανείς δεν ήθελε να το παραδεχτεί.

Βολικά για την κυβέρνηση των ΗΠΑ, η κρίση REPO έγινε κρίση Covid που ήταν μια πολύ καλύτερη δικαιολογία για την κυβέρνηση ώστε να τυπώνει απεριόριστα χρηματικά ποσά μαζί με τις τράπεζες.

Έτσι, μόλις σε αυτόν τον αιώνα, το συνολικό χρέος των ΗΠΑ αυξήθηκε από 27 τρισεκατομμύρια δολάρια σε 94 τρισεκατομμύρια δολάρια!

Μια έκθεση του Ινστιτούτου Hoover υπολογίζει ότι περισσότερες από 2.315 τράπεζες των ΗΠΑ έχουν επί του παρόντος περιουσιακά στοιχεία αξίας μικρότερης από τις υποχρεώσεις τους.

Η αξία των δανειακών τους χαρτοφυλακίων στην αγορά είναι 2 τρισεκατομμύρια δολάρια χαμηλότερη από τη λογιστική αξία.

Σημειώνεται πως η αμερικανική κτηματαγορά επίσης παραπαίει.

Συνεπώς, οι τέσσερις αμερικανικές τράπεζες που υπέστησαν ζημία είναι μόνο η αρχή.

Και ουδείς πρέπει να πιστέψει ότι η κατάσταση αυτή αφορά μόνο τις μικρές τράπεζες.

Οι μεγαλύτερες τράπεζες θα ακολουθήσουν την ίδια διαδρομή.

Ο ευρωπαϊκός τραπεζικός τομέας βρίσκεται σε ακόμη χειρότερη κατάσταση από τον αμερικανικό.

Οι ευρωπαϊκές τράπεζες αντιμετωπίζουν μεγάλες απώλειες από χαρτοφυλάκια ομολόγων που αποκτήθηκαν όταν τα επιτόκια ήταν αρνητικά.

Κανείς δεν γνωρίζει σε αυτό το στάδιο το μέγεθος των απωλειών, που είναι πιθανό να αποδειχθούν σημαντικές.

Εάν προσθέσουμε τις μη χρηματοδοτούμενες υποχρεώσεις και το σύνολο των εκκρεμών παραγώγων στο παγκόσμιο χρέος, φτάνουμε στα 3 τετράκις δολάρια:

«Αυτό είναι! Το χρηματοπιστωτικό σύστημα έχει καταρρεύσει. Δυστυχώς, το δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι τώρα τόσο μεγάλο για να σώσει όσο και πολύ μεγάλο για να αποτύχει.

Ωστόσο, όλα τα άλογα του βασιλιά και όλοι οι άνδρες του βασιλιά δεν μπορούν να το σώσουν.

Και αν το σύστημα είναι πολύ μεγάλο για να αποτύχει, θα έχει τρομερές συνέπειες» καταλήγει η Gold Switzerland.