Ο συγγραφέας και ηθοποιός Γιώργος Γαλίτης γεννήθηκε στις 2 Μαΐου 1970 στη Θεσσαλονίκη (έμεινε 22 μέρες μέσα σε θερμοκοιτίδα) ενώ μεγάλωσε στη Νάουσα. Όπως έχει πει χρωστάει πολλά στους γονείς του που τον πίστεψαν και τον έφεραν σε επαφή με το επάγγελμα που αγαπά όσο τίποτα. Φέτος, θεατρικά, τον απολαμβάνουμε στην κωμωδία «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός» με μια πλειάδα ταλαντούχων ηθοποιών.
Της: Έπη Τρίμη
Έχοντας από νωρίς διαπιστώσει ότι η κλήση του είναι στην τέχνη το 1983 συμμετείχε σε παραστάσεις ερασιτεχνικών θιάσων της πόλης, ενώ συγχρόνως δημοσίευσε πολιτικές γελοιογραφίες σε τοπικές εφημερίδες και περιοδικά. «Αγαπάω πάρα πολύ τη δουλειά μου. Λατρεύω το θέατρο, το θεωρώ σπίτι μου και τους ηθοποιούς, ανθρώπους μου. Οι συνάδελφοί μου είναι τα αδέρφια μου. Θαυμάζω ωστόσο ανθρώπους που ασχολούνται με την πολιτική και μάλιστα πετυχημένα. Όπως ο Χάρης Ρώμας, ο οποίος το κάνει με μεγάλη επιτυχία, γιατί νοιάζεται. Αλλά είναι σπάνιες αυτές οι περιπτώσεις, δυστυχώς, τόσο φωτεινοί άνθρωποι να ασχολούνται με τον χώρο της πολιτικής».
Ο Γιώργος Γαλλίτης σπούδασε στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Επίσης, ως μαθητής του Εθνικού, έγραψε και σκηνοθέτησε τις επιθεωρήσεις “Όπερα της Αντάρας”(1993) και “Γελοίου Τόπος” (1994), που παρουσιάστηκαν στο θέατρο της σχολής.
Η πορεία του είναι ανοδική και μακρά τόσο στην τηλεόραση, όσο και στο θέατρο και τον κινηματογράφο αφήνοντας σε κάθε δουλειά το σπουδαίο καλλιτεχνικό του αποτύπωμα. Ο ίδιος έχει δηλώσει πολλές φορές ότι τον απασχολεί η δουλειά του και όχι η δημοσιότητα. Συγκεκριμένα έχει πει: «Συνήθως λένε, «ελάτε εκεί να με φωτογραφίσετε χωρίς να το ξέρω», ε δεν θα το κάνω αυτό. Δεν θα ενδιαφερθεί κανένας. Δεν μου ταιριάζει. Αυτό και με προφύλαξε και με δυσκόλεψε. Μέρος της δουλειάς μας είναι και η δημοσιότητα. Εγώ όμως, προτιμώ να με γνωρίζουν για τη δουλειά μου».
Το 2015 ο ταλαντούχος ηθοποιός είχε δηλώσει: «Είχα περάσει κατάθλιψη,
αν μετά από πολλά χρόνια δουλειάς έμεινα άνεργος. Εκείνο το χειμώνα δεν ήθελα να βγαίνω, να βλέπω θέατρο, να πηγαίνω σε πρεμιέρες, να βλέπω συναδέλφους. Ήταν σοκαριστικό για μένα. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος για μένα. Μετά από τόσα χρόνια δουλειάς, πήγα ταμείο ανεργίας. Με έβλεπαν να πηγαίνω εκεί, που πρώτη φορά το πάθαινα και ήταν σοκ για μένα, αλλά βλέπεις την ψυχή της Ελλάδας εκεί. Νέους ανθρώπους που είναι με αυτό, δηλαδή “ήρθαμε να πάρουμε το επίδομα, πότε θα μπουν τα λεφτά”. Όταν το βλέπεις αυτό γύρω σου, δεν σκέφτεσαι τον εαυτό σου, ότι σε βλέπουν εκεί, που είσαι ηθοποιός. Ναι, και αυτός… Ναι, το παθαίνουμε όλοι μας».
«Έχω κάνει πάρα πολλές προτάσεις στο παρελθόν. Τα τελευταία χρόνια, όχι. Δεν υπήρξε ανταπόκριση, αλλά δεν πειράζει. Αγαπώ την τηλεόραση και ως μέσο και καλλιτεχνικά. Εμένα η βάση μου είναι το θέατρο».
