H Mila Kunis, που μόλις αναδείχθηκε ως ένα από τα πρόσωπα της χρονιάς του περιοδικού PEOPLE, έχει λίγο πολύ μία τυπική αμερικανική ιστορία.
Γεννήθηκε το 1983 στην τότε πόλη της Σοβιετικής Ένωσης, Chernivtsi στη σημερινή Ουκρανία, όπου αυτή και οι συγγενείς της, μερικοί από τους οποίους επέζησαν από το Ολοκαύτωμα, είδαν άλλους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν τον αντισημιτισμό, την καταπίεση και την έλλειψη ευκαιριών και έτσι τα μάζεψαν και μετανάστευσαν στις ΗΠΑ. Ο παππούς της αντιστάθηκε κατηγορηματικά μέχρι που σε μία ανατροπή αντάξια του Χόλιγουντ, είδε την Disneyland.
“Ο αδελφός του είχε μεταναστεύσει στο Λος Άντζελες στη δεκαετία του ’70. Όταν ο παππούς μου τον επισκέφτηκε, τον πήγε σε όλα τα μέρη και έτσι άλλαξε την οπτική του για τις δυνατότητες της Δύσης. Γύρισε στη Ρωσία και είπε, “Φεύγουμε”” είπε η 39χρονη ηθοποιός και παραγωγός.
Τον Φεβρουάριο οπότε ξεκίνησε ο πόλεμος με την εισβολή των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία, η Kunis, που ήρθε στο Λος Άντζελες το 1991, σε ηλικία 7 ετών, αφού η οικογένειά της πήρε βίζα ως θρησκευτικοί μετανάστες, δεν μπορούσε να φανταστεί τον τρόμο της αναγκαστικής φυγής. Αλλά ήξερε καλά την αβεβαιότητα που έρχεται όταν φεύγεις από ένα σπίτι που μπορεί να μην ξαναδείς ποτέ.
Αυτή και ο σύζυγός της Ashton Kutcher δημιούργησαν το Stand With Ukraine, ένα GoFundMe που στηρίζει το flexport.org και το airbnb.org, οργανώσεις που προσφέρουν προμήθειες και βραχυπρόθεσμη στέγαση σε εκατομμύρια εκτοπισμένους. Μέχρι σήμερα, η προσπάθεια έχει συγκεντρώσει περισσότερα από 37 εκατομμύρια δολάρια και η αποστολή συνεχίζεται. Η Kunis, η οποία συνεισέφερε 3 εκατομμύρια δολάρια, τόνισε: “Δεν μπορούμε να χάσουμε τις ευαισθησίες μας. Το να βοηθάμε – ούτε καν να ζητάμε, απλώς να κάνουμε – θα πρέπει να είναι ο τυπικός μας κανόνας“.
Για την ειλικρινή στήριξή της στην Ουκρανία, είπε: “Είναι αστείο να λες “ειλικρινής”. Πάντα έβλεπα τους ανθρώπους που ήταν “ειλικρινείς” ως αυτούς που μιλούν πολύ αλλά κάνουν λίγα. Αυτή ήταν μία από τις πρώτες φορές που μίλησα λέγοντας ότι είμαι φιλάνθρωπος, επειδή σ’ αυτήν την περίπτωση δεν υπήρχε άλλος τρόπος να το καταφέρω αυτό.”
Και πρόσθεσε: “Επειδή κατάγομαι από την Ουκρανία, άρχισα να λαμβάνω κλήσεις από άτομα που [ήθελαν να βοηθήσουν και] νόμιζαν ότι ήξερα την πολιτική ή ότι είχα κατανόηση για τις ΜΚΟ. Αυτή ήταν η συνειδητοποίησή μου: Αν δεν ξέρουν σε ποιον να πάνε, πώς θα το κάνει κανείς; Υπήρχαν προβλήματα που ξέραμε ότι μπορούσαμε να βοηθήσουμε στην επίλυση. Ο Ashton κι εγώ είπαμε, “εντάξει, ας το κάνουμε αυτό”. Μέσα σε 24 ώρες, είχαμε στήσει το GoFundMe”.
Σχετικά με την ευκαιρία που είχε να μυήσει τα δυο παιδιά της στην κληρονομιά τους και να επανασυνδεθεί με τη δική της, σημείωσε: “Τα παιδιά μου θα μεγάλωναν τρώγοντας το φαγητό της μητέρας μου. Οι γονείς μου και εγώ μιλάμε ρωσικά μεταξύ μας, οπότε έχουν μεγαλώσει μ’ αυτό. Φυσικά ένιωσαν περηφάνια που είναι μισοί Ουκρανοί. Η αλήθεια είναι ότι είμαι πολύ Αμερικανίδα. Μεγάλωσα στο Λος Άντζελες. Τούτου λεχθέντος, ποτέ δεν ήμουν πιο περήφανη που είμαι από την Ουκρανία. Με τιμά τόσο πολύ που τα παιδιά μου μπορούν να συνεχίσουν αυτήν την κληρονομιά. Όταν είσαι μικρός, το μόνο που θέλεις να κάνεις είναι να αφομοιωθείς. Όσο φρικτά κι αν είναι τόσα πράγματα στον κόσμο σήμερα, η αίσθηση ταυτότητας “Είσαι διαφορετικός, και αυτό είναι ωραίο πράγμα” είναι νέα. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό“.
Παράλληλα, ομολογεί ότι αυτό που της δίνει ελπίδα σε μία τέτοια δύσκολη χρονιά είναι τα παιδιά της.
