Άρθρο του Τούρκου επαγγελματία καλαθοσφαιριστή Ενές Κάντερ με κύριο μήνυμα ότι η Δύση πρέπει να σταματήσει να παίζει το επικίνδυνο παιχνίδι του Ερντογάν, δημοσίευσε το αμερικανικό περιοδικό «Time».

Εισαγωγικά, ο αρθρογράφος αναφέρει ότι τον τελευταίο χρόνο γίναμε όλοι θεατές ενός ενδιαφέροντος σκηνικού:

Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απείλησε να ασκήσει βέτο στην ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Η αντίδραση της Δύσης υπολείπεται όλως περιέργως. Για άλλη μια φορά, ο Ερντογάν έπαιζε ένα παιχνίδι που έχει κατακτήσει καθ’ όλη τη διάρκεια της αδιάλειπτης δύο δεκαετιών διακυβέρνησής του.

Η ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία έφερε μια σημαντική ευκαιρία για τον Ερντογάν, επειδή η Τουρκία είναι πρακτικά η μόνη χώρα με μόχλευση και στις δύο πλευρές της τάφρου (του πολέμου). Φυσικά, δεν μπορούσε να σταματήσει τον πόλεμο.

Όμως ο Ερντογάν χρησιμοποίησε την κατάσταση για να προωθήσει τον εαυτό του εντός και εκτός Τουρκίας. Λαμβάνοντας υπόψη τα βαθιά οικονομικά ζητήματα της Τουρκίας, που πρόσφατα κλιμακώθηκαν σε πλήρη κρίση, αυτός ο ρόλος του διαμεσολαβητή ήταν η μόνη σωτηρία για έναν ηλικιωμένο ισχυρό άνδρα.

Όντας μεγάλος μακιαβελιστής, ο Ερντογάν ήθελε να χρησιμοποιήσει τη δυνητική του θέση για να κερδίσει νομιμότητα στη Δύση και να τους πείσει ότι η στρατηγική του αξία υπερτερούσε των πολυάριθμων παραβιάσεων των δημοκρατικών αρχών. Μέχρι στιγμής έχει αποδώσει.

Η Δύση αγνόησε το γεγονός ότι η Τουρκία ήταν το μόνο μέλος του ΝΑΤΟ που δεν εντάχθηκε στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Επιπλέον, διάφοροι δυτικοί ηγέτες πραγματοποίησαν επίσημες επισκέψεις στην Τουρκία, συμπεριλαμβανομένου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, οι οποίες ενισχύουν τη διεθνή αξιοπιστία του Ερντογάν.

«Είναι μια βαθιά απογοήτευση για μένα. Έπρεπε να δω πώς η όμορφη χώρα μου η Τουρκία, κάποτε στο δρόμο για να γίνει μια ισχυρή δημοκρατία με λαμπρό μέλλον, δεν μπόρεσε να επιδείξει αρκετή ανθεκτικότητα», σημειώνει ο αρθρογράφος.

Χρειαζόταν μόνο ένας χειριστής, όπως ο Ερντογάν, για να κάνει ολόκληρη τη χώρα να ξεφύγει από το δημοκρατικό μονοπάτι. Ο Ερντογάν έχει γίνει ένας αυταρχικός ηγέτης που ανέτρεψε, βήμα προς βήμα, σχεδόν κάθε πρόοδο εκδημοκρατισμού που συνέβη κατά την πρώιμη περίοδο της διακυβέρνησής του — Γιατί; Για να παραμείνει στην εξουσία.

Η εξουσία διαφθείρει, η απόλυτη εξουσία – στην οποία ο Ερντογάν είναι πιο κοντά κάθε μέρα – διαφθείρει απολύτως. Αλλά η απογοήτευσή μου δεν είναι μόνο με τον Ερντογάν, αλλά με την πλειοψηφία της τουρκικής κοινωνίας. Η δημοκρατία είναι ξεπερασμένη στα μάτια του Ερντογάν.

Αλλά γιατί η δημοκρατία είναι ξεπερασμένη και για αυτούς; Γιατί είναι καλό για αυτούς να παραβιάζονται τα θεμελιώδη δικαιώματά τους από εκείνους που έχουν ορκιστεί να τα προστατεύσουν; Πώς μπορούν να είναι τόσο αδιάφοροι απέναντι σε μαζικές και συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που στοχεύουν πολιτικούς αντιφρονούντες, ιδίως Κούρδους και μέλη του Κινήματος Γκιουλέν;

Γίνονται εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σε καθημερινή βάση και απλώς μένουν σιωπηλοί, ή ακόμα χειρότερα, τάσσονται υπέρ τους.

Η Δύση δεν φώναξε την εξαπάτησή του όλα αυτά τα χρόνια. Δεν έχει βρει ένα μέσο για να βάλει πραγματικά φρένο στον Ερντογάν. Δεν μπορεί παρά να ρωτήσει κάποιος: Μήπως δεν θέλει να τον σταματήσει; Επιτρέπει να υπονομεύεται ξανά και ξανά από τον Τούρκο πρόεδρο. Δεν υπάρχει ούτε μία διαφωνία όλα αυτά τα χρόνια όπου οι ΗΠΑ, η ΕΕ ή το ΝΑΤΟ να αποκαλύπτουν την εξαπάτηση του Ερντογάν. Στο εσωτερικό, μάλιστα, βοηθούν τον Ερντογάν.

Είναι θετικό στους υποστηρικτές του εάν αντιστέκεται στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Ο Τούρκος πρόεδρος έχει κατακτήσει την τέχνη της πόλωσης όσο λίγοι.

Και η διαφορά σε αξίες είναι έντονη. Το ΝΑΤΟ αντιπροσωπεύει: Προώθηση δημοκρατικών αξιών, επιτρέποντας στα μέλη να διαβουλεύονται και να συνεργάζονται για την άμυνα και την επίλυση θεμάτων που σχετίζονται με την ασφάλεια και την πρόληψη των συγκρούσεων.

Σε στρατιωτικό επίπεδο, το ΝΑΤΟ έχει δεσμευτεί για την ειρηνική επίλυση των διαφορών. Εάν αποτύχουν οι διπλωματικές προσπάθειες, έχει τη στρατιωτική δύναμη να αναλάβει επιχειρήσεις διαχείρισης κρίσεων.

Αυτές είναι οι πιο θεμελιώδεις αξίες του ΝΑΤΟ και όμως αγνοούνται από τον αυταρχικό Ερντογάν. Εν μέσω της μεγαλύτερης ρωσικής κρίσης του ΝΑΤΟ, ο Ερντογάν συνέχισε να αναπτύσσει βαθύτερες σχέσεις με τον Πούτιν που αντίκεινται στα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και ίσως ακόμη και να ενεργεί ως δούρειος ίππος στο ΝΑΤΟ.

Για παράδειγμα, ο Ερντογάν έφτασε τόσο μακριά για να απαιτήσει την έκδοση πολιτικών αντιφρονούντων, οι οποίοι έπρεπε να διαφύγουν από τις σκληρότητες του στην Ευρώπη. Δεν αντέχει το γεγονός ότι κάποιοι κατάφεραν να του ξεφύγουν.

Και πάνω από όλα χειραγωγεί τη διαδικασία ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας, οι οποίες κατατάσσονται στην 3η και 6η θέση στον Δείκτη Δημοκρατίας του Economist, με το σκεπτικό ότι φιλοξενούν «τρομοκράτες» – πράγμα που είναι απλώς γελοίο. «Ακόμη και εγώ είμαι τρομοκράτης για τον Ερντογάν», σημειώνει ο Τούρκος αρθρογράφος.

Είναι γελοίο και ακατανόητο: Αυτή ήταν η πικρή αλήθεια για εκατομμύρια Τούρκους, που έχουν αντιμετωπίσει σχεδόν 2 εκατομμύρια έρευνες για «τρομοκρατία» υπό το καθεστώς του Ερντογάν.

Ένα μέλος του ΝΑΤΟ, που βρίσκεται κοντά στην άβυσσο σε οποιαδήποτε αξιολόγηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας, εμποδίζει δύο από τις πιο δημοκρατικές χώρες στον κόσμο να λάβουν την προστασία που τους αξίζει.

Και αυτό παρά το γεγονός ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ με τη Φινλανδία και τη Σουηδία θα βάλει το ΝΑΤΟ σε ισχυρότερη θέση. Με τη διεύρυνση, η Βαλτική Θάλασσα γίνεται σχεδόν μια λίμνη του ΝΑΤΟ.

Ο Ερντογάν θέλει να ενισχύσει την εντύπωση ότι είναι ένας παγκόσμιος παίκτης, ικανός να χειραγωγήσει τη Δύση. Πρέπει να καταλάβουμε γιατί το κάνει αυτό. Επειδή τον βοηθάει στο εσωτερικό της χώρας.

Πιο συγκεκριμένα, ο Ερντογάν αντιμετωπίζει μια δύσκολη περίοδο ενόψει των εκλογών. Η συρρίκνωση της οικονομίας, η υποτίμηση της τουρκικής λίρας και ο υψηλός πληθωρισμός, που είναι επίσημα 83,45% αλλά εκτιμάται ότι είναι γύρω στο 186,27%, έχουν αλλάξει σημαντικά τις απόψεις για την Τουρκία.

Η ερώτησή μου είναι η εξής: Θα μιλήσει η Δύση για την εξαπάτηση του Ερντογάν ή θα συνεχίσουν να ανέχονται αυτόν τον δούρειο ίππο στο ΝΑΤΟ; Και με αυτό τον τρόπο θα τον βοηθήσουν να παραμείνει στην εξουσία; Οι άνθρωποι στην Τουρκία αξίζουν πολύ καλύτερα από αυτό.

Η Δύση δεν πρέπει να επιτρέψει στον Ερντογάν να τους εργαλειοποιήσει για τα δικά του πολιτικά παιχνίδια. Είναι καιρός ο λαός της Τουρκίας, ο οποίος υπερασπίζεται τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, να λάβει την υποστήριξη που του αξίζει από τη Δύση. Γνωρίζω ότι αυτό φυσικά δεν θα τερματίσει τη βασιλεία του Ερντογάν ούτε θα επιφέρει μια δημοκρατική αναγέννηση, αλλά αυτό δεν πρέπει να αποτελεί δικαιολογία για αδράνεια.

Ο Τούρκος μπασκετμπολίστας καταλήγει, θέτοντας το ερώτημα: Θα σταθεί η Δύση στο πλευρό του τουρκικού λαού και θα προωθήσει τη δημοκρατία στην Τουρκία;